Kansen en keerpunten

Dertig graden. Zo groot was de voorbije dagen het verschil in temperatuur tussen België en Burkina Faso. De Sint draagt dit jaar zonder twijfel wollen wanten in plaats van zijden handschoenen en ik zal nog veel meer dan dat nodig hebben als ik over een tweetal weken even op bezoek kom in België. Op 6 december 1976 stond de zomerzon hoog aan de Zuid-Afrikaanse hemel toen daar een ‘kleinding’ De Graeve werd geboren. Het ‘kleinding’ is groter nu maar het is voor eens en altijd verknocht aan de Afrikaanse zon die voor het eerst sinds lang weer haar winterse verjaardag kleurt. Vandaag is verder ook een dag vol gedachten aan kansen en mogelijke keerpunten. Voor Burkina Faso, en voor mezelf.

Langzaam maar zeker

This is a full-time position for a duration of at least two months, starting in September 2012.’ Zo luidt de overeenkomst met Zidisha die ik in juli tekende. Ik heb zelf voor die twee maanden gekozen, omdat ik er geen idee van had waar ze me zouden brengen. Ondertussen zijn er drie maanden verstreken en ik heb helemaal geen zin om er al mee op te houden. Sinds mijn aankomst zagen 12 ondernemers in Burkina Faso hun project gefinancierd en er zitten er meer aan te komen. Het potentieel is enorm maar de nood aan begeleiding eveneens. Ik merk dat het concept van een online community waar er in alle openheid wordt geïnvesteerd en afbetaald, in een poging om minstens een stukje van de internationale inkomenskloof te dichten, pas echt tastbaar wordt als mensen het ondervinden. Dat geldt voor de westerse spaarders die hun geld uitlenen. Dat geldt nog veel sterker voor de ondernemers hier die (nog) niet dagelijks ondergedompeld worden in de ongelooflijke internetwereld. De zaadjes die ik heb geplant, kiemen de laatste weken weliswaar steeds vlotter maar ik wil ze graag nog wat langer geduldig verzorgen. Ik wil me er bovendien van verzekeren dat voldoende mensen het concept Zidisha onder de knie hebben zodat zij het verder kunnen verspreiden, ook als ik over een paar maanden aan een ander project begin te bouwen en ook als er niet meteen een nieuwe Client Relationship Volunteer voor Burkina Faso opduikt.

Klaar voor West-Afrika

De voorbije weken ben ik, op voorstel van de coördinator van Zidisha, trouwens gestart met de opvolging-op-afstand van de opstart van nieuwe programma’s in vier andere West-Afrikaanse landen, nl. Mali, Niger, Benin en Guinee. Dat is natuurlijk een kans om met beide handen vast te grijpen. Het is ook een immense uitdaging omdat ik voor de partners daar voorlopig niet meer ben dan een stem aan de telefoon en een naam onder de mail. Ik wil niets liever dan me ook in die uitdaging helemaal vastbijten. Ook vrijwilligers maken promotie dus! 
De vraag stelt zich niettemin hoe lang ik dit kan en ‘mag’ volhouden. Mijn engagement met Zidisha is 100% vrijwillig: er is voorlopig helemaal geen tussenkomst voor onkosten. In die zin zijn de twee maanden waar ik me initieel toe engageerde erg verschillend van de zes extra maanden waar ik van droom. Ik broed op creatieve oplossingen en aan de andere kant van de oceaan, op het hoofdkwartier van Zidisha in de VS, wordt er stevig meegedacht. Nazemce! (Het komt wel goed!)

CDP Victoire!

De gecombineerde gemeenteraads –en parlementsverkiezingen van 2 december zijn ondertussen achter de rug. Het is nog even wachten op de volledige resultaten. Het ziet ernaar uit dat op sommige plekken de hegemonie van de CDP (Le Congrès pour la Démocratie et le Progrès van president Blaise Compaore) wel doorbroken wordt, maar voor een echt keerpunt in de Burkinese politiek is het nog veel te vroeg. Zo’n keerpunt lijkt voorlopig ook zo goed als onmogelijk gezien het immense onevenwicht in de middelen waarmee de verkiezingscampagne werd gevoerd. De CDP gooide er een onwezenlijke 7 miljard FCFA (10 miljoen euro) tegenaan, de meeste oppositiepartijen moesten het met een paar honderdduizend FCFA stellen. Diezelfde CDP deelde volop petjes, t-shirts en zelfs briefjes van 1000 FCFA uit en kreeg daarmee grote groepen mensen zover dat ze dagenlang hun stem schor schreeuwden: ‘CDP Victoire! CDP Victoire!’ Wie nog nooit voldoende centen had om zelf een nieuw t-shirt te kopen, is makkelijk te overtuigen. Wie nooit de kans kreeg om naar school te gaan, stelt zich ook geen vragen bij de helikopter waarmee de eerste minister in de kleinste dorpjes landde om zijn campagne kracht bij te zetten.

Een democratie van ezels

De geanimeerde discussies waar ik tijdens mijn busreizen van de voorbije weken getuige van was en de gesprekken met mijn vrienden hier leggen een pijnlijk dilemma bloot. De politieke tegenstand is extreem versplinterd: er waren deze keer niet minder dan 74 oppositiepartijen. Geen enkele van deze partijen heeft vandaag voldoende slagkracht om een geloofwaardig alternatief te bieden. Zelfs de partijen die beweren dat ze het gedachtengoed van Sankara verdedigen, genieten weinig vertrouwen. Bijna niemand gelooft dat nieuwe machthebbers werkelijk zouden doen wat ze tijdens hun campagne beloven. Een vriend verwoordde het als volgt: ‘Welke keuze hebben we eigenlijk? De CDP zorgt minstens voor vrede en stabiliteit en omdat ze al zo lang aan de macht zijn, is hun honger enigszins gestild. Als er morgen een nieuwe partij aan de macht komt, zal die zo gretig beslag leggen op de rijkdommen waar ze plots toegang toe krijgt dat het leven voor veel Burkinabé wel eens (nog) veel slechter zou kunnen worden.’
De verkiezingsdag zelf verliep relatief rustig, hoewel het aan incidenten niet ontbrak: stembureaus die twee uur na de start van de verkiezingen nog niet open waren, de voorzitter van een partij die zijn beurt om te stemmen niet wilde afwachten en zich de woede van een lange rij burgers op de hals haalde, dozen met stembrieven die verdwenen, enz. Het ontlokte een wel erg straffe uitspraak bij één van de oppostieleiders: ‘Je préfère un coup d’état à cette democratie d’ânes’. Het is op zijn minst geruststellend dat heel wat Burkinabé niet op hun mond zijn gevallen. De grote afrekening en het mogelijke keerpunt komen er in 2015, met de presidentsverkiezingen. Laat ons hopen dat het echte debat tegen die tijd de blinde roep Victoire! mag overstemmen.

 

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

  • Sociaal ondernemer in Burkina Faso

    Mien De Graeve verhuisde in september 2012 naar Burkina Faso. Ze werkte er een jaar lang als vrijwilliger voor het online microfinancieringsplatform Zidisha.

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.