Het woord aan de arbeiders : 30 + 1 feiten (Venezuela 8)

Twee vakbonden steunen de regering Maduro

De Bolivariaanse centrale wordt door de regering gezien als de meest representatieve vakbond. CUTV zegt dat de president door het volk wordt gesteund en dat het de ondernemers van de private sector zijn die het economisch beleid van de regering boycotten. De Bolivariaanse vakbondscentrale telt volgens hen meer dan 1 700 000 leden, 18 federaties en 24 centrales. Deze vakbondsafgevaardigden zijn erg erkentelijk voor het woningprogramma van de regering, dit vermindert de favela’s, verbetert de woonkwaliteit van het volk en creëert veel werk. Ook voeding, gezondheid, opvoeding en onderwijs zijn een prioriteit voor de regering. Ze zijn erg tevreden over de nieuwe arbeidswetgeving, vooral over de ontslagbescherming. De bewijslast bij een ontslag ligt in de meeste gevallen bij de werkgever. Door het eigendomsbeleid worden de Venezolanen eigenaar van hun eigen land. Bedrijven in moeilijkheden worden in leven gehouden en de werkgelegenheid wordt zo gered, ook andere bedrijven worden genationaliseerd. Er zijn minimumlonen. Deze vakbondsmensen halen sterk uit naar CTV (Confederacion de Trabajadores de Venezuela) die haar credibiliteit verloren heeft door de actieve deelname aan de staatsgreep in 2002 en door het gebrek aan interne democratie.

30 + 1 arbeidersklachten

Merkwaardig is dat naar aanleiding van deze missie de andere vakbonden een Unidad de Acción Sindicalhebben gevormd. Zij hebben een gezamenlijke verklaring opgesteld. Het gaat dan om CGT (Confederación de Trabajadores de Venezuela), CODESA (Confederación de Sindicatos Autónomos de Venezuela), UNETE (UNT, Unión Nacional de Trabajadores), ASI (Alianza Sindical Independiente), C-CURA (Corriente Clasista, Unitaria, Revolucionaria y Autonoma) Cournat classiste uni, MOSBASE (Movimiento de Sindicatos de Base), FADESS (Frente Autónomo para la Defensa del Empleo, los Salarios y los Sindicatos)en de controversiële CTV.

Ze zijn fier over de rol die ze vroeger konden spelen om de veranderingen vanuit de revolutie te begeleiden maar klagen nu omdat de werking van vrije vakbonden onmogelijk wordt gemaakt en omdat protest zelfs gecriminaliseerd wordt. Het is moeilijk om vergaderingen te organiseren, elke militant wordt gevolgd, er is inmenging vanuit de overheid in de statuten van de organisaties. Er is geen echte inspraak geweest in de arbeidswet (LOTT) die het democratisch vakbondswerk erg moeilijk tot onmogelijk maakt.

Ook gewone mensen spelen eigendommen kwijt en bepaalde levensnoodzakelijke producten zijn niet te vinden. Over minimumlonen wordt niet meer echt overlegd terwijl intussen de prijzen heel sterk stijgen en het geld devalueert. De industrie verdwijnt of kwijnt weg, de overgenomen bedrijven produceren nog aan 30 tot 50% van hun capaciteit. De staat wordt daardoor nog meer afhankelijk van olie. De afstand tussen de regering en de werknemers wordt stelselmatig groter.

Na de algemene inleidingen van de leiders van de organisaties volgen 31 persoonlijke getuigenissen. Elk getuigenis wordt vergezeld door een dossier, de ILO beschikt over alle documenten en ook over de namen van de mensen die ik uiteraard niet kan vermelden.

1.     Gezondheidssector: aanklacht omwille van de dood van 6 kinderen in een hospitaal wegens te weinig materiaal. De aanklager wordt gearresteerd en gaat de gevangenis in.

2.     Mediasector: 3000 ontslagen, een TV-station wordt opgeheven. Een nieuwe vakbond neemt afstand van de overheidsheidsvakbond. Arbeidsinspectie reageert niet op klachten.

3.     Openbare sector: een democratisch georganiseerde vakbond wordt niet aanvaard en overheid wil deze elimineren omdat deze opkomt voor verhoging minimum loon.

4.     Sector elektriciteit staat onder controle van het leger. Vakbonden mogen geen verkiezingen houden, elke actie kan vervolgd worden, mensen kunnen heel gemakkelijk ontslagen worden. Cao’s worden eenzijdig stopgezet.

5.     Sociale sector: cao’s worden niet meer gerespecteerd en de kwaliteit van de zorg gaat er erg op achteruit.

6.     Publieke sector: werknemers lijden onder bedreigingen en de militarisering van de arbeidsverhoudingen, vakbondsleden worden op illegale wijze ontslagen.

7.     Publieke sector: werknemers ontslagen na lange loopbaan wegens zogenaamde sabotage, maar in feite syndicaal werk. Werknemers die veiligheidsproblemen aangeven belanden in gevangenis.

8.     Medische sector mag geen cao meer afsluiten, dit punt is onbespreekbaar geworden. Een vakbond werd opgeheven.

9.     Ontslagen in publieke sector na een staking. Staking wordt nu beschouwd als een misdaad. De sterk gewaardeerde vorming van werknemers wordt afgeschaft.

10. Een gemeente: de mensen van een vrije vakbond worden geslagen door 10 mensen die nu ‘vakbondsafgevaardigden’ zijn geworden. Mensen van vrije vakbond worden weggepest.

11. Sidor: vakbondsafgevaardigde zit samen met 13 andere collega’s acht jaar in een  gerechtelijke procedure wegens het verdedigen van collega’s.

12. Een gemeente: overheid creëerde andere vakbond, afgevaardigden vrije vakbond werden ontslagen maar kregen gelijk van rechtbank. Nochtans zijn ze nog altijd niet gereïntegreerd.

13. Universiteit: 14 000 vakbondsleden bij personeel publieke universiteiten. De meeste mensen werken aan niet meer dan het minimumloon. Bij de vergaderingen zijn de politie en het leger steeds aanwezig en grepen zelfs in tijdens een vakbondsvergadering. De afgevaardigden zijn voor de rechtbank gebracht wegen het verdedigen van collega’s professoren en andere personeelsleden.

14. Bouw: Vandaag is weer iemand vermoord. We tellen al 17 doden, vermoord door huurdoders. Vermoorde vakbondsleiders worden vervangen door aangeduide mensen. Om het infrastructuurprogramma van de regering te kunnen afwerken, is er niet genoeg volk en worden werknemers elders weggehaald.

15. Vakbondswerk wordt gecriminaliseerd. Bij een staking moesten de leiders naar de gevangenis.

16. Agro-industrie, Souto: afgevaardigden klaagden de slechte kwaliteit aan van de vleesproductie na het bezoek aan verschillende plants. Ze werden aangehouden en opgesloten. Een proces staat hen te wachten.

17. Ferrominera: vakbondsafgevaardigden wegens hun acties tot 7 jaar gevangenis veroordeeld. Veroordeling werd ongedaan gemaakt door het Hooggerechtshof na tussenkomst van ILO.

18. Cementnijverheid : Vakbondswerk wordt onmogelijk gemaakt en vakbondsleiders worden bestreden. Een geval van de vakbond UNETE is sedert 2012 bekend bij de ILO.

19. Petrocasa: het staatsbedrijf dat vele woningen voor het volk bouwt. Werknemers kwamen op voor hun rechten, vooral vrouwen die bijzonder slecht werden behandeld en zelfs geslagen werden. 16 mensen die de actie voor respect van de werkneemsters en herziening van de minimumlonen aanvoerden, werden ontslagen.

20. Transportsector: werknemers wilden een betere organisatie van het werk en hun sector en wilden dat hun rechten gerespecteerd werden. Vele werknemers met grote anciënniteit werden ontslagen zonder enige vorm van compensatie.

21. In een genationaliseerd bedrijf gebeurden veel arbeidsongevallen. Vervolging van mensen omdat ze opkwamen voor meer veiligheid in het bedrijf.

22. De leiding van een genationaliseerd automatiseringsbedrijf kreeg rechtstreeks van de regering de opdracht de vakbonden te liquideren, acht familievaders kwamen in de gevangenis terecht.

23. Een journalist uit een mediabedrijf werd weggebracht omdat hij de partij T-shirt niet droeg en werd ontslagen.

24. Unapetrol: “jullie zouden in 2004, 2005 moeten gekomen zijn, toen werden meer dan 20 000 mensen ontslagen. Er is niet het minste respect voor de werknemers. En de ‘rule of law’ bestaat hier niet. (De klacht is als geval 2249 bij de ILO bekend.)

25. Gezondheidssector : sociale voordelen werden afgenomen.

26. Agropatria : genationaliseerd landbouwtoeleveringsbedrijf. Geen enkele belofte werd gehouden. De werknemers hebben geen mogelijkheid om hun problemen te bespreken in sociale dialoog.

27. Suikersector. 9000 werknemers ontslagen. Iemand die bij de sociale inspectie om steun zocht, kreeg gevangenisstraf.

28. Publieke technologische sector. ILO-geval 3016, 8 maanden zonder sociale voordelen en werknemers vragen jarenlang onverrichterzake naar sociaal overleg over lonen en arbeidsvoorwaarden.

29. Cement : werknemers voor rechtbank gedaagd wegens betoging voor gezondheidsmaatregelen, lonen en arbeidsvoorwaarden.

30. Textiel : problemen met erkenning vakbond door de ‘Election Committee’ die daarover de beslissingen neemt of de regering adviseert. Omdat er nogal wat vragen en problemen zijn met deze commissie vroeg de ILO-missie een contact, dit werd niet toegestaan door de regering.

30 + 1: bij het einde van de vergadering viel iemand van de Bolivariaanse vakbond binnen om aan te klagen dat een cao werd afgesloten maar dat deze door de overheid werd afgekeurd. Mensen werden hierom ontslagen en ze worden gerechtelijk vervolgd.