Lees later

Ook België loopt warm voor schaliegas

Frank Anrijs . 20 maart 2013

Schaliegas zorgt ervoor dat Amerika zijn status als wereldmacht kan behouden. Amerika bezit enorme voorraden en is al begonnen met het ontginnen van dit schaliegas. Hierdoor is hun afhankelijkheid van olieproducenten sterk verminderd en zijn ze minder gebonden in hun buitenlandse politiek. Wegens dit succes in Amerika, klinkt de roep om ook in Europa schaliegas te winnen steeds luider. Recent werd zelfs bekend gemaakt dat ook in België schaliegas in de grond zit en dat Shell reeds wil beginnen met proefboringen.

Schaliegas is een natuurlijk gas dat opgeborgen zit in gesteente diep onder de grond. Men weet dit al vele tientallen jaren, maar het is pas recent dat men ook over de technologie beschikt om dit gas uit het gesteente te halen. Een groot voordeel van schaliegas is de propere verbranding en dit is een belangrijke reden om schaliegas te promoten in de strijd tegen de klimaatverandering.

Niet enkel positieve kanten

Vanuit alle hoeken verschijnen er in België positieve berichten over schaliegas, maar er zijn toch ook veel gekende (en minder gekende) problemen, sommige zelfs zeer verontrustend. Allereerst worden er gigantische hoeveelheden water verbruikt bij de winning van schaliegas, ook wel ‘fracking’ genoemd. Tot 26 miljoen liter water voor 1 boorput, waarbij tot 40% van dit water in de bodem achterblijft.

Een ander groot probleem is de manier waarop het gesteente opengehouden wordt. Eerst wordt het door explosies en de hoge druk van het water opengebroken, daarna met behulp van chemicaliën opengehouden. Deze chemicaliën zijn strikt geheim en verschillen van put tot put, maar bevatten buiten zand al zeker kankerverwekkende stoffen zoals benzeen, formaldehyde, tolueen en xyleen.

Vervuild water en lekkend methaangas

Een groot deel van dit sterk vervuilde water (tot 300 ton chemicaliën per put) komt terug naar boven en moet worden afgevoerd. Hiervoor heeft men bezinkputten waar het water verneveld wordt om zo sneller te verdampen. De reden hiervoor is dat men minder water moet afvoeren naar zuiveringsinstallaties. Van en naar een ‘fracking’-put rijden dag en nacht, 7/7, vrachtwagens om de vloeistof af te voeren, wat tot een enorm verbruik aan brandstof leidt. In de buurt van fracking-putten worden sterk verhoogde ozonconcentraties gemeten, zelfs in afgelegen gebieden.

Tijdens de winning van het schaliegas ontsnapt er ook geregeld methaangas, wat een veel belangrijker en sterker (25 x) broeikasgas is dan CO2. Alsof dit nog niet genoeg is, kan dit methaangas blijkbaar ook lekken naar de ondergrondse watervoorraden en zo explosies en brandbaar water opleveren. Vele mensen in gebieden waar schaliegas wordt gewonnen kunnen niet meer van hun water drinken en klachten over vervuild grondwater en ziekten nemen toe.

Bovenop alle vorige problemen komt ook nog het verhoogde risico op aardbevingen, zelfs in gebieden waar er normaal geen seismologische activiteit is. Zo zijn in verschillende Amerikaanse staten, samen met het ontginnen van schaliegas, het aantal aardbevingen spectaculair toegenomen.

Niet de eerste willen zijn

Het hele schaliegasverhaal lijkt interessant indien u de kant van de grote energie- en chemiebedrijven hoort. Maar het lijkt toch raadzaam om in België nog even de kat uit de boom te kijken en vooralsnog niet de eerste te willen zijn in Europa om dit gas te exploiteren.

Uitstekende voorstelling van enkele problemen_