Mobiliteit en transport in Mexico City

De afgelopen 20 jaar is de bevolking in de kern afgenomen en verhuisden mensen naar de rand van de stad of net erbuiten in de staat Mexico. Een nieuwe uitdaging voor de infrastructuur die voornamelijk voorzien is binnen de stadskern. Terwijl in het Federaal District 50% van de bevolking op minder dan 1 km van het openbaar vervoer woont, daalt dit in Mexico Staat naar 29%.

Maar er wordt werk van gemaakt. De capaciteit wordt uitgebreid en de bestaande infrastructuur wordt beetje bij beetje gemoderniseerd. Geen overbodige luxe. Soms zijn er enorme gaten in het wegdek, de metro valt al wel eens in panne en in de winter regent het soms binnen in de bus.

Trein? Tram? Bus?

De Mexicanen gaan liever niet te voet. Als je de weg vraagt, verwijzen ze je steevast door naar het openbaar vervoer. Twintig minuten stappen vinden ze al behoorlijk. Er wordt over het algemeen weinig rekening gehouden met de zwakke weggebruiker. Terwijl je in België op sommige plaatsen vrij blindelings de straat over kan, heb ik hier al enkele keren moeten springen om te vermijden dat ze mijn hielen eraf rijden.

Ook de fietsers zijn zwakke weggebruikers en moeten het opnemen tegen alle gemotoriseerde voertuigen. Maar het fietsgebruik zit duidelijk in de lift. De fietshuurdienst Ecobici blaast dit jaar vijf kaarsjes uit en het blijkt een groot succes te zijn. De dag dat ik me ging inschrijven, dacht ik naar huis te fietsen. Maar niets was minder waar, ik belandde voor enkele weken op de wachtlijst. Fietsen in de stad, eigenlijk ben ik totaal geen held op dit vlak. Terwijl ik in Brussel voornamelijk de fiets nam in het weekend en op weekdagen na 20h, verkies ik hier toch om overdag bovengronds tussen het verkeer te laveren in plaats van ondergronds in de metro naar adem te moeten happen.

Een cd met de laatste nieuwe salsa-hits, een make-up setje, kleenex, kauwgom met ananassmaak, … Je kan het zo gek niet bedenken of het was te koop op de metro. Was, want sinds kort is dit verboden en het aantal verkopers is sterk afgenomen. Het openbaar vervoer zit vaak overvol maar de metro klopt toch wel records. Wanneer ik denk dat hij nu wel volledig vol zit, kan kan er toch nog één iemand bij. En afstappen is vaak even stresserend als er op geraken. De eerste wagons worden tijdens de spitsuren voorbehouden voor de vrouwen. Speciale sfeer daar. Soms toch liever bij de mannen, in de gemengde wagons.

De stad kent verschillende bussystemen, een wirwar aan trajecten en bussen in alle maten en vormen. Eigenlijk geraak ik er niet goed wijs uit en blijf er dan ook liever af. Trolleybus, microbus, ecobus, … Sinds enkele jaren is de metrobus in gebruik genomen. Op deze manier trachtten ze orde te scheppen in de chaos van kleine busjes die als piraten over de weg scheurden. De metrobus heeft zijn eigen rijstrook en het netwerk blijft ook steeds uitbreiden.

Een andere optie is de moto. Daar zie je soms hele families opzitten. Man en vrouw met kind en of huisdier.

En uiteraard, niet onbelangrijk, koning auto. Volgens cijfers van de overheid circuleren er dagelijks 3,5 miljoen voertuigen in de stad. Zeer moeilijk en volgens sommigen zelfs onmogelijk om dit verkeer vloeiend te laten verlopen. Dit leidt niet enkel tot vervuiling maar ook tot immense files. Tijdens de spitsuren kan de verplaatsingstijd zeer hoog oplopen. De weinige keren dat ik in een auto of taxi belandde, werd mijn geduld behoorlijk op de proef gesteld. In 2004 opende het tweede verdiep boven de ring.

Ook de taxi’s zijn niet weg te denken. Een frequent gebruikt vervoersmiddel, veel toegankelijker dan in België. Vroeger waren het allemaal kevers maar deze zijn uit het straatbeeld verdwenen. De nieuwe taxi’s zijn binnenkort allemaal wit met … roze.

En de details? 

Dit korte overzicht van alle vervoersmiddelen bij wijze van inleiding. Later beschrijf ik de karakteristieken van elk van hen!