Exotische reizen: Development Village

Als hoofdredacteur krijg ik geregeld mails van Survival International, een internationale ngo die zich het lot van inheemse volkeren aantrekt. De meest alarmerende berichten hebben vaak te maken met stammen die tot dusver geen contact gehad hebben met de gemondialiseerde beschaving. Dat is terecht, want die gemeenschappen zijn zowel fysiek, mentaal als organisatorisch niet voorbereid op zo’n confrontatie. Vreemd genoeg is de Development Tribe tot nu toe aan de aandacht van Survival ontsnapt.

Nochtans wijst alles erop dat de Tribe weinig tot geen contact heeft met de hoofdstroom van de beschaving. Je merkt het al aan de typische exotische klederdracht. Alle mannen, ook de twintigers, dragen dure pakken en dito dassen, ondanks de constant hoge temperaturen in het dorp. Als ze buiten de grenzen van het dorp gaan, trekken ze dikke -zwarte of bruine- duffelcoats aan en lussen ze hun dubbelgeplooide burberry sjaal rond hun kwetsbare hals.

De vrouwelijke stamleden dragen in de regel witte chemisiers onder zwarte maatpakken boven ongemakkelijke hoge hakken, al is een variatie met rode maatpakken mogelijk. Of die kleurenverschillen duiden op hiërarchische verschillen, is deze onderzoeker voorlopig niet duidelijk.

Wat mannen én vrouwen delen, is de typische halsgarnituur. Het is niet echt een juweel, maar het witte lint met witte badge is duidelijk van het hoogste belang. Alleen wie het draagt, komt het dorp binnen. En naargelang de kleuraanduiding op de badge krijgen stamleden meer of minder toegang tot speciale ruimtes. Kaartkleur is dus van belang, huidskleur niet: wie binnen geraakt, hoort erbij.

De stamleden zijn wel geïnteresseerd in het leven aan de andere kant van de ondoordringbare grens die hun dorp afschermt van de ware wereld. Dat blijkt uit de vele foto’s en video’s die ze op het marktplein van hun dorp tonen. Daarop zijn mensen te zien die in niets gelijken op de dorpelingen zelf. Ze hebben kou of warm, hun velden zijn te droog of overstroomd, de vrouwen zijn gehuld in blauwe tenten of kleurrijke omslagdoeken, en er zijn overal kinderen.

De Development Tribe sloeg deze week zijn glazen tenten op in Brussel. Bijna 5000 stamleden zakten af naar de Square -door Brusselse inboorlingen nog altijd het Congressenpaleis genoemd- om naamkaartjes en folders uit te wisselen. 1500 organisaties, 100 stands, 15 Ronde Tafels, 30 seminaries: het dorp barstte van het leven. Het Belgisch voorzittersschap van de Europese Raad trok 850.000 euro uit om de jamboree mogelijk te maken, al zijn daarmee lang niet alle onkosten gedekt, want de Europese Commissie tastte ook nog diep in zijn ontwikkelingsbuidel. Het resultaat van de Grote Bijeenkomst zal nooit duidelijk worden -tenzij Wikileaks het op hun website gooit.