Nigeriaanse overheid #CantBringBackOurGirls

Ondertussen is #BringbackOurGirls een van de meest herkende hashtags van de wereld maar niemand weet precies hoeveel meisjes op die veertiende april precies ontvoerd zijn. De eerste rapporten hadden er blijkbaar gewoon een willekeurig getal op geplakt: 234. Gemakkelijk om te onthouden.

Drie weken na de ontvoering werd dat getal herzien naar een mooi afgeronde 300 om dan even later weer te worden bijgesteld tot 276. Volgens Nigeria’s Minister van Binnenlandse zaken is het niet belangrijk om het juiste getal te kennen. Hij houdt het bij: ‘We moeten onze kracht inzetten om de meisjes terug te vinden.’

Ik vraag me af hoe je kan beginnen zoeken als je niet weet over hoeveel meisjes het gaat.

Vervelende blunders

Maar de onwetendheid over het juiste aantal vermiste kinderen is de minste van de vervelende blunders van een overheid die niet in staat is weerwerk te bieden tegen Boko Haram of die zelfs de wil niet heeft om dat te doen.

De Chef van Chibok zei op aan de BBC dat de mensen van Chibok bericht hadden gekregen dat Boko Haram op weg was naar hun stad en een SOS hadden gestuurd om militaire hulp te vragen. Er kwam geen hulp.

Hij zei ook dat jagers in de buurt hem informatie hadden gegeven over de activiteiten van Boko Haram, onder andere dat ze zeven bussen gezien hadden die de meisjes aan het vervoeren waren naar een buurland van Nigeria. Die informatie had hij aan de overheid overgemaakt maar er gebeurde niets mee.

Lakse overheid

Het heeft drie weken en heel veel tweets geduurd voor de overheid het nodig vond om te reageren.

Het ergste was de stilte van de overheid. Tot dit wereldnieuws werd en de internationale gemeenschap zich mengde in het debat.

Het heeft drie weken en heel veel tweets geduurd voor de overheid het nodig vond om te reageren op de ontvoering van de kinderen. Een reactie die veel te wensen overlaat. President Jonathan organiseerde een media chat en vertelde journalisten onder andere dat

• Sambisa Forest (waar Boko Haram kampen heeft) zo gevaarlijk is dat hij er niemand naartoe kan sturen: ‘Als je Sambisa Forest binnen gaat, gaan ze je vermoorden.’
• Dat de overheid zich engageert om de vermiste meisjes terug te vinden en veilig naar hun families te brengen, ‘maar we kunnen dat alleen doen met de hulp van hun ouders.’
• Dat de terreuraanslagen van Boko Haram eigenlijk op de terugweg zijn, want vroeger was het elke week raak.

Geen urgentie

Dezelfde week vond de Speciale Adviseur van de President, Doyin Okupe, op CNN dat mensen ‘kalm moeten blijven en ons wat tijd geven.’ Dit allemaal terwijl de geruchtenmolen volop draaide en er verhalen rondvlogen over hoe de meisjes al verdeeld waren en sommige al verkocht zouden zijn als slavinnen aan mannen in Tsjaad en Kameroen.

De video waarin Shekau, het hoofd van Boko Haram, zegt dat hij de meisjes gaat verkopen, maakte het voor de ouders en alle betrokkenen ook niet eenvoudiger om kalm te blijven en te wachten op de initiatieven van de regering.

Het mag ondertussen duidelijk zijn dat voor de overheid er geen urgentie is om de meisjes te zoeken. Ze zijn blijkbaar minder aandacht waard dan huissleutels: wie wacht er drie weken met zoeken wanneer hij zijn sleutels kwijt is?

Meer ontvoeringen

De ontvoering van de meisjes van Chibok is niet de eerste ontvoering van Boko Haram: in februari werden een vijftigtal studenten van een meisjesschool ontvoerd (ook hier weten we niet hoeveel het er exact waren). Van hen is helemaal geen nieuws, maar hun lot werd niet door Twitter en de media opgepikt.

Er is vandaag, vrees ik, ook niet de minste reden om aan te nemen dat de meisjes uit Chibok de laatste slachtoffers zullen zijn. Als er al blijvende aandacht aan wordt geschonken, gaan we blijven horen hoe er weer meisjes ontvoerd werden, tot de overheid het effectief bestrijden van deze terroristengroep haar prioriteit maakt.

Boko Haram bracht ook een nieuwe video uit waarin ze ongeveer 100 meisjes in hijabs tonen en waarin ze zeggen dat de meisjes alleen vrij kunnen worden gelaten als de overheid gearresteerde militanten en sympathisanten van Boko Haram uit de gevangenis vrij laat. Het is te hopen dat met de hulp van de VS en andere internationale adviseurs, de Nigeriaanse overheid de meisjes veilig terug naar hun ouders kunnen brengen.

Dat is ook de hoop van ons allemaal. Zoals een van de ouders uit Chibok zei: ‘De komst van de buitenlandse troepen heeft ons nieuwe moed gegeven.’ We beseffen maar al te goed hoe weinig de overheid kan en wil doen. Er staan natuurlijk “belangrijker” dingen bovenaan de politieke agenda: de verkiezingen van 2015 bijvoorbeeld.