In de marge en na de vrijlating van de 2 gijzelaars

De vrijlating van de 2 dames die meer dan 6 jaar gevangen zaten in de Colombiaanse jungle was wereldnieuws en er werd waarschijnlijk ook wel over gerapporteerd in de Belgische kranten en journaals. Maar veel meer dan het feit dat ze vrijgelaten werden na zoveel jaren gevangenschap zal er ongetwijfeld niet over geschreven of bericht zijn. Daarvoor ligt het conflict hier te ver van het Belgische bed.
De vrijlating van de 2 dames die meer dan 6 jaar gevangen zaten in de Colombiaanse jungle was wereldnieuws en er werd waarschijnlijk ook wel over gerapporteerd in de Belgische kranten en journaals. Maar veel meer dan het feit dat ze vrijgelaten werden na zoveel jaren gevangenschap zal er ongetwijfeld niet over geschreven of bericht zijn. Daarvoor ligt het conflict hier te ver van het Belgische bed.
Als je dan in Colombia bent en de tijd hebt om het nieuws en de berichtgeving daarover wat te volgen dan kom je natuurlijk veel meer te weten.
Zo was er oa. het relaas van Clara Rojas, een van de 2 ontvoerde vrouwen, die zwanger werd tijdens haar gevangenschap, over het feit hoe ze haar zwangerschap moest doorlopen en hoe de bevalling verliep en ze daarna nauwelijks nog haar zoon heeft kunnen zien. Het deed bij mij echt wel de wenkbrauwen fronsen. De bevalling verliep in zeer primitieve omstandigheden en bij de geboorte kreeg de kleine Emmanuel meteen een muggebeet, waardoor ze de baby de eerste maand nauwelijks te zien kreeg.
Vandaag kon je rechtstreeks op de televisie haar terugkomst zien in Bogota, en nadien kwam de berichtgeving dat moeder en zoon intussen herenigd zijn.
Iets anders en toch wel opvallend, want het heeft voor menig commentaar gezorgd, waren de woorden van de Venezolaanse minister van binnenlandse zaken Rodriguez Chacin die samen met de medewerkers van het Rode Kruis de gijzelaars was gaan ophalen. Zo liet hij namens de Venezolaanse regering aan de guerilleros weten dat de regering hun strijd volgt en dat ze verder hun krachten moesten behouden en ze op hen konden rekenen, en dat voor het oog van de Venezolaanse staatszender !
Het is nu 7 jaar geleden dat ik de eerste keer naar Colombia kwam en ik moet zeggen dat in die 7 jaar nog van geen enkele Colombiaan dergelijke bemoedigende woorden voor de “linkse” strijd van de guerilleros gehoord heb. Integendeel, het is me ondertussen ook wel duidelijk dat het wel degelijk om een terroristische groepering gaat die zich bezondigd aan drugtrafiek, het inzetten van kinderen, het moorden van onschuldige burgers, ontvoeringen, etc.
De oorsponkelijke ideologie, waar bv. de Mexicaanse zapatisten een geweldloze strijd van hebben gemaakt, is er erg ver te zoeken.
Het socialisme dat Hugo Chavez predikt mag dan wel goede bedoelingen hebben, hier gaat hij volgens mijn bescheiden mening toch wel te ver en dat zorgt in Colombia voor grote ergernis.
In Belgie verneem je ook wel eens in NGO-kringen de voorliefde voor de filosofie van de Colombiaanse guerillagroeperingen. Als ik dan zoiets hoor, probeer ik altijd het beeld te schetsen dat ik van de Colombianen meekreeg en de manier waarop ik zelf de info vernam. Hopelijk bekijkt men dat dan wat minder naief.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.