I'm Still Standing

Als een godsgeschenk werden we voorbije maandag als Chinese vrijwilligers uitgenodigd deel te nemen aan de open mic (open microfoon - lees vrij podium) sessie die iedere week plaatsvindt @ The Door (de plaats waar de workshops doorgaan). Een prachtige rij zangers, zangeressen, Mc’s en muzikanten. Voor een beperkt en enthousiast publiek brengen zij een eerste maal hun zelf geschreven tekst, melodie en structuur. Alle mentors krijgen kippenvel als ze zien met hoeveel cachet zij zichzelf na vier weken blootgeven voor een publiek dat hun persoonlijk kent.

Waarom wij dat kippenvel moeilijk van ons afgeschud krijgen ligt mooi vervat in hoe we sommigen onder hen hebben leren kennen. Eén verhaal steekt er bovenuit.

7 lentes.  Ze wordt opgetut. In een wit jurkje gestoken. Klaar voor dat unieke moment. Groot worden. Maar dit Fata Morgana gaat zelfs Morgan Le Fay’s petje te boven. Het lichaam van Christus is ver weg als haar vader dollars verdient aan haar lichaam. En helaas is het geen uniek moment. De drie mannen hebben een onlesbare dorst naar haar lichaam en een goede bron aan dollars.
11 lentes. In een tehuis schrijft ze een gedicht. Over haar leven. Hoe ze op haar achtste van thuis wegloopt maar snel weer terug bij papa op schoot zit. Ondanks zijn lieve woordjes en excuses blijkt zijn nood aan dollars groter dan de nood een waardig leven te lijden.
18 lentes. Ze draagt dat gedicht aarzelend en met de ogen op de grond gericht voor. Voor zeven volwassen artiesten. Watervallen tranen achter hun ogen. Hartslag tot in de toppen van hun vingers. Maagzuur dat de muren afdruipt.

Dat was één van de  audities voor het Urban Art Beat zomerprogramma. Vier weken geleden. Vier weken 2 workshops en 1 jam. Kippenvel om te zien hoe de schouders rechter staan, de blik op het publiek gericht is en de trots de ogen uitstraalt terwijl ze zingt: I’m still standing. Het is te groot voor woorden: zien wat muziek, een luisterend oor, respect en passie kan teweegbrengen.

Luister gerust eens naar hun versie van vorige maandag. U vindt de link onderaan. Luister naar de woorden, het gevoel. Oordeel niet als muziekkenner, oordeel als mens.

Vaak wordt kunsteducatie afgedaan als een vijver met ‘mislukte’ muzikanten. En misschien werken er ook heel wat ‘mislukte’ muzikanten in de kunsteducatie. Maar er zijn ook mensen die het delen en overbrengen van hun passie en ambacht tot een kunst verheffen. Zij verdienen hetzelfde respect als de Grote Kunstenaars die hun werk enkel vertonen aan mensen die toch al bekeerd zijn. Zij bedrijven geen Kunst, maar hun kunst verandert onze maatschappij op een directe wijze, zonder middle man, zonder commercie.

Veel luisterplezier!

I’m still standing