De Freedom Flotilla gaat door!

De boot van Belgium to Gaza kon niet naar Gaza varen en de passagiers zijn terug in ons land. Velen zien hierin een reden om de actie als mislukt te klasseren. Niets is minder waar. Free Gaza blijft proberen de blokkade op Gaza te stoppen en ook Belgium to Gaza gaat daarmee door.

Praktische voorbreiding van de vloot

Na de dodelijke entering van de Mavi Marmara bij de internationale Freedom Flotilla in 2010, zijn de vredesbewegingen wereldwijd  actief geweest met de voorbereiding van een tweede Flotilla naar Gaza.

Dat was geen sinecure: varen kost geld. Ik volgde de activiteiten van Belgium To Gaza van dichtbij. Overal waren acties om geld in te zamelen en het publiek te sensibiliseren. Er waren contacten met de delegaties van andere landen om samen op een gemeenschappelijke boot te vertrekken. Met het geld dat de Belgen inzamelden, konden ze 4 plaatsen betalen op de boot “Tahrir”, die ook gefinancierd werd door Australische, Canadese en Deense opvarenden.

Tenslotte maakte Belgium To Gaza ook een selectie van kandidaten die kunnen optreden als volwaardige Belgische vertegenwoordigers op een humanitaire vredesmissie. Ze kozen  Asmaa Seba, fotografe, Yannick Vanonckelen, verpleegster, lid van het “Plate-forme Charleroi-Palestine”, Guido Gorissen, huisarts bij “Geneeskunde voor het Volk-Hoboken“ en Josy Dubié, voormalig RTBF-journalist, VN-functionaris en senator.  Niet bepaald mensen die je zou verdenken van terrorisme of die zo naïef zijn dat ze zich zomaar laten meeslepen door perfide organisaties.

Via digitale berichten hoorde ik dat men in vele landen actief was. Ook daar legde men nadruk op de vredesgedachte. Deelnemers waren verplicht en cursus vreedzaam verzet te volgen : “hoe reageer je kalm en vreedzaam als je oog in oog staat met een agressor.”

Eind juni was het eindelijk zo ver, de “Freedom Flotilla – Stay Human” verzamelde rond Griekenland en Cyprus.

Politiek.

Velen schreven op vraag van Belgium to Gaza naar onze politici om hun eigen burgers te steunen in hun vreedzaam doel. Met weinig effect. Van bij de Belgische minister van Buitenlandse zaken verzond men volgend antwoord:
“De Minister heeft uw schrijven in goede orde ontvangen.
De Belgische passagiers die deelnemen aan de vloot werden door de administratie ontvangen op 17 juni jl.
Tijdens dit gesprek werden de deelnemers gewezen op de mogelijke risico’s (uitwijzingsbevel, opsluiting, …) die zij lopen door aan deze actie deel te nemen.
Er werd hen echter ook medegedeeld dat de nodige consulaire bijstand door de Belgische ambassade te Tel Aviv zal verleend worden wanneer dit noodzakelijk zou blijken. De nodige instructies werden in deze zin overgemaakt aan de Belgische ambassade die tevens al van tevoren contacten met de Israëlische overheid heeft gehad.
In lijn met de bezorgdheid van de Minister voor de blokkade en de gevolgen ervan voor de bevolking in de Gazastrook, blijft België met haar Europese partners overigens elk diplomatiek instrument gebruiken om er een einde aan te maken. In onze ogen is deze blokkade inderdaad niet alleen onaanvaardbaar maar ook contraproductief, daar waar het tot nu toe vooral de extremisten versterkt heeft in plaats van een duurzaam antwoord te bieden aan terechte veiligheidzorgen.
Vriendelijke groeten,”

Een blijk van milde goodwill, maar geen concrete stap om de actie te steunen of mogelijk te maken.

Enkele parlementairen vroegen Minister Van Ackere in het parlement naar zijn visie. Hij antwoordde in dezelfde zin. Korte kritische samenvatting van het antwoord : “Alle respect voor het doel, maar ik sta niet achter de actie. Zij zou de boel kunnen doen escaleren. Wij houden het bij de verklaringen van Ashton die aan Israel zegt dat de blokkade moet stoppen.” Zoé Genot (Ecolo-Groen!)en Dirk Van der Maelen (sp.a) waren niet tevreden met dat antwoord, Els Demol (N-VA) wel.

Er was ook een opvallend politiek standpunt van Jan Jambon van NV-A  in een interview met Joods Actueel: “Wij zien dergelijke actie als een vorm van terrorisme en veroordelen dit ten stelligste. We weten nog dat er vorig jaar terroristen aan boord zaten, daarom veroordelen wij dit initiatief”. Frieda Brepoels verklaarde bij een interview zij wel begrip opbrengt voor de vloot, maar sprak zich toch niet uit tegen de verklaring van Jambon.

De korte vaart van de Tahrir.

Toen de reizigers effectief aan boord gingen, bleek al gauw dat Israël de zaak goed aanpakte, tot ver buiten de eigen landsgrenzen. Er kwam een officiele verklaring dat journalisten die zouden meevaren, de volgende 10 jaar Israel niet binnen mogen. Er bereikten ons berichten over enerzijds de sabotage van boten en anderzijds het verbod om de Griekse haven buiten te varen.

Belgische sympathisanten voerden actie aan de Griekse ambassade en het Europees Parlement. Ik ging naar de actie bij het Europese Parlement. Het was een aangename ontmoeting tussen sympathisanten, maar met weinig effect.
Tegen het einde van de actie kregen we via de megafoon verslag van een live telefonisch contact met de boot. We hoorden een enthousiaste afvaart van de Tahrir uit de haven, maar even later hoorden we al hoe de boot werd tegengehouden door het Griekse leger.

Die korte poging omde haven te verlaten, werd het einde van de korte tocht van de Tahrir. Uiteindelijk kwamen de Belgische passagiers terug naar huis. Onverrichter zake, wat deze afvaart betreft, maar hun inzet blijft!

Persconferentie

Op 13 juli hield Belgium to Gaza een gemeenschappelijke persconferentie met 3 van de 4 passagiers en 2 ex-gevangenen van “Welcome to Palestine”. Het was een interessant gesprek met ervaringsdeskundigen in de houding van Israël tegenover buitenlanders, maar weinig weerslag in de pers. Ik geef u hier de getuigenis van de opvarenden van de Tahrir.

De feiten

Yanick Vanonckelen vertelde vooral over de gebeurtenissen. Aanvankelijk werden ze nog aan land gehouden met allerlei excuses: wettelijke papieren, controle van de radio, …  Tenslotte kregen ze het formele verbod om uit te varen. Toen ze dat verbod negeerden, werden ze door een boot van het leger tegengehouden. De activisten ondernamen nog pogingen om het terugslepen onmogelijk te maken, uiteindelijk gebeurde ook dat toch. De soldaten gebruikten geen geweld. Zij deden heel plichtsgetrouw hun werk, maar zonder agressie tegen de activisten. Een feit werd daarbij toch duidelijk: de activisten waren even vastberaden om hun doel te bereiken als de vorige flotilla, maar als het leger geen geweld gebruikt, vallen er geen doden. Er waren ook nergens berichten over wapens aan boord. Enkele activisten werden voor de rechtbank gedaagd. Zij kregen een straf met uitstel en een niet overdreven grote boete.  

“De grens ligt nu al in Europa. Dat is bewezen”

Josy Dubié benadrukte vooral het internationaal recht, in het bijzonder de  4e conferentie van Geneve.  Het is al vaak genoeg gezegd en geschreven: Israel overtreedt met haar blokkade van Gaza heel wat internationale rechtsregels.

Artikel 32 van de conventie stipuleert dat een collectieve straf tav de bevolking verboden is. Dat is nochtans wat Israel deed met haar aanval op de Gazastrook en nog steeds doet met haar blokkade die de bevolking alle kansen ontzegt om een volwaardig leven op te bouwen.
Volgens Artikel 59 moet de bezetter zelf hulpacties steunen en alle hulp mogelijk maken. Israel beweert geen bezetter te zijn, maar zij is in elk geval een controlerende overheid. Het Rode Kruis attesteerde dat ze ook in die hoedanigheid tekort komt in haar verantwoordelijkheid voor de mensenrechten.

Overeenkomstig art.1 van de conventie moeten alle ondertekenende landen ervoor zorgen dat de conventie gerespecteerd worden. Tot nu toe konden zij zich nog verbergen achter het feit dat zij niet actief wilden ingrijpen. Die inactiviteit is nu duidelijk afgelopen. Griekenland kwam actief tussen. De overheid zette haar leger in, niet voor het beveiligen van de bevolking van Gaza, maar om de hulpacties te voorkomen. 

Zij hadden de kans om te controleren of er terroristen of wapens aan boord waren. Zij konden nagaan welke hulpgoederen er waren. Ze hadden daartoe het recht en de activisten boden het aan. Dat deden ze niet. Ze verkozen om over te gaan tot een actie waar ze wettelijk niet het recht toe heeft: ze verbood een buitenlands schip om uit te varen naar de internationale wateren.

Het is niet gedaan!

Guido Gorissen legde de nadruk op de waanzinnige leugens om de publieke opinie tegen ons op te zetten.

Israel, BanKi Moon, Clinton, Griekenland, … iedereen droegen hun steentje bij om de vloot voor te stellen als een legitieme verdediging tegen het terrorisme. Er waren ook firma’s die bestelde hulpgoederen niet leverden, duidelijk onder invloed van de negatieve berichten.

Gelukkig waren er, ondanks het verbod van Israël, vele journalisten op en bij de boten. Zij konden objectieve informatie doorspelen naar alle landen. Dus zijn veel mensen op de hoogte. In die zin kan de flotilla niet gezien worden als een mislukte actie.

De vele geneesmiddelen die ze hadden verzameld, ligen nu opgeslagen in Griekenland. Dat kan echter niet voor te lang: zij moeten naar Gaza voor de geldigheidsdatum verstreken is.

Alle Belgische opvarenden staan nog klaar om bij een volgende gelegenheid terug in te schepen. Zij vonden de acties aan de ambassade en het Europese parlement een goede steun. En ze blijven doorgaan!

 

 

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.