"Plattelandsvlucht is trending"

Zo zouden behendige twitteraars duiden dat het stadsleven steeds meer in trek is. De lokroep van de metropool heeft een onweerstaanbare aantrekkingskracht op jongelui die op zoek zijn naar meer mogelijkheden en betere jobs. Voor het eerst ooit woonde in 2008 de helft van de wereldbevolking in de stad, en tegen 2050 is dat volgens de Wereld Gezondheidsorganisatie maar liefst 70%.

De vraag is of dat een goede dan wel slechte zaak is. De schaalvoordelen en nabijheid zijn een pluspunt om ecologische winsten te boeken, maar de grote meerderheid belandt wel in sloppenwijken waar onthechting, gebrek aan sociale cohesie en criminaliteit een reëel gevaar vormen. Bovendien zorgt het vertrek van gezonde werkkrachten voor een behoorlijke impact op de achterblijvers. Omdat een groot deel van de actieve bevolking van de akker is verdwenen en investeringen uitblijven, lopen vele lokale gemeenschappen het risico uiteen te rafelen.

Beleidsmakers hebben een vette kluif aan het formuleren van een krachtig antwoord op deze economische ontwrichting. Het leeuwendeel van de ontwikkelingslanden heeft echter niet de capaciteit om een reële invloed uit te oefenen op de globalisering die dit fenomeen sterk in de hand werkt. Toch kunnen we gemeenschappen helpen die getroffen zijn door plattelandsvlucht, denken enkele jonge projectontwikkelaars op Indiegogo.

Community Learning Centers

Ze vertrekken vanuit de vaststelling dat het lokale gemeenschappen dikwijls aan infrastructuur ontbreekt om mensen de vaardigheden aan te leren die ze nodig hebben om zich aan te passen aan hun nieuwe situatie. Daarom vatten ze het plan op om deze gemeenschappen te versterken via de oprichting van Community Learning Centers. Dit zijn een soort van gemeenschapscentra waarin allerlei activiteiten ontplooid worden om aan de lokale noden te voldoen.

Denk aan een bibliotheek en een computerlabo met internettoegang, of aan educatie- en emancipatieruimtes voor vrouwen, meisjes en kinderen, kwaliteitsvolle werkruimtes voor beroepsonderwijs en seminarielokalen voor presentaties en meetings. Door het integreren van een bedrijfsruimte willen ze het centrum financieel rendabel maken. Dit ondernemersluik moet vooral mikken op diensten en goederen die lokaal veelal ontbreken en dus voor een meerwaarde zorgen.

Het concept is zodanig ontworpen dat het moduleerbaar is en dus naar believen kan uitgebreid worden, in de eerste plaats met lokale materialen werkt en gebruik maakt van duurzame bouw- en energiebevoorradingstechnieken. Bovendien denken de ontwerpers hun community centers vrijwel overal te kunnen kopiëren, steeds rekening houdend met de lokale noden, materialen en beschikbare menselijke kennis.

Nicaragua als testcase

Lokaal eigenaarschap is een kernwaarde voor dit ontwikkelingsproject. De plaatselijke gemeenschap investeert daarom mee in de CLC’s, via 10% van de financiële kost en 100% van het land en de arbeid. Daarvoor is een goed contact nodig met de lokale bevolking. Dankzij eerdere ervaring met een bouwproject in Nicaragua gaan ze in dat land aan de slag in het dorp Ostional. Nadien volgt een project in Tamanique, El Salvador.

Eerst zien en dan geloven, of kan je je wel vinden in hun baseline van ondernemerschap, educatie en duurzaamheid? Meer informatie vind je op Indiegogo.