De Cairo Declaration

Vermoedelijk bleek uit mijn vorige blogs al ontgoocheling. Zowel over de weerstand van Egypte om ons door te laten, als over de lakse houding van alle anderen landen. Ik hoop dat ook mijn enthousiasme bleek over de vele acties in cairo.
Uiteindelijk is er de hoop op een nieuwe wereldwijde beweging die daar gegroeid is.

Onderlinge contacten.

De Gaza Freedom March (GFM) werd opgestart door CODEPINK, een amerikaanse vredesbeweging http://www.codepink4peace.org. Je kon inschrijven via een website die ze opmaakten voor de GFM.
Een aantal andere organisaties namen een deel van de inschrijvingen over. Zo kon ik me in Belgie inschrijven via ABP (Association Belgo-Palestinienne).
Enerzijds vergaderden de organisatoren regelmatig. Eerst met elkaar en dan met hun eigen achterban. Anderzijds waren er de individuele contacten tussen de honderden deelnemers. Zij ontmoetten elkaar in hotels en eetgelegenheden of ze stuurden berichten via sms en mail. Het werd een ongelooflijk communicatienetwerk. Niet iedereen was altijd snel op de hoogte van alle acties en ontwikkelingen, maar het nieuws verspreidde zich toch goed.

Afsluiting.

Op 1 januari 2010 was er ‘s avonds een globale afsluitingsbijeenkomst op het  Tahrir plein. Er werden kleine hapjes doorgegeven. Zelfs de verantwoordelijke van de Egyptische veiligheidsdiensten  kreeg een koekje aangeboden. (foto 1) Daarna ging hij vanop afstand de gebeurtenissen observeren. (foto 4). Er waren toespraken van veel verschillende vertegenwoordigers.
Tenslotte werd de Cairo Declaration voorgelezen. Deze verklaring werd opgesteld door een Zuid-Afrikaanse deelnemer. Zij was die ochtend besproken in het coordinatieteam en daarna al voorgelegd aan zoveel mogelijk deelnemers.
De tekst werd goed onthaald. Hij legt de vergelijking tussen de apartheid in Zuid-Afrika en die in Israël. Hij roept op tot de BDS (Boycot, Divestment en Sanctions) - de Palestijnse actie waarover ik het al vaker had in deze blogs. 

Toekomstplannen.

Hoewel de GFM startte als en eenmalig initiatief, groeide in Cairo de wens naar een meer duurzame wereldwijde coalitie. De Zuid-Afrikaanse delegatie speelde daarin de voortrekker vanuit hun ervaring met de boycot tegen Zuid-Afrika.
De Cairo-verklaring is het resultaat van het samenhorigheidsgevoel van de deelnemers in de gemeenschappelijke acties. Na 1 januari begonnen die deelnemers echter terug te keren naar huis. Daarom riep men na de slotbijeenkomst op tot een vergadering ter concretisering van de toekomstplannen. Ik ging erheen voor België/Vlaanderen. Er waren mensen van India, Catalonie, Spanje, Schotland, Zuid-Afrika, Duitsland, USA, … 
We beslisten dat er werkgroepen zullen komen rond  verschillende themata: BDS; mensenrechten; sensibilisering; media; website; ….
De werking staat nog in haar kinderschoenen, maar voor elke taak of thema is al minstens één coordinator aangesteld als contactpersoon.
Er werd een voorlopige website opgestart http://cairodeclaration.org/ Daar staan op dit ogenblik nog alleen maar de Cairo Declaration, o.a. in het Nederlands.  Bij de engelstalige versie kan je doorklikken om de verklaring te ondertekenen.
Ik hoop dat velen dat zullen doen.