Gazaanse moeders voeren campagne voor de vrijlating van hun zonen

Umm Ahmad is niet alleen. Samen met andere vrouwen zit ze daar met een foto van haar zoon, om zich te laten fotograferen en filmen door journalisten. Via de media willen ze hun zonen en partners in de gevangenis laten weten dat ze hun arrestatie blijven aanvechten.
De protestwake startte 15 jaar geleden, toen 2 vrouwen Umm jaber and Umm Ibrahim voor het ‘International Red Cross Center’ foto’s toonden van hun gevangen zonen. De week erop waren ze met 4, geleidelijk aan vergezelden meer moeders hen. Tegenwoordig zijn ze wekelijks met een 250 moeders.
“Ik zou heel even met hem willen praten, heel even zijn stem willen horen om te weten hoe het met hem gaat,” vertelt Umm Asfour. “Mijn zoon heeft ernstige gezondheidsproblemen. Hij was op weg naar Jeruzalem voor een medische behandeling toen hij gearresteerd werd.”
Ahmad Asfour werd zwaar gewond tijdens Operatie ‘Gegoten Lood’, de drie weken durende Israëlische aanval op Gaza tijdens de winter van 2008-2009. Ahmad en zijn neef wandelden naar huis na een bezoek aan hun grootmoeder. Toen ze hun huis wilden binnengaan vuurden militairen een raket af vanaf een Apache helikopter. Ahmad werd zwaar verbrand en doorzeefd met granaatscherven in kritieke toestand naar het ziekenhuis overgebracht. De dokters in Gaza City verwezen hem door naar een ziekenhuis in Caïro, waar hij tien maanden verbleef en 15 operaties onderging. Zijn rechterhand moest worden geamputeerd, zijn pancreas en een stuk darm verwijderd. De brandwonden tastten zijn zenuwstelsel aan, hij verloor het zicht op zijn linkeroog en ook zijn volledige gebit, zijn geslachtsdelen waren verminkt en drie vingers van zijn linkerhand waren definitief verlamd. Door de wegname van de pancreas had hij nu ook diabetes.
Na een langdurige behandeling in Caïro keerde Ahmad terug naar Gaza maar hij bleef lijden onder zijn vele verwondingen. De dokters beslisten om hem naar een ziekenhuis in Jeruzalem over te brengen voor een pancreastransplantatie en een amputatie van zijn rechterarm die ondertussen aangetast was door gangreen.
“Hij had alle nodige documenten om Gaza te verlaten maar toen hij via Eres de Gazastrook verliet, werd hij gearresteerd. Ik weet niet waarom, hij is geen verzetsstrijder, hij weet niet eens hoe een wapen te hanteren.”
Ahmad werd doorverwezen maar gisteren besliste een Israëlische rechter dat hij na 10 maanden voorhechtenis nog 2,5 jaar gevangenisstraf moet uitzitten.
De geringe communicatie met haar zoon valt Umm Asfour bijzonder zwaar. Slechts ééns in de drie maanden worden er brieven uitgewisseld via de advocaat. Uit de brieven blijkt dat zijn gezondheid verslechtert. Voor de behandeling van zijn diabetes heeft Ahmad dagelijks 5 insuline-injecties nodig. Hij moet ook een dieet volgen maar hij krijgt die aangepaste voeding niet. Blijkbaar wordt de insuline wel toegediend. Maar het gangreen vraagt een dringende behandeling na 10 maanden voorhechtenis. Op zijn proces werd gisteren beloofd dat de arm zou geamputeerd worden, al werd nog geen datum vastgelegd.
Umm Asfour blijft aandringen op de vrijlating van haar zoon en de vele Palestijnse gevangenen. Ongeveer 9000 Palestijnen worden vastgehouden in Israëlische gevangenissen. Het opsluiten van gevangenen in Israël en niet in de Bezette Palestijnse Gebieden is in strijd met artikel 49 van de Vierde Conventie van Genève. Tot drie jaar geleden werd er in beperkte mate bezoek toegestaan maar sinds de blokkade zag geen enkele vrouw nog haar zoon of partner.
Voor foto’s, zie fotoblog.