Paramaribo, oorlogsgebied

Reeds enkele dagen kent Paramaribo geen rust meer. Het geluid van de stad wordt overstemd door luide knallen en gesuis. Eenmaal de avond valt, wordt dit duo van lawaai vergezeld door lichtflitsen aan de horizon. Het geheel wordt versterkt door het alarm van wagens die spontaan beginnen te loeien bij de extreem luide knallen. Oudejaar is in Suriname een meerdaags feest waarbij een onwerkelijke hoeveelheid vuurwerk de lucht in gaat.

In België wagen de durvers zich al eens aan het afsteken van een vuurpijl bij het begin van het nieuwe jaar. Er volgen enkele “ooooh’s” en “aaaaah’s” en ieders behoefte naar vuurwerk is weer voor een jaar gestild. In Suriname gaat het er net iets anders aan toe. Eenmaal het einde van het jaar nadert, worden de Surinamers gek. Er wordt gefeest, gedanst en gedronken, en vooral heel veel vuurwerk afgestoken.

Goedkope oorlog

Voor een bevolking van om en bij de half miljoen inwoners, zijn maar liefst 80 containers met pagara’s, bombels, vuurpijlen en andere ontplofbare dingen ingevoerd, met een gezamenlijke waarde van boven een miljoen euro.  Met die hoeveelheid kan je waarschijnlijk de helft van Paramaribo  plat leggen.  Maar als we dit bedrag vergelijken met de kostprijs van een gemiddelde oorlog, dan valt dat best mee.

Chinezen zouden de traditie van het vuurwerk naar Suriname gebracht hebben. En dat klopt ook. Surinamers houden van feesten, dus hebben ze maar al te graag de traditie van het vuurwerk overgenomen. Toch lijken velen te zijn vergeten dat al dat vuurwerk wordt verkocht door chinezen. Traditie en commercie gaan hand in hand.

Een dag of tien voor de jaarwisseling begint het met enkele knallen en af en toe een flits. Naarmate we het einde naderen, neemt het exponentieel toe. Het knalt en ploft dat het een lieve lust is. In het oorspronkelijke plan mocht er vanaf 23 december vuurwerk worden verkocht en vanaf 27 december mocht het ook werkelijk worden afgestoken. Maar onder druk van de vuurwerkhandelaars –ook wel gekend als de Chinese bevolking in Suriname- werd dat plan afgeschoten. Het ultieme argument was dat de hoeveelheid ingevoerd vuurwerk veel te groot was om in 4 dagen af te schieten. Dus mag het vanaf 23 december knallen in Suriname. Logisch toch.

En al dat knallen eist natuurlijk zijn slachtoffers, hoewel dat relatief meevalt. 16 incidenten met vuurwerk berichten de media. Vooral vingers, voeten en ogen blijken gevoelige plekken te zijn. Een oorlog eist dus niet altijd veel slachtoffers.
Het grootste ongeluk gebeurde dit jaar toen een vrachtwagen vol vuurwerk in brand vloog. Als bij wonder raakte niemand gewond. Een geluk voor de transporteur want het vervoer was niet goedgekeurd door de brandweer.  Niet dat de andere transporten dan wel worden goedgekeurd. De brandweer staakt momenteel voor betere arbeidsvoorwaarden, en rukt enkel nog uit als het brandt. Maar dat zorgt niet voor een groter onveiligheidsgevoel. Van de eerste knallen schrik je nog. Daarna volgt de gewenning.

Het hoogtepunt van de vuurwerkgekte moet de laatste dag van het jaar worden. Dan is er in het centrum van Paramaribo een vuurwerkestafette, en verandert de Domineestraat een klein beetje in oorlogsgebied. En de hemel van Suriname lijkt dan even gevuld met kleurige vuurvliegjes in rood, geel en groen.

Drinken en dansen

Maar oudejaar in Suriname is meer dan vuurwerk. Het is volledig uit de bol gaan, veel drinken en dansen. Surinamers worden helemaal gek. Iedere dag is er feest. Het deel van de eindejaarsbonussen dat niet opgebruikt is om vuurwerk te kopen, gaat naar drank en toegangskaartjes. Surinamers zijn levensgenieters, dus gedurende de laatste week van het jaar vroeg vloeit al van ’s ochtends vroeg de drank rijkelijk. Een soldaat moet zich toch moed kunnen indrinken eer hij het strijdtoneel van de laatste dag van het jaar aanschouwt. Hopelijk is er dit jaar niet teveel “friendly fire”. En eindigt de oorlog met een groot vreugdesfeest

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

  • Michiel Verledens is medewerker van een tv-programma in Suriname, waarvoor hij het hele land doorkruist. Hij schrijft over de culturele, sociale en politieke aspecten van het land.

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.