Wachten op m'n eerste dag op de Zuid-Afrikaanse schoolbanken

Vreemd om als blanke niet meteen als toerist gezien te worden in een Afrikaans land. En ik weet niet of ik dat wel zo fijn vind hier. De vraag is hoe ik het liefst gezien word; als toerist of als voormalig kolonist.

Om met de deur in huis te vallen. Er is nog ongelijkheid. Of beter, ik zie nog ongelijkheid.

Ik zie zwarten op de bus en blanken in een auto. Ik zie zwarten in townships en blanken in ommuurde villa’s. Ik zie zwarten in de keuken en blanken aan tafel. Ik zie zwarten bedelen op straat en blanken – gefocust op de smartphone – hen straal voorbijlopen. Dit is overdreven uiteraard. Want ook veel zwarten rijden met dure auto’s en wonen in villa’s en gaan op restaurant met de smartphone (WhatsApp is hier trouwens hét communicatiemiddel) immer nabij. Overdreven dus. En heel wat. Maar toch valt het verschil niet te ontkennen.

#alleseniedereenmustfall

Discriminatie, ongelijkheid, racisme, Apartheid, werkloosheid, dalende economie… Politiek. Daar draait het om. En daarvoor ben ik hier eigenlijk. Politiek studeren aan de University of the Western Cape. En dat wordt spannend. De eerste lessen zijn alvast twee weken uitgesteld wegens studentenprotesten. Want de #feesmustfall. We don’t ask money, we ask to learn. Nog geen dag op de Zuid-Afrikaanse schoolbanken gezeten en toch al zo veel geleerd.

Maar het zijn niet enkel studenten die hier protesteren, ook nationaal komen mensen op straat want #zumamustfall. Want hij is een corrupte president. En sommigen gaan verder en scanderen dat eigenlijk gewoon het #ANCmustfall. Het ANC (de partij die sinds het einde van Apartheid de president van Zuid-Afrika levert, te beginnen bij Nelson Mandela) heeft al zware verliezen geleden de afgelopen verkiezingen maar blijft aan de macht door haar symbolische rol in de geschiedenis van Zuid-Afrika. #wordtvervolgd

Slow down, it’s Cape Town

‘Interessant’ is dus best een understatement voor Zuid-Afrika. En ik heb nu al door dat zes maanden helemaal niet zullen volstaan om dit fascinerende land, met haar unieke natuur, politiek en intrigerende inwoners, volledig te vatten. En ik moet mezelf eraan herinneren om soms ook nog eens gewoon zorgeloos student te zijn en alles los te laten. To slow down, cause it’s Cape Town. Waar de weg vragen op de bus nog kan leiden tot een strandwandeling bij zonsondergang. Waar bedelaars je in ruil voor wat eten urenlang op de meest crazy verhalen trakteren. En waar men nog de tijd neemt om te braaien, met hoe meer hoe liever.

Vier dagen al. Nog maar. En al zoveel beleefd, gevoeld en ervaren. Ik loop nog verloren, maar kom hier toch ook een beetje thuis. Morgen vertrek ik op tiendaagse roadtrip, kwestie van als toekomstig Kapenaar ook de andere stukken van Zuid-Afrika te kennen.

Ik hoop mijn ervaringen met jullie te mogen delen en wens u samen met mij ‘n baie aangename reis!

Kaapstad, 27 januari 2017