Trouwen op het ritme van Marokko

Geboortefeesten, besnijdenisfeesten, hennafeesten en verlovingsfeesten, alle redenen zijn goed om je naasten te zien in de Marokkaanse gemeenschap. Niets echter zo belangrijk als een Marokkaans trouwfeest.

  • hadjer.sichaib (CC BY-NC-ND 2.0) hadjer.sichaib (CC BY-NC-ND 2.0)
  • © Omer Sayadi © Omer Sayadi

‘Waarom trek je gewoon niet die blauwe tuniek aan, met een mooie riem zou het je beeldig staan,’ probeerde ik aan te brengen. Mijn echtgenote was uitgenodigd op een trouwfeest dat de dag erop zou plaatsvinden, en ze zocht dringend iets om aan te trekken. ‘Het is geen Belgisch trouwfeest he, ik ga daar uit de toon vallen!’

Op een Marokkaans trouwfeest trek je een Marokkaans kleedje aan, dat leer je naderhand wel als je getrouwd bent met een Marokkaanse. Kleedjes in de meest exotische kleuren, versierd met borduursel en glitterende, schitterende spiegeltjes en kraaltjes. Dat koop je in speciale winkels, dus dat werd een dagje shoppen op zoek naar een mooi kleedje. Al bij al is het een mooie investering, gezien de frequentie van de feesten in de Marokkaanse gemeenschap.

Geboortefeesten, besnijdenisfeesten, hennafeesten en verlovingsfeesten, er bestaan excuses genoeg om je naasten te zien. Niets echter zo belangrijk als een Marokkaans trouwfeest. Het is dikwijls een indrukwekkend gebeuren dat tegelijkertijd een statussymbool, een poort naar een nieuw begin en een mijlpaal in het leven van het gehuwde koppel vormt. Het geliefde paar komt gescheiden van elkaar aan op het feest, en vertrekken na afloop samen naar een nieuw hoofdstuk van hun leven. Vaak zijn ze al weken, zo niet maanden met elkaar verloofd, maar geen vader die zijn dochter zal afstaan zonder de wijde omgeving op de hoogte te stellen met een feest.

Naïeve niet-Marokkaan die ik was op mijn eigen feest. Natuurlijk, familie! Dozijnen tantes en nonkels, neven en nichten, broers en zussen die van heinde en verre komen om de trouw bij te wonen.

‘Ik wil het liefst gewoon een intiem feest, wat familie en vrienden, meer niet.’ Naïeve niet-Marokkaan die ik was op mijn eigen feest. Natuurlijk, familie! Dozijnen tantes en nonkels, neven en nichten, broers en zussen die van heinde en verre komen om de trouw bij te wonen. Familie uit Spanje, Nederland en Frankrijk die elkaar na maanden opnieuw ontmoeten in een mengeling van knuffels, felicitaties en geklets. Onderschat nooit de omvang van een Marokkaanse familie. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd natuurlijk, en al die extra helpende handen en de nodige betrokkenheid uiten zich in het aantal traditionele koekjes en gebakjes aanwezig op de trouw.

Je kan een doorsnee Marokkaanse bruiloft ruwweg onderverdelen in twee categorieën.

Enerzijds heb je een traditionele, meer gelovige beleving van het feest, waarbij de mannen en de vrouwen gescheiden van elkaar vieren en waarbij religieuze gezangen de plaats van muziek innemen. Het is een gewoonte dat de bruid na haar huwelijksfeest een week lang haar ouders niet ziet, waarop haar moeder haar de zevende dag komt bezoeken.

Anderzijds kiezen anderen voor een moderne invulling van de feestelijkheden, en is er plaats voor muzikale begeleiding, wat meer professionele huwelijksplanning en een gemengde viering. De kern blijft echter bij beiden gelijk, namelijk het Marokkaanse, en dat verandert nooit. Tradities en gebruiken zijn diep ingebakken, bij alle generaties, en hier afbreuk aan doen betekent een delicaat gezichtsverlies voor de familie.

Dadels en melk

Een dag of twee voor het eigenlijke huwelijksfeest zelf is er een hennafeest. Zowel mannen als vrouwen komen samen, al dan niet op gescheiden plaatsen, om zich in intieme kringen voor te bereiden op de grote dag. Vrouwen trekken mooie Marokkaanse kleedjes aan, maar houden hun pièce d’art voor het trouwfeest. De blauwe, paarse en gele kleuren van kledij staan in schril contrast bij het parelwitte gewaad dat de bruid die dag aantrekt.

Op een tafeltje plaatsen sommige families een zuiltje van witte suiker, vergezeld van twee eitjes aan weerszijden. Naar eigen zeggen een vruchtbaarheidssymbool, maar ik hoef u hier geen verdere tekeningetjes bij te maken. Het hennafeest wordt vernoemd naar henna, een roodbruine kleurstof gewonnen uit de hennastruik, waarmee de handen en voeten van de aanwezige vrouwen versierd worden met de mooiste patronen. De mannen moeten het stellen met een bescheiden kleuring van de handpalm of de pink.

De zagrita weerklinkt, luide, trillende kreten van enthousiaste vrouwen die snelle, herhaaldelijke bewegingen met de tong maken. De grote dag van het trouwfeest is aangebroken.

De zagrita weerklinkt, luide, trillende kreten van enthousiaste vrouwen die snelle, herhaaldelijke bewegingen met de tong maken. De grote dag van het trouwfeest is aangebroken. Je kan er gif op innemen, waar je ergens in de islamitische wereld de zagrita hoort, gaan de emoties de vrije loop. De nabije familie verzamelen zich in het ouderlijke huis van de bruid, waar zij na deze dag niet meer zal wonen. De bruid is gedrapeerd in een lang, wit gewaad, die haar schoonheid moet bedekken op weg naar de feestzaal. De uren daarvoor werd ze al stevig onder handen genomen door de ziyana, de dame die haar opmaak, haartooi en kledij verzorgt. De bruidegom komt aan, traditionele liedjes worden gezongen en een warme gloed van felicitaties omringt het huwelijkspaar.

De bruidegom zal zijn echtgenote naar de zaal begeleiden, en in een heuse stoet van auto’s trekt de familie naar de locatie van het feest. Luid getoeter en opgewekte gezangen maken hun intenties bekend, die mensen gaan naar een trouwfeest. Aan de ingang van de zaal worden de gasten verwelkomd met dadels en melk.

De feestzaal is uitgerust met een decoratieve troon, waar de bruid gedurende de avond op verschillende momenten op zal zitten om haar gasten te aanschouwen. Dichtbij maar toch onaanraakbaar, verheven boven de rest zal zij het middelpunt zijn van de feestelijkheden. Feestdecoratie is een must binnen de Marokkaanse gemeenschap, en alle tafels en stoelen zijn dan ook tot in de puntjes versierd met hoezen, gekleurde tafellakens, lusters en kandelaars.

De beide families zijn al dagenlang bezig met de voorbereiding van het feest. Familiale betrokkenheid is erg belangrijk, en een massale voorraad huisgemaakte koekjes, hapjes en gebakjes vinden hun weg naar de zaal.

© Omer Sayadi

 

Nieuw hoofdstuk

Een huwelijksfeest is boven alles vooral een symbolisch gebeuren. Vanuit het islamitische gedachtegoed is het sterk aangeraden een feestelijk samenkomen te organiseren na de officiële afhandeling van het huwelijk, om de buurtbewoners en de familie in te lichten over de religieuze liefdesrelatie van het echtpaar. Zo kunnen misverstanden en achterklap vermeden worden, en krijgt alles de juiste plaats. De bruid blijft in de meeste gevallen dan ook onder de hoede van haar ouders tot aan het feest zelf, waarna ze verenigd wordt met haar echtgenoot.

Mannen zijn saaie feestvierders, dat mag je van een man zelf aannemen. Een Marokkaan zal je vertellen dat een man al gelukkig is wanneer er eten en drinken op tafel staat. De rest volgt vanzelf. De echte feestbeesten van het moment zijn de vrouwen. Ritmische muziek en opzwepende geluiden stijgen op te midden van het feestgedruis wanneer de vrouwen de dansvloer betreden.

Vrolijke liedjes over liefdesrelaties in de dorpen van weleer gaan over in trieste gezangen over de bruid die haar moeder zal verlaten, en de klanken zinderen na doorheen de feestzaal. Er wordt lustig op de duff geklopt, een plat slaginstrument met enkele snaren vanbinnen. Marokkaanse vrouwen zijn erg vindingrijk wat het feesten betreft, en nemen een groot deel van de ambiance voor hun rekening.

Bij de vrouwelijke helft van de feestvierders wordt er gezongen over de ouders van de bruid, haar nieuwe start bij haar echtgenoot en het ouderlijke huis dat ze nu zal achtergelaten.

Op een feest moet er ook eten zijn uiteraard. Voorgerechten bestaande uit koekjes en hapjes wisselen zich af met muntthee en koffie. Marokkanen eten graag erg laat op hun feesten, dikwijls al een serieus stuk verder in de avond. Alles gebeurt dus op een rustig tempo, en gasten komen hun medeplichtigheid hieraan na door dan ook pas veel later dan de officiële start van het feest aan te komen. Schapenvlees, kip of een visschotel worden graag op grote schotels per tafel geserveerd, vergezeld door ronde Marokkaanse broden. Traditioneel wordt er met de handen gegeten, waarbij het brood gebruikt wordt om het voedsel mee op te scheppen en de buik samen mee te vullen. Na het hoofdgerecht volgen desserten, die meestal bestaan uit schotels vers fruit of ijstaarten.

Het feest loopt ten einde. Traditioneel wordt er onder de mannen koran gereciteerd door een imam die voor de gelegenheid uitgenodigd werd. Er wordt in stilte naar hem geluisterd, waarna de eerste gasten schoorvoetend en intens bellend naar hun echtgenotes huiswaarts trekken. Bij de vrouwelijke helft van de feestvierders wordt er gezongen over de ouders van de bruid, haar nieuwe start bij haar echtgenoot en het ouderlijke huis dat ze nu zal achtergelaten. Met de nodige emoties begeeft de bruid zich naar haar echtgenoot, die haar staat op te wachten om samen een toekomst tegemoet te rijden. Hun feest is voorbij, en hun leven gaat een nieuw hoofdstuk in.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.