"Moreel gaan kinderen op Westelijke Jordaanoever eronderdoor"

“Ik ben bang. Ik wil niet dat ze vanavond komen, ook al weet ik dat ze ons alleen maar willen intimideren. Ik wil niet dat ze mijn vader arresteren,” vertelt een jonge Palestijnse vrouw van de Westelijke Jordaanoever aan Mélanie Kerloc’h, psychologe voor Artsen Zonder Grenzen in Nablus. Het Israëlische leger gebruikt de bezette gebieden op de Westelijke Jordaanoever als een levensgroot oefenkamp. Sommige Palestijnse gezinnen krijgen af te rekenen met geweld en raken getraumatiseerd. “Geweld is een constant gegeven dat verborgen blijft maar almaar verder uitdijt,” legt Mélanie uit. “Het hangt de inwoners als het zwaard van Damocles boven het hoofd en laait geregeld op.” Het geweld treft niet alle Palestijnen even hard, maar is wel een dagelijkse realiteit.

Nachtelijke invallen

“‘s Nachts zijn de gezinnen het kwetsbaarst. Ze worden moe en minder waakzaam. Soldaten kunnen midden in de nacht plots hun huizen binnendringen. Zelfs thuis zijn ze dus niet veilig, en dat weegt erg zwaar op de mensen,” aldus Mélanie. “Het geweld tegen de Palestijnen en het binnendringen van hun huizen is ‘s nachts des te schrikwekkender aangezien ze zich in het nauw gedreven voelen. Het geweld dringt als het ware door tot in hun meest intieme levenssfeer.”

Vooral kinderen en jongeren zijn er het slachtoffer van. “De intimidatie van jongeren, die bovendien in volle psychologische ontwikkeling zijn, komt alarmerend vaak voor,” waarschuwt Mélanie. Hun ouders maken zich vaak zorgen, blijven verslagen achter, kunnen hun kinderen niet steunen in hun psychologische ontwikkeling en voelen zich machteloos. “Zien hoe je zoon van 14 jaar gearresteerd wordt uit pure willekeur, zonder dat je iets kunt doen … dat is hartverscheurend en vernederend.” Daarmee ontzegt men de ouders de mogelijkheid om hun kinderen bescherming te bieden. Volgens UNICEF kunnen Palestijnse kinderen op de Westelijke Jordaanoever al gearresteerd en opgesloten worden vanaf 12-jarige leeftijd.

Vernedering en bedreiging van kinderen

Naar aanleiding van de verdwijning van de drie Israëlische jongeren voerde het Israëlische leger grootschalige zoekacties op de hele Westelijke Jordaanoever, tot ze de lijken van de jongeren vonden. In die periode werden volgens de media 900 mensen gearresteerd. Eén week na een inval in zijn geplunderde huis werd een 14-jarige jongen gearresteerd en een hele nacht opgesloten en geslagen. Volgens Mélanie worden de mensen gebroken door het geweld. Van haar patiënten weet ze dat de Israëlische kolonisten of militairen soms ook Palestijnse scholen binnenvallen en de kinderen aanspreken alsof ze geduchte tegenstanders zijn. “Kinderen die dergelijke vormen van agressie moeten ondergaan, zijn bijzonder angstig en ervaren erg veel psychologische spanning. Ze worden overstelpt door emoties die ze nog niet de baas kunnen. Dergelijke gebeurtenissen zijn nefast voor hun ontwikkeling. Op moreel vlak gaan ze eronderdoor,” aldus Mélanie.

Naast de vernederingen, scheldtirades en dreigementen die ze vaak meermaals moeten ondergaan, stellen de patiënten van Artsen Zonder Grenzen zich ook vragen bij het rechtssysteem. “Het rechtssysteem zou een uitweg moeten bieden uit het zogenaamde vergeldingsrecht,” stelt Mélanie. “Maar hier geldt nog steeds het principe van ‘oog om oog, tand om tand’.” Een gezin van een veroordeelde kreeg bijvoorbeeld geregeld bezoek van het leger van wie ze hoorden dat ook zij gestraft moesten worden voor de misdaad van hun zoon. Deze collectieve straf bovenop de uitspraak van de rechter heeft een bijzonder destabiliserend effect, vooral op de broers, zussen en kinderen die gestraft worden voor iets waar ze zelf niet verantwoordelijk voor zijn.

Een dergelijke context is zo goed als uitzichtloos voor de Palestijnse jeugd. “Zelfs als ouders hun kinderen naar school en naar de universiteit sturen, hebben de jongeren geen vooruitzichten en blijft de toekomst erg onzeker en zorgwekkend,” besluit Mélanie.