“‘De Amerikaanse nachtmerrie’
De voorbije maanden is er veel geschreven en gepalaverd over de politie en racisme in Amerika. Daar was natuurlijk meer dan voldoende aanleiding voor. Ferguson, Missouri is ondertussen overal gekend.
Ook mensen buiten de VS kennen de statistieken van de stad: 29 % blanken, 69 % Afrikaanse Amerikanen, minder dan 1% Indiaans Amerikaans en net over 1% Latijns-Amerikaans. 53 politie agenten (onder wie alleen maar 3 zwarten). De naam van Michael Brown is ook nu een huishoudnaam geworden. En net zoals Trayvon Martin is Brown niet alleen een statistiek geworden, maar ook een symbool van een gemeenschap waarin vooral jonge, zwarte mannen hun leven voor niets dagelijks verliezen.
Het is de onderkant van het Amerikaanse verhaal, ik noem het de Amerikaanse nachtmerrie. Een nachtmerrie die blijkt elke dag erger te worden: zo ging vorige maand een video viraal op het internet. Het was de video van een zwarte vrouw die veel klappen gekregen had van een blanke politieagent. Gelukkig had een voorbijganger de aanslag op video opgenomen en op Youtube geplaatst. Vandaag kregen we op het nieuws te horen dat de vrouw 1,5 miljoen dollar schadevergoeding zal krijgen van de politie en dat de bewuste politieman op vervroegd pensioen is gestuurd).
24 uur later had ik -zoals zo veel anderen- reden genoeg om van gedacht te veranderen en me bekocht te voelen.
Twee weken geleden plaatste een Afrikaans-Amerikaanse actrice een brief op haar facebookpagina waarin ze beweerde dat ze was aangehouden door een politieagent van de LAPD omdat ze haar blanke vriend op straat kustte. Volgens haar brief verdacht de politieman haar van straatprostitutie en verdacht diezelfde agent haar vriend ervan een klant te zijn. Ze werd geboeid en vele uren vastgehouden. Ik was een van de velen die haar brief op facebook plaatsten. Er was reden genoeg om kwaad te worden. Ik schreef dat ik hoopte dat de politiman zijn job verloor. 24 uur later had ik -zoals zo veel anderen- reden genoeg om van gedacht te veranderen en me bekocht te voelen.
Eerst werd een foto vrijgegeven van de actrice, Daniele Watts en haar vriend die aan het vrijen waren in het openbaar (in hun auto) en nadien kwam de audio van het incident, beide vrijgegeven door de politie. Op die geluidsopname was duidelijk te horen dat Daniele Watts gelogen had over verschillende feiten. Het was ook duidelijk te horen hoe ze - zoals een verwend kind - aan de politie zei: “Ik heb een manager! Ik werk als een actrice.” Om vervolgens aan haar papa die met haar aan de telefoon was te vragen om met de politie te praten. Ze oreerde ook heel wat over “America, the land of the free” enz. terwijl de politieman en zijn collega’s niets abnormaal of verkeerd deden – voor zover ik me daar een oordeel over kan vormen op basis van de geluidsband.
Vooraanstaande zwarte activisten die Daniele Watts aanvankelijk steunden, vragen haar nu zich te verontschuldigen tegenover de LAPD. Naar aanleiding van deze hetze houdt de politie toch een intern onderzoek. Een onderzoek dat ongeacht het resultaat in de dossiers van de betrokken politiemannen zal blijven.
Het is begrijpelijk dat zoveel mensen de verhaal van Daniele Watts geloofden. Het komt niet in een vacuum maar in de context van de VS van de 21ste eeuw. In de Verenigde Staten van Trayvon Martin en Michael Brown en van zo veel anderen is het niet verbazend. Wat verschrikkelijk is, is dat een vrouw van bijna 30 en een man van 42 zoiets kunnen verzinnen voor de publiciteit. Ik vind het persoonlijk gewetenloos dat mensen die verloederde rassenrelatie misbruiken. Vooral mensen als artiesten die beter moeten weten.