Dolkhak

In een ondefinieerbaar, weinig gefrequenteerd district van Milaan centrum, bevindt zich de Balakobako, een etnische lowbrow bar. Hier wordt al bijna twee jaar lang elke woensdagavond een van Milaans best bewaarde geheimen gekoesterd: de Gaudenziaanse Avonden, oftewel, het heerlijk ontspoorde experiment van een drag queen Cassandra Casbah, alias Gaudenzia.

Cassandra (in een dagelijkse realiteit afgestudeerd aan de gerenomeerde Toneelacademie van Paolo Grassi), profileerde zich aanvankelijk als “de eerste intellectuele dragqueen”, waarbij ze dansacts afwisselde met theatrale monologen en tarotsessies. Daarbij werd ze geassisteerd door Miss Understood, haar mysterieuze, zwijgzame sidekick met snor, sikje en glitterneus. Inmiddels heeft het duo een repertorium uitgebouwd dat de grenzen aftast tussen politiek incorrect improvisatietheater, mimespelen op opium, esotherische poetslams, en Brechtiaans flamencocabaret. Not gay as in happy, but queer as in fuck you.

Cassandra vervalt echter nooit in goedkoop schandalisme. In haar universum gelden enkel andere regels, waardoor de Pakistaanse rozenventer, de toevallig passerende bejaarde, of de van straat geplukte alfa male eventjes voor aap worden gezet. Kalm maar zoet, omdat het moet, en zodat iedereen het kan zien. Cassandra’s transgressieve act bouwt voort op een rijke dramaturgische achtergrond van Commedia dell’Arte en Hellenistische maskerspelen, nooit expliciet, maar duidelijk zichtbaar in de volledige beheersing van haar lichaam en mimiek. Voor de laatste show van binnenkort beloofden ze reeds het nodige vuurwerk waarbij Miss Understood “zelf als vuurpijl zou ontploffen”. Daarna verlaat Cassandra weer, zoals ieder jaar, “tijdelijk voor altijd” het podium.