160 miljoen Indiase vrouwen werken thuis

Van de 160 miljoen thuiswerkende vrouwen in India is bijna 90 procent 15 tot 59 jaar oud, dat is de beroepsactieve leeftijd.

Experts noemen deze grote groep “de onzichtbare werkkrachten” van India. Deze asymmetrie weerspiegelt volgens hen zowel het onvrije economische beleid van het land als complexe sociale dynamieken, die de kansen ondermijnen van vrouwen in ’s werelds “grootste democratie” om hun werkpotentieel ten volle waar te maken. Van vrouwen wordt vooral verwacht dat ze thuis de kinderen grootbrengen.

Volgens het Global Gender Gap Report van het World Economic Forum (2013) staat India op plaats 101 in een lijst van 136 landen volgens de genderkloof (een lagere plaats betekent een grotere ongelijkheid tussen man en vrouw). Bijna de helft van de bevolking is vrouwelijk in India.

Analfabetisme

“Het ‘huisvrouwsyndroom’ is een stuitend verlies voor zowel het land als vrouwen zelf”, zegt Aditi Parikh, een demograaf en socioloog uit Mumbai. “Beleidsmakers zouden de deelname van vrouwen moeten aanmoedigen, om mee de groei te versterken van de derde economie in Azië. Dat kan ook een vermenigvuldigingseffect hebben op het vlak van armoede- en analfabetismebestrijding.”

Vrouwen die carrière maken, krijgen wel bewondering en respect in de Indiase samenleving, maar door genderstereotypen ervaren vrouwen vaak een clash tussen werk en gezin, vooral wanneer ze prioriteiten moeten stellen tussen de twee. Ondanks de opmars van het onderwijs, blijven Indiase vrouwen ook minder opgeleid dan mannen.

Ongeveer 65 procent van de Indiase vrouwen zouden kunnen lezen en schrijven, tegenover 82 procent bij mannen. Analfabetisme is volgens analisten een van de belangrijkste redenen voor de ongelijke werksituatie van vrouwen.

Als ze al buitenshuis werken, zijn de meeste vrouwen actief in de bloeiende informele sector, waar de arbeidsvoorwaarden volgens de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) te wensen overlaten, de lonen onzeker zijn en de arbeidswetten laks.