Onverschilligheid troef

Het lijkt de far west wel, met diamantmarkten in open lucht, maar er is nauwelijks elektriciteit. Deze wordt geleverd door de Miba (Minière Bakwanga), nu onder Congolees bestuur, maar door wanbeheer is er soms dagenlang geen stroom voor de nochtans betalende abonnees. Tijdens het regenseizoen verdwijnen door erosie steeds meer huizen in diepe ravijnen. In november werden 5000 mensen gedwongen om hun huizen te verlaten en 300 huizen stortten in.
Ook de grond net naast de universiteit en  de kliniek dreigt te verzakken. De gouverneur van Mbuji-Mayi is van goede wil, maar stelt dat hij niet genoeg geld heeft (dat van de centrale regering in Kinshasa moet komen ) om de erosie te voorkomen. De onvrede over het beleid vertaalde zich in de verkiezingsuitslag: 230 650 voor Bemba en slechts 9 852 voor Kabila. Toen de evisie uitzending werd onderbroken om de uitslag bekend te maken, verhandelde Afrika gewoon verder zijn diamanten.
Hij werkt voor Abbas, een Libanese diamanthandelaar die met de steentjes naar Antwerpen reist en zich ook laat aanspreken met ‘chef, patron, boss’. Zijn vrouw bleef rustig slapen, onverschilligheid troef. “Over vijf jaar zijn er terug verkiezingen” , was de gelaten commentaar van Afrika. “Het heeft geen zin om oppositie te voeren, we moeten vooruit”. Een verkoper van telefoonkaarten vertolkte het algemeen onbehagen en gelatenheid: “We aanvaarden de uitslag, maar niet met ons hart”.