BDS: Boycot, Divestment and Sanctions

Tijdens onze observatiemissie bezochten we de ngo Badil in Bethlehem. Daar hoorde ik voor het eerst een bezielde argumentatie voor de DBS-acties: Boycot, Divestment and Sanctions. (http://www.badil.org/Boycott-Statement.htm). Het is een brede sensibiliserende actie. Naar het grote publiek komt de boycot van Israëlische producten in de winkel het meest in de aandacht. Er is ook een Boycot in cultuur, wetenschap, sport, … . “Divestment” gaat over investeringen en handelsrelaties. “Sanctions” is vooral een boodschap aan de overheden.

Ook dr. Mayed Nassar van Health Work Commitees (HWC) en het Alternative Information Centre (AIC), pleitte voor de Boycot en gaf ons zelfs stikkers mee. (blog in april)

Sommige reisgenoten wisten er toen al meer over. We kregen onderling een geanimeerde discussie over de voor-en nadelen van een boycot. Oxfam Wereldwinkels vindt dat een boycot te negatief overkomt en verkiest een positieve actie. Bovendien waren er richtlijnen binnen de Oxfam-familie ten gevolge van problemen bij de partner in de Verenigde Staten. Daarom propageren ze niet zelf de boycotcampagne, maar ze houden hun winkeliers ook niet tegen als zij er willen aan meedoen.

VN-conferentie

Toen ik eind augustus naar de VN-conferentie ging, hoorde ik daar weer bij menig spreker de oproep “Boycot Israël”. Een Zuid-Afrikaans herinnerde ons aan het positieve effect van de boycot tegen Zuid-Afrika. Ten eerste gaf die internationale actie de Afrikanen de moed om in hun strijd te blijven geloven. Uiteindelijk motiveerde hij ook de politici om de juiste weg in te slaan. Vele andere sprekers riepen op om die strijd nu te voeren voor een beter beleid in Israel.
De slottekst “Call to action” herhaalde de oproep: “We are strengthening our global campaign of BDS as a non-violent effort to compel Israël to abide by all international laws and conventions, as stipulated in the 2005 call by Palestinian civil society. We especialy call for an end to arms trade with Israel.”

Ik was opgelucht: als alle aanwezigen op dit forum die oproep steunen, dan is er een wereldwijd draagvlak. Ik sprak de aanwezigen van de ngo’s aan. Die lachten schamper om mijn naïviteit. “In de wandelgangen” klonk blijkbaar een andere stem. De stem van mensen die liever achter de schermen werken dat mee te praten in het forum? Zij bleven de boycot te negatief klinken en dat zou niet passen in de strategie van hun lobbywerk. Weer ging ik teleurgesteld naar huis.

Debat in Gent

Deze week organiseerde het GAPP een debat in Gent over het Israelisch-Palestijns conflict. Enkele ngo’s werkten actief mee aan de organisatie. (Vrede, Oxfam-solidariteit, Oxfam-wereldwinkels.) Weer riepen de sprekers op tot een boycot.
Mustafa Barghouthi legde de materie grondig en duidelijk uit. Ilan Pappé belichtte de geschiedkundige achtergrond. Het gaat niet om het kopen van een appelsien. Het gaat niet om discriminatie van een land of een leverancier. Het gaat om een alarmprocedure tegen een fundamenteel verkeerd beleid. De campagne wil de apartheidspolitiek in het licht stellen en de burgers oproepen om dergelijke politiek niet te steunen. Dat is geen negatieve actie, maar een oproep tot positief handelen. Deze maal hoorde ik bij de ngo’s al een iets positiever commentaar. Het gaat niet om zomaar een boycot. Een stap in de goede richting?