De recyclage-industrie in Gaza: 'Met mijn werk proberen we het onmogelijke mogelijk te maken'

Op de dienst Intensieve Zorgen van het Shifa ziekenhuis zit Iyad Ateya Ismael aan het ziekenbed van zijn 17-jarige zoon Khaled. Een beademingsmachine pompt zuurstof in het jonge lijf. Iyad vertelt me hoe zijn zoon deze morgen neergeschoten werd terwijl hij puin ophaalde in de bufferzone.
“Khaled was samen met twee vrienden stenen aan het laden op een ezelskar in de voormalige industriezone van Beit Hanoun. Op ongeveer 700 meter van het scheidingshekken werden ze beschoten door het Israëlische leger. Meestal worden er waarschuwingsschoten afgevuurd, maar deze keer schoten ze met scherp. Khaled werd getroffen in zijn bovenbeen, een slagader werd geraakt. Hij verloor veel bloed en verkeert nog steeds in levensgevaar.”
Khaled is één van de vele jongeren die dagelijks op de grens tussen Gaza en Israël , de gevaarlijkste plaats in de regio, stenen en metaal van verwoeste huizen gaan op halen. Ze werken een zestal uur per dag en verkopen alles nadien voor vier à vijf euro. Dit is een bijzonder laag ‘loon’ in verhouding tot het gevaar. Sinds begin 2010 werden er reeds 19 incidenten gesignaleerd waarbij het Israëlische leger schoot en slachtoffers met ernstige verwondingen maakte.
Wanneer ik deze puinverzamelaars wijs op het risico dat dit werk inhoudt antwoorden ze allen dat dit de enige manier is om een inkomen te verwerven. Met een werkeloosheidspercentage van 42 %* liggen de jobs in Gaza inderdaad niet voor het grijpen. Puin is er echter in overvloed, zeker na operatie ‘Gegoten Lood’, de drie weken durende Israëlische aanval in de winter van 2008-2009, waarbij meer dan  20 000 gebouwen ernstig beschadigd of volledig vernield werden.
De blokkade op Gaza, die in 2007 door Israël ingesteld werd nadat Hamas aan de macht kwam, verhindert nog steeds de import van bouwmaterialen.
De vraag naar constructiemateriaal voor de wederopbouw is groot. Sinds anderhalf jaar ontwikkelde er zich noodgedwongen een nieuwe industrie: de recyclagenijverheid. Jong en oud halen stenen, stukken beton en metaal op in de grenszone en leveren deze aan bedrijven die het puin sorteren en vermalen tot steengruis. Dit wordt vervolgens aangewend in de productie van gerecycleerde bouwstenen.
De sector komt tegemoet aan de vraag naar bouwmaterialen. Het materiaal is echter vrijwel driemaal duurder dan vóór de blokkade en het is van een minderwaardige kwaliteit.
Ik trok naar het noordoostelijke grensgebied en bezocht Nwaja Company. Issa Abu Aboud, de zaakvoerder, schetst de geschiedenis van zijn bedrijf: ‘In 1997 leende ik 2,2 miljoen dollar om een betonfirma op te starten. Ik deed goede zaken, produceerde zo’n 300 kubieke meter beton per dag, had 25 personeelsleden in dienst en slaagde erin om mijn lening deels af te betalen. In 2007 was er echter geen cement meer verkrijgbaar en ik moest mijn bedrijf noodgedwongen sluiten. Tijdens operatie ‘Gegoten Lood’ werden daarenboven enkele van mijn trucks opgeblazen en walste een tank door mijn bedrijf.’
‘Toen almaar meer bedrijven in de buurt omschakelden naar de recyclage besloot ik wat overbleef van mijn bedrijf terug operabel te maken. Sinds een dik jaar heb ik terug 10 werkmannen in dienst en vermalen we dagelijks grote hoeveelheden steen die dan gebruikt worden voor het maken van bouwstenen, dit ter vervanging van het afwezige bouwmateriaal. Het levert me echter maar een klein inkomen op, ik slaag er niet in om mijn schulden af te betalen, maar ik kan mijn familie onderhouden.’
‘Ik kijk uit naar de dag dat de grenzen terug opengaan. Ik haat dit werk, het is fysiek extreem zwaar, ik heb problemen met de ademhaling door de overvloed aan stof. Met mijn werk pogen we het onmogelijke mogelijk te maken. Op deze manier kan je dit land niet heropbouwen, maar een betere manier is er momenteel niet.’
De recyclagesector biedt inderdaad nieuwe jobs in Gaza, een klein percentage werkt in de bedrijven, maar de overgrote meerderheid verzamelt puin in de grensregio waar ze continu het gevaar lopen beschoten te worden. Niet alleen het Israëlische leger vormt voor hen een bedreiging. De activiteit wordt door de lokale Gazaanse overheid als illegaal beschouwd. Een jongeman getuigt hoe hij twee maanden geleden gearresteerd werd door de lokale politie. Hij kwam slechts drie weken later vrij, nadat zijn oom een borgsom van 600 euro betaalde.
“De overheid heeft geld nodig en alle middelen zijn goed om dit geld te verkrijgen. Ik kan echter niet anders dan terug aan de slag te gaan als ‘puinverzamelaar’. Ik doe het werk nu stiekem, vanaf de avondschemering. Mijn vader is ziek, ik ben de enige kostwinner in mijn familie, als ik dit werk niet doe is er geen inkomen. Ik kan niet anders dan dagelijks mijn leven riskeren.”
Wanneer ik op het punt sta om dit artikel naar de redactie door te sturen, krijg ik bericht dat er opnieuw twee jongemannen neergeschoten werden. Ze waren stenen aan het ophalen in de noordelijke grensregio. Het Israëlische leger vuurde met scherp.
Voor de veiligheid van de desbetreffende personen, zijn alle namen in dit artikel fictief.
* Bron: http://www.pchrgaza.org/facts/factsheet-closure.pdf

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.