#lichtuit is eerste vingeroefening in resilience

De actie #lichtuit (ook #offon) is de eerste vingeroefening in veerkracht of resilience. Of hoe we in sommige gevallen met zijn allen kunnen reageren op een nijpende probleem. Het probleem vandaag_ de mogelijke black-outs in de stroomvoorziening die zich kunnen voordoen.

Eén en ander heeft te maken met slecht beleid, zoals Low Impact Man terecht schrijft. Hoe zijn we in die elektrische puinhoop beland is een meer dan terechte vraag. #Lichtuit doet beroep op alle stroomafnemers — ook de meest gulzige bedrijven, zoals Mike Van Acoleyen op Facebook opmerkt — om dat op piekmomenten net iets minder te doen… En wat we nu doen is nog maar wat opwarmen voor de écht moeilijke momenten die we in de winter zouden kunnen meemaken.

Setsuden

Dat dit perfect kan, hebben de burgers van Japan bewezen met de tamelijk indrukwekkende Setsuden-acties na de ramp in Fukushima (hieronder enkele van de Setsuden-affiches). Dat toont maar aan hoe veerkrachtig een maatschappij kan zijn. Dat is dan ook, wat mij betreft, de relevantie van #lichtuit. Het is voor ons land een eerste vingeroefening in veerkracht of resilience op momenten dat het er echt gaat toe doen voor mensen die putteke winter zonder stroom dreigen te vallen. Het zal dus effect hebben voor een acuut probleem én hopelijk iets op gang brengen om meer bewust te worden van energieverbruik en energiebronnen in het licht van klimaatverandering. Ik wil daar wel mee het beste van maken.

Klein hefboomeffect

Uiteindelijk is het hefboomeffect van #lichtuit om écht iets te veranderen betrekkelijk klein_ het is het inbouwen van een fysieke buffer voor piekmomenten. Om de hefboom te vergroten kan je ook het gedrag veranderen, het subsidiesysteem aanpassen en het beste is nog het hele energiesysteem veranderen. Waarom is de ambitie niet dat alle elektriciteit van hernieuwbare bronnen komt?