Van Israël naar Berlijn : een kwestie van muren.

De Israëlische veiligheid.

We schepen in Tel Aviv met vertraging in. Mijn buurpassagier doet zijn schoenen uit en leest een Hebreeuwse krant, terwijl hij water uit een flesje drinkt en nootjes eet. Het vliegtuig blijft aan de grond. De mensen beginnen te mopperen: “met Alitalia heb je altijd vertraging.“ Daar kan ik niet over oordelen, ook de heenreis verliep met vertraging. Ligt het aan de luchtvaartmaatschappij of aan de controle in Israel? Ik weet het niet. Volgens de berichten van de steward, wachten we op documenten.

Mijn buur kijkt op zijn uurwerk en doet zijn schoenen terug aan. Hij spreekt de steward aan: ik kan mijn aansluiting niet meer halen. Ik wil niet onderweg overnachten, dus stap ik uit. Hij grabbelt wat handbagage uit de kastjes en stapt weg. Even later een nieuwe mededeling: “De documenten zijn in orde, maar er is juist een passagier uitgestapt. Om veiligheidsredenen kunnen we niet vertrekken voor ook zijn bagage uit het ruim is.” Als we uiteindelijk vertrekken, blijft de passagier voor mij ongerust. “Heeft die man hier niets achtergelaten?” Volgens de steward niet. Ik spreek hem niet tegen. Die Hebreeuwse krant en “The economist” zien er niet explosief uit. (Tenzij inhoudelijk?) Het flesje water ook niet, hij had er zelf van gedronken. De nootjes eet ik samen met mijn andere buur op. Israël heeft zoveel regels “omwille van de veiligheid” die veel mensen het leven zuur maken, maar die een echte terrorist wel kan omzeilen.
Ik maak vele kiekjes door het raam. Zoals steeds als ik vlieg: de luchthaven, Tel Aviv, de wolken, …. Halverwege krijg ik plots het verbod foto’s nemen. Dat zou gevaarlijk zijn. Ai, ik maakte er dan toch een gevaarlijke reis van …. :-)

De Berlijnse muur.

In Milaan missen alle passagiers voor Brussel of Berlijn hun aansluiting. We worden samen naar een hotel gebracht. Aan tafel heb ik een aangenaam gesprek met een joods koppel uit Berlijn. Zij bezochten hun dochter die naar Israël migreerde. De vader lijkt daar niet erg gelukkig mee. Zijn dochter moet nu ook legerdienst doen. Maar zij is overtuigd dat ze een goede keuze heeft gemaakt. Aarzelend informeer ik naar de gelijkenis tussen de Berlijnse muur en die in Israël.
De vader vindt mijn bemerking niet zo vreemd als ik gevreesd had. Ook hij ziet de gelijkenis. Eigenlijk voelden zij zich goed in Berlijn toen de muur er nog was. Het was hun veilige thuishaven. Toen de muur viel, voelden zij zich plots minder veilig. Er kwamen mensen uit Oost Duitsland en de sfeer veranderde. Hij gelooft dat zijn dochter zich inderdaad “veilig” voelt binnen de muren van haar joodse nederzetting….

Ergens las ik dat de muur in Israël 4 maal langer is dan de Berlijnse muur en 3 maal hoger. Al is die “lengte” in Israël een variabel gegeven. De Israëli blijven bouwen en nieuwe omwalde nederzettingen stichten. Liever een steen meer dan één minder ….