Al-Qaeda en Obama in het Ethiopisch verkeer

Het eerste wat opvalt, is het amalgaam aan voertuigen op de rijweg, gaande van de klassieke Lada’s die bij ons, ergens in de jaren negentig of zo, aan de schroothoop zijn ontsnapt, tot glimmende uitgebouwde monstertrucks die bij ons nog niet op de markt lijken te zijn. (Zij die er om treurden dat de klassieke Lada deze zomer uit productie werd gehaald, kunnen kun hart ophalen in de straten van Addis. Hier fungeert de blikken doos in het wit-blauw als officiële taxi.)

Op dezelfde rijweg word je, zelfs in Addis, verrast door een kudde geiten, schapen of koeien die ook de straat moeten oversteken. (Het valt me op dat automobilisten gemakkelijker stoppen voor dieren dan voor de andere zwakke weggebruikers.) En dan heb je nog de enkeling die moedig of gek genoeg is om de fiets te nemen.

Betekenisloze strepen

De rijweg zelf is vaak formeel ingedeeld in verschillende rijvakken, maar verder zijn de witte strepen een totaal betekenisloos gegeven. De enige logica op de weg lijkt de volgende: zo snel mogelijk op bestemming geraken door zo vaak mogelijk — langs links of rechts, maakt niet uit – voor te steken. Voetgangers kunnen er van uitgaan dat auto’s nooit stoppen en de occasionele aanwezigheid van een vaag zebrapad verandert hier helemaal niets aan. In dit alles wordt zo veel mogelijk menselijke en blikschade vermeden, maar als principe lijkt het van secundair belang.

Op de lange weg naar Shashamane lacht onze chauffeur Hanok – ‘Hanky’ voor de toeristen – me meermaals hartelijk uit om de bijna witte knokkels van mijn handen die zich krampachtig vastklampen aan de auto. Hij wijst ons op de echte wegpiraten: ‘Zie je hoe je die Isuzi minibusjes hier voor ons rijden, zo gevaarlijk! We noemen ze Al-Qaeda.’ Voor de nieuwe versie van dezelfde busjes hebben ze een andere naam. ‘De nieuwe modellen noemen we Obama. Ze kwamen uit in 2008 toen hij verkozen werd.’

Ik bedenk dat dit werkelijk nieuwe tijden zijn. Waar is de tijd dat we gevaarlijke gekken kamikaze noemden?