Op weg naar Somaliland

Mijn reis naar Ethiopië, Somaliland en Nairobi begint op Schiphol. Ik breng er de nacht door na een belachelijk korte vlucht van 25 minuten vanuit Zaventem, in afwachting van mijn vlucht naar Addis Abeba over Khartoem in de ochtend. Internet voor iedereen, alle mogelijke culinaire opties (ik ga voor een laatste keer voor sushi) tot laat in de avond enkele hotels: de binnenzijde van deze grootse Nederlandse luchthaven is eerder een stad dan een vliegveld.

Het opstijgen in Schiphol laat even op zich wachten, omdat ‘er problemen zijn in het Griekse luchtruim. Iedereen wil dus via het Turkse vliegen en dat zorgt voor een zekere filevorming’, kondigt de boordcommandant doodleuk aan. Ik laat Europa achter in uiterst interessante tijden. België lijkt aan de vooravond te staan van de langverwachte regeringsvorming, Griekenland staat aanhoudend in rep en roer en in Rome loopt de ‘Occupy the World’- oproep ietwat uit de hand. Ook in andere continenten lijkt iedereen op straat te komen.

‘Het is de eerste keer in heel lang dat er zo veel gebeurt in de wereld op hetzelfde moment’, zal sister Lorna Curtis, een Amerikaans-Jamaïcaanse rastavrouw op leeftijd, die de actualiteit haar hele leven lang reeds op de voet volgt, me enkele dagen later zeggen in Shashamene, Rasta-land in het zuiden van Ethiopië.

Alternatieve modellen

Gedurende een maand zal ik voor mijn doctoraal onderzoek op zoek gaan naar lokaal gegroeide alternatieven op de samenlevingsoplossingen die de internationale gemeenschap, — geschoeid op westerse modellen -, uitdraagt in de wereld. Om vrede te brengen in landen die verscheurd zijn door oorlog, om staten op te bouwen en democratie in te voeren, om meer gelijkheid te brengen voor vrouwen en minderheden, om economische welvaart te produceren via vrije markteconomie.

Het besef dat deze ‘internationale’ modellen ook bij ons in het westen geen onverdeeld succes blijken te zijn lijkt de laatste tijd exponentieel te groeien. Geen beter moment dus om op zoek te gaan naar alternatieven. Zien of ze echt wel bestaan, of ze levensvatbaar en duurzaam zijn en of we er iets uit kunnen leren.

Somaliland

Daarom ga ik dus naar Somaliland, het noordelijke deel van Somalië dat zich in 1991, na de staatsgreep tegen toenmalig president Siad Barre die het land sindsdien in een totale chaos onderdompelde, onafhankelijk verklaarde. Twintig jaar later wachten de Somalilanders nog steeds op de internationale erkenning van hun land. Intussen hebben ze wel de vechtende partijen in hun deel van het land ontwapend en een goedwerkende staat met reguliere verkiezingen, een politie- en legermacht en een bloeiende private economische sector uit de grond gestampt. Dit alles zonder officiële internationale hulp en vooral getrokken door de lokale, vaak traditionele, (clan)leiders.

Het contrast met de rest van Somalië, dat onder het toeziend oog van de internationale gemeenschap dezelfde burgeroorlog achter zich probeert te laten, kan nauwelijks groter zijn. Met de recente onafhankelijkheid van Zuid-Soedan hopen de Somalilanders dat hun erkenning er binnenkort ook aan zit te komen. ‘Binnen dit en een jaar,’ vertrouwde de vertegenwoordiger van Somaliland bij de EU, Mohamoud Daar me in Brussel voor vertrek hoopvol toe.

Addis Abeba

Hoe realistisch dit is probeer ik te achterhalen in Addis Abeba, mijn eerste stopplaats. Daar zetelt de Afrikaanse Unie, die officieel deze knoop moet doorhakken. Ik zal ook eens polsen bij de Britten, die de onafhankelijkheid van hun vroeger protectoraat Somaliland wel genegen zijn maar tegelijkertijd met de rest van de internationale gemeenschap werkt aan een unitair Somalië met Mogadishu als hoofdstad.

Mijn zoektocht naar de Somalilandse alternatieven kondigt zich aan als een vat vol tegenstrijdigheden.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

  • MO*journaliste Olivia Rutazibwa en ex-MO*journalist Stefaan Anrys presenteren op Filmfestival MOOOV in Turnhout en Brugge een selectie van de strafste documentaires uit binnen-en buitenland.

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.