Open brief aan President Evo Morales

Open brief aan Evo Morales:

“Wij treffen voorbereidingen tot actie ter verdediging

van het milieu en Moeder Aarde.”

Geschreven door CORIDUP, CEPA, FEDJUVE, …

Op datum van 3 mei 2012

Vanuit het departement Oruro

“Reeds lange tijd zoeken wij via dialoog naar een oplossing voor het milieuprobleem in de streek, onder de vorm van bijvoorbeeld rondetafelgesprekken en vergaderingen met bevoegde instanties omtrent het nieuwe milieudecreet, maar tot op heden zijn hieruit nog geen concrete oplossingen voortgevloeid.”, stellen de organisaties. “ In deze vergaderingen en bijeenkomsten horen wij telkens hetzelfde liedje met vage oplossingen, en hooguit een paar concrete beloftes van de minister van Milieu en Water, Mabel Monge, die een Ruta Crítica voostelde op basis van onze aanbevelingen om de milieuproblemen op te lossen. Daarvoor zou ze samenwerken met onze organisaties en autoriteiten. Tot op heden – zes maand na datum – zien wij hier nog geen concrete vorderingen. Erger nog, door de wijzigingen in de regering, is mevrouw Monge niet langer minster, en moeten we opnieuw van nul beginnen.”

“Omwille van die geringe politieke wil en inspanningen van de nationale en departementale autoriteiten zagen wij ons genoodzaakt om opnieuw de verantwoordelijken van alle bovengenoemde organisaties samen te roepen. Op die reünie werd snel duidelijk dat voor vele volksorganisaties de druppel is overgelopen, en zij die politieke onwil niet meer aanvaarden.”

“Wanneer U, President Evo Morales, beëdigd werd als Doctor in de Milieuwetenschappenen en als verdediger van onze PACHAMAMA, laaide bij elkeen van ons de hoop op dat de situatie zou verbeteren. Nu blijven wij gedesilussioneerd achter.”

“Wij, als vertegenwoordigers van de benadeelde en bedreigde dorpen en wijken, hebben altijd duidelijk gesteld dat wij helemaal niet TEGEN de mijnbouw zijn, maar dat wij vinden dat die mijnbouwpraktijken dienen te gebeuren binnen de grenzen van de Milieuwet, en vooral met respect voor ons milieu.”

“Omdat wij, na zoveel verspilde tijd van vergaderingen zonder concrete oplossingen en resultaten, ons langzaamaan het onderwerp van één grote grap voelen, en vaststellen dat de autoriteiten helemaal geen interesse tonen voor het welzijn van onze PACHAMAMA en als gevolg daarvan evenmin voor de gezondheid van het hele land. Wij durven dit overantwoordelijkheid en een falen van het vervullen van morele en legale verplichtingen noemen.”

“Wij willen er U, Geachte president, graag op wijzen dat, indien de autoriteiten zo weinig respect voor het milieu blijven tonen, en zij zoals gewoonlijk niet reageren op onze officiële vragen naar een audientie – noch de departementale regering van Oruro, noch de Minister van Milieu en Water – dit tot nog meer woede zal leiden bij de leden van onze organisaties.”

“Woede die alleen nog versterkt wordt door het feit dat niet werd voldaan aan het DRINGENDE karakter van het milieudecreet 0335 dat al in oktober 2009 werd gestemd, maar waaraan tot op heden nog geen adequaat gevolg werd  gegeven. Hetzelfde geldt voor de conclusies van de tweede rondetafelgesprekken. Van de conclusies en beloften van deze gesprekken werd onder andere aan volgende punten nog hoegenaamd niet voldaan:

(Tussen haakjes vindt u verduidelijkingen die niet letterlijk in de brief werden opgenomen)

• De waterzuiveringsinstallatie voor het rioleringswater van de stad. (Deze dient naar behoren te werken, zodat dit water niet rechtstreeks naar het Uru Uru meer wordt afgeleid.)
• Zuur afvalwater van de San José mijn. (Stroomt rechtstreeks het Uru- Uru meer in, zonder voorafgaande vorm van behandeling.)
• De werking van de dique de colas van Kataricawa. (Het gaat hier om een heuvel waarin schadelijk mijnafval van de Huanuni mijn moet worden ingekapseld. Doordat dit nog steeds niet correct gebeurt, wordt de bodem en de rivier via een proces dat Acid Mine Drainage wordt genoemd nog steeds sterk vervuild.
• Een nieuwe dique de colas voor de Huanuni mijn, en een concreet milieuplan voor diezelfde mijn. (Hieromtrent zijn al heel veel beloftes gemaakt die al jaren niet, of maar half worden uitgevoerd.)
• De opname van het dorp Sora Chico en de directe beïnvloedingszone van de Kori Chaca mijn. (Dit dorpje ligt op slechts twee kilometer van die Kori Chaca mijn, maar werd tot op vandaag nog niet erkend als behorende tot de directe invloedszone van de mijn, waardoor zij wettelijk geen poot hebben om op te staan om sociale controle uit te oefenen.)
• Problemen met diques de colas en milieuplannen van enkele mijnen waaronder de Tiwanaku mijn en de Candelaria mijn, in de omgeving van het dorp Poopó).
• Informatie over het aantal  mijncoöperaties er bestaan in het departement Oruro, en hoeveel daarvan werkelijk ook een milieulicentie hebben.
• Waarom blijven de resultaten van de officiële milieuaudit van de Kori Kollo mijn - die normaal al zouden moeten bekend gemaakt zijn in juni 2011 - zo lang op zich wachten?”

“En ook enkele punten omtrent mijnbouw in een stedelijke context. (Die wij hier niet allemaal vermelden, omdat het soms over heel specifieke gevallen gaat):

• Mijnbouwafval in de wijk Itos. (Pasivos ambientales genoemd, mijnbouwafval uit de coöperatieve San José mijn dat de Itos wijk in het zuiden van de stad Oruro grondig aantast.)
• Het gebruik van water uit de Desaguadero-rivier door de Kori Chaca mijn.” (Het water uit deze rivier werd via een kanaaltje speciaal ‘afgetapt’ naar deze mijn, waardoor natuur en mens in de streek heel wat water wordt ontnomen.)

“Onze organisaties hebben absoluut geen partijpolitieke interesses. De eisen die wij als slachtoffers van de vervuiling willen stellen, zijn:

• De verdediging van Moeder Aarde en het stoppen van de milieuvervuiling.
• De bescherming en het herstel van het milieu in de dorpen en gemeenschappen van dit gebied.
• De verdediging van het recht op de natuurlijke rijkdom eigen aan het gebied.
• De bescherming en verbetering van de water – en grondkwaliteit die de basis vormen voor de landbouw en veeteelt in de streek.
• De versterking van de organisatie onder de verschillende dorpen en gemeenschappen, en de ontwikkeling van contacten tussen hen.”

“Onze bereidheid tot dialoog en overleg is bijna uitgeput, en als volksorganisatie willen wij U,  Geachte President, vragen om deze delicate zaak, die grote schade berokkend aan de gezondheid van PACHAMAMA en van de mensheid in het algemeen, goed te bekijken. En omwille van het belang van deze zaak verzoeken wij door U, Geachte President, ontvangen te worden voor een officiële audientie .

Wij hopen dat U gehoor zult geven aan dit verzoek voor 10 mei 2012. Indien niet, zien wij ons spijtig genoeg genoodzaakt om voorbereidingen te treffen voor een vierde mars tussen Oruro en La Paz, en voor de internationale aanklacht betreffende het niet uitvoeren van haar verplichtingen door deze regering.”

JALLALLA PACHAMAMA

President Morales heeft toen naar aanleiding van de brief nog voor 10 mei gehoor gegeven aan deze brief door de minister van Milieu en Water zelf naar de derde rondetafelgesprekken te sturen die plaatsvonden tussen 22 en 24 juni jongstleden. Verslag van, en conclusies uit, deze gesprekken worden behandeld in het volgende artikel, omdat ons normaal morgen pas (op 1 juni 2012), de officiële conclusies uit La Paz zullen bereiken.