Goed Eten – Een jaar proeven, koken en zoeken naar een eerlijke keuken

De Standaard journaliste Dorien Knockaerts kersvers kookboek ‘Goed eten’ begint met een citaat van Mme Zsazsa_

“Eindelijk! Ik was twee jaar geleden ei zo na begonnen met een facebookgroep ‘Dorien Knockaert moet een kookboek maken’.”

En gelijk had Mme Zsazsa!

Dorien Knockaert schrijft haar verslag neer van een jaar lang anders leren eten. Gezonder. Milieubewuster. Verstandiger. Trager. Met meer plezier.

Als lezer wordt je betrokken in een verhaal dat begint op reis. Het hoofdpersonage neemt je mee op een weekendje Ardennen in het eerste hoofdstuk ‘Bij een blauwe Chimay, en nog eentje, en een bizon.’

Wat volgt is het denkproces van een intelligente vrouw, die met haar kennis over de vele hedendaagse milieuproblematieken de lijn doortrekt naar haar eigen levensstijl.

De recepten die ze gaandeweg leert kennen, overneemt, uitbreidt en/of toepast zijn op zijn minst opwindend te noemen. Je komt ze tegen in het verhaal, wordt erin betrokken, wordt uitgedaagd om er zelf mee aan de slag te gaan, met tips allerhande.

De sterkte van het boek is de pragmatische kant ervan. Als lezer herken je jezelf in haar situatie_ de dagelijkse realiteit waarin je leeft als vegetariër in een grootstad als Antwerpen met haar vele gezichten, als werkende vrouw bij een grote krant, als vrouw van die van de Fixkes, als vriendin, als dochter van een Kempische familie, als communicatieverantwoordelijke van een vzw,…

Je gaat van recept, naar een reflectie over het werken met Voedselteams – het wekelijks ontvangen van een mand groenten, fruit, zuivel, enzomeer van producenten uit de streek – en hoe je zo’n fijn korte-keten concept implementeert in je eigen levensstijl; naar een bezoek aan kippenboeren, varkenstelers, duurzame vissers; naar meer recepten, en meer ideeën.

Zelf ontdekte ik tijdens het lezen en uitproberen dat koken niet per se duur, saai of tijdrovend hoeft te zijn.

- Koken kan onverwacht goedkoop zijn als je je laat inspireren door de traditionele overschotjeskost van Italië — de zogenaamde Cucina povera. (Hoofdstuk ‘Rock-‘n-roll voor restjes’) — Koken kan creatief en goed zijn voor de planeet. (Hoofdstuk ‘Het goede-moedersyndroom’) — Koken kan ook anders. (Hoofdstuk ‘De Wonderbaarlijke bijvangst’) — Koken kan veelzeggend zijn. (Hoofdstuk ‘Taart is een taal’) — Koken kan diervriendelijk zijn. (Hoofdstuk ‘Zondagskippen’) — Koken kan betekenisvol zijn. (Hoofdstuk ‘De risottofilosofie’) — Koken kan zelfs gemeenschapsvormend zijn! (Hoofdstuk ‘Garagegroenten’) — Koken kan zomers, ontspannend en zélfs (bio)diversiteitsbevorderend zijn. (Hoofdstuk ‘Niet aarzelen, picknicken’) — Koken kan bevredigend zijn. (Hoofdstuk ‘Is er leven zonder kaas?’) — Koken kan moeiteloos en gemakkelijk zijn. (Hoofdstuk ‘De luie lunchbox’)

Het denkproces van deze vegetariër eindigt bij een wetenschappelijke literatuurstudie en de uiteindelijke vaststelling dat ze nu veganistisch is geworden, maar dan wel een ‘vier-vijfde veganist’, een zelf verzonnen titel die ze zichzelf trots toedicht.

“…Ook rond mij is er in kleine stappen veel veranderd. In mijn tuin stond vorige zomer niets eetbaars, op een klein sprietje oregano na. Nu groeien er een vijgenboom, bosaardbeien, drie appelbomen, citroenmelisse, rabarber, rucola en nog een hele reeks andere keukenkruiden. De oregano heeft zich triomfantelijk voortgeplant en steekt overal de kop op_ tussen de terrasstenen, in de borders, tegen het compostvat. Elke maaltijd thuis sluit ik af met wat gerommel in mijn tuintje_ gras uittrekken rond de kruiden, reukerwten of hortensia’s plukken, kijken of het warmoes er eindelijk doorkomt. Drie keer heb ik al warmoes gezaaid, telkens gaat er iets fout.

Mijn moeder en ik delen vier kippen die ons helpen bij het verwerken van keukenrestjes, en die ons goedgezind maken. Mijn moeder wil weekvegetariër worden. Mijn man is veganist aan het worden, maar dan wel een veganist die nog eieren eet van de kippen van zijn vrouw. Wanneer ik hem koffie met sojamelk zie brouwen, haal ik mijn neus op en prijs ik mij gelukkig_ ik was toch al altijd meer een theedrinker.

Twee vriendinnen zijn volledig veganistisch geworden, hun kinderen ook. Twee vrienden hebben aangekondigd om voortaan enkele keren per week vegetarisch te koken voor hun gezin. Ik denk niet dat daar al veel van in huis is gekomen, maar zodra dit boek af is, zal ik hen bestoken met ongevraagde goede raad. Er zal geen weg terug zijn.”

Het boek is een inspiratie op zich om zelf een duurzaam en ethisch verantwoord keukenprins(es)je te worden, en biedt je alle tools om zelf aan de slag te gaan.

Links:

www.debezigebijantwerpen.be (De uitgeverij waar je het boek online kan bestellen.)

jongesla.wordpress.com (De persoonlijke kookblog waar dit verhaal begon, en waar het ook zal verder gaan. Met recepten, nieuws, observaties en ruimte voor discussie.)

 

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.