Eco-entrepreneur Louis De Jaeger heeft vijf jaar lang de wereld rondgereisd met zijn vriendin.
Je kent ze wel, die afgelikte, tot op de millimeter perfecte, grassprietjes, het gazon van je dromen.
Het is zo ingeburgerd geraakt dat het de norm is geworden. Madame ziet een spontaan bloemetje opduiken en grijpt maar snel naar haar Bayer spuitbusje om het deskundig te verwijderen, want het moet net zijn.
En ga nu godverdomme dat onkruid trekken, waar wacht je op!
En ga nu godverdomme dat onkruid trekken, waar wacht je op!
Tijdens het Victoriaanse tijdperk vroegen de superrijken zich af hoe ze het beste hun rijkdom konden etaleren. Iedere vierkante meter werd toen gebruikt om voedsel te kweken, land was dus zeer schaars. Ze vonden er niets beters op dan grote stukken land te gebruiken als gazon. Hiermee toonden ze aan dat ze zwommen in het geld, ze konden immers kostbare grond bezitten zonder het als bouwgrond of landbouwgrond te gebruiken. Het werd door vele knechten onderhouden, meestal met een zeis, soms zelfs met scharen. In 1830 werd de eerste grasmaaier uitgevonden en nu hebben we die heerlijke grasrobots.
Van mos tot bos
Een grasveld is de meest onnatuurlijke staat waarin je tuin zich kan bevinden, het is een groene woestijn. In de natuur bestaat er zoiets als successie. Op rotsen vestigen er zich mossen, die de rots afbreken, waarop kleine plantjes kunnen ontstaan die telkens met hun wortels en met afgestorven plantenmateriaal een diepere rijkere bodem maken. Beetje bij beetje kunnen er zich grotere en grotere planten vestigen tot er na verloop van tijd bomen groeien. Bijna in alle klimaattypen is een bos de climax-begroeiing, behalve in onder andere steppes of savannes, door te veel droogte.
Doordat we de natuurlijke successie tegenhouden—gras wil bos worden—worden we slaven van ons gazon.
Doordat we de natuurlijke successie tegenhouden, gras wil bos worden, worden we slaven van ons gazon. Volgens experts zouden we het om de zeven à tien dagen moeten maaien, gedurende langer dan een half jaar, dat is minstens twintig à dertig maal.
Een gazon is zalig, daar gaan we niet over discussiëren. Het is de beste plek om te voetballen of te spelen, te liggen vrijen met je lief of gezellig te barbecuen.
Maar de mate waarin wij als Belgen gazon hebben, die we enkel betreden om te maaien, is veel te groot. Eerst en vooral maaien we verkeerd. Het is een mythe dat je korter gras minder moet maaien, dat het kwalitatief beter is of dat er hierdoor minder onkruid groeit, integendeel. Je moet je grasmachine zo hoog mogelijk zetten, want hoe langer het gras, hoe minder kans het de zogenaamde onkruiden geeft om te groeien. Ook zijn de wortels steviger en het gras sterker waardoor het beter bestand is tegen de droogte.
Handgrasmaaierfitness
Is het niet irritant om na drie keer heen en weer te gaan het gras te gaan dumpen? Alweer een hardnekkige mythe. Je vangt het gras beter niet op en laat het liggen, op die manier geef je voedingsstoffen terug en krijg je steviger en mooier gras. Niet overtuigd? Probeer het eens met een stukje gazon dat je maar de helft zo frequent maait, veel hoger laat worden en het gras laat liggen, je zult het verschil merken. Ook zou je beter je gras met een handgrasmaaier maaien in plaats van in de auto te springen om te gaan fitnessen.
De wereld kan toch echt wel die opfleuring gebruiken, in plaats van dat saaie monotone groen?
Eco-entrepreneur Louis De Jaeger heeft na vijf jaar de wereld rond te reizen Commensalist opgericht om mensen te adviseren duurzamere tuinen aan te leggen en geeft hierover lezingen. www.Commensalist.com
Maak MO* mee mogelijk.
Word proMO* net als 2770 andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.
Meer verhalen
-
Nieuws
-
Reportage
-
Wereldblog
-
Extra
-
Nieuws
-
Extra