Herdenking van gedode Palestijnen.

In Bethlehem stond tegenover de geboortekerk een grote tent met vele affiches van mannen met wapens. Het trok onze aandacht, maar de gids leidde ons zoals alle toeristen naar de kerk. We kregen een mooie rondleiding tussen vele gelovigen.Toen we de kerk uit kwamen, hadden we tijd vrij om in de stad rond te wandelen. Natuurlijk gingen wij naar de tent. Daar zagen we geen toeristen meer.

De dood van 4 Palestijnen.

De Palestijnen herdachten vier mannen die de week voordien omkwamen. Ik had daar thuis niets over gelezen. Voor de Palestijnen was het nochtans heel groot nieuws. De mannen waren doodgeschoten door de Israëlische geheime politie. Volgens de plaatselijke kranten was dit een represaille voor de moordaanslag die een Palestijn pleegde in een Joodse school. Uit alle palestijnse gelederen kwamen verontwaardigde reacties. Velen gingen naar de begrafenis. De winkels in Bethlehem bleven verschillende dagen gesloten.

Rouwtenten.

De tent en omgeving hing vol met affiches met de foto van de overledenen. Veel palestijnse mannen laten zich al eens stoer fotograferen met een geweer. Als de Israeli iemand doden, gebruiken familie en vrienden die foto om affiches te maken, die overal in de stad worden opgehangen, als de herdenking van gesneuvelde helden.
In en rond de tent zaten en liepen veel mannen. De vrouwen bevonden zich in een gebouw aan de rand van het plein. Nieuwsgierig gingen we tot aan de ingang van het zaaltje. Ik dacht dat men geen vreemde pottenkijkers op prijs zou stelen, maar toen we naderbij kwamen verzocht men ons om binnen te gaan om de familie te groeten. Het zou van weinig respect getuigd hebben op dat ogenblik weer weg te lopen. We gingen binnen. Daar zaten familieleden van de gesneuvelden bij de foto’s van hun overleden echtgenoot, zoon, vader, broer.…  Wij groetten hen meelevend. De vrouwen toonden ons bij elke foto wie de echtgenote, moeder en kinderen de gestorven mannen zaten en vroegen ons foto’s te nemen (foto 2).

Enkelen van ons gingen ook de tent binnen. Ik verkoos niet mee te gaan, omdat ook de Palestijnse vrouwen buiten de tent bleven. Ik keek en luisterde wel naar de toespraken (spijtig genoeg in het arabisch). Een pope sprak heel begeesterd. Hij trok veel aandacht en werd gefilmd (foto 3). Ook de mannen stelden onze fotograferende aanwezigheid op prijs en maakten plaats om ervoor te zorgen dat we alles goed zouden zien. Toen we interesse toonden voor de affiches, haastten ze zich om ons voldoende exemplaren te bezorgen.

Gevaar?

We liepen daar onbevreesd tussen mensen die de Israëli terroristen noemen en die ook in onze pers meestal vermeld worden in associatie met qassam-raketten en aanslagen.
Op bepaald moment zag ik dat we in het gezichtsveld van een camara hadden gelopen. Wie die beelden zag, zou ons kunnen beschouwen als mensen met gewelddadige sympathieen.
Ik vroeg me af of we fout bezig waren. Was dit verantwoord?

Maar wat deden wij verkeerd?
Wij kwamen op een grote volkstoeloop in de buurt van een toeristische trekpleister. (Er stonden dranghekken van de “Palestinian Traffic Police”). We werden vriendelijk onthaald en betuigden ons medeleven aan vrouwen en kinderen die treurden om de dood van 4 familieleden. Is dat verkeerd?

VN-baas Ban Ki-moon veroordeelt ‘disproportioneel geweld’ van  Israël

Toen ik terug was, las ik het digitaal bericht in De Morgen van 14/3/08

“Secretaris-generaal Ban Ki-moon van de Verenigde Naties heeft in Dakar het “ongepast en disproportioneel gebruik” van geweld door Israël tegen de Palestijnen veroordeeld en heeft tot een onmiddellijk staakt-het-vuren opgeroepen. ” Israël heeft vele burgers en onschuldigen verwond. Ik veroordeel deze daden en ik roep Israël tot terughoudendheid op.”
Ban zinspeelde op de nieuwe golf van aanvallen van Israël op de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook gisteren, na enkele dagen van relatieve kalmte. Gevechtsvliegtuigen hebben het noorden van de Gazastrook bestookt en in Bethlehem hebben Israëlische undercoveragenten vier Palestijnen vermoord. Volgens Israël volgde in Gaza een vergelding nadat twaalf raketten in het zuiden van het land waren neergekomen.”

Ook Ban Ki-Moon erkende de vier Palestijnen als slachtoffers van een onverantwoorde golf van geweld vanwege de Israëli. Hij kan ons niet verwijten dat wij ons medeleven betuigden.