Bijna 14 miljoen Indiërs zitten nog steeds vast in dwangarbeid

De bouwsector in het Indiase Hyderabad beleeft een echte boom. De stad wordt straks de hoofdstad van twee deelstaten, Andra Pradesh en de nieuwe deelstaat Telangana. In een van de vele nieuwe constructies is de driejarige Amlu zijn bord aan het schoonmaken. Zijn ouders, Sai Mohan (33) en Sri Lakshmi (29), werken op de bouwplaats.

Geen loon

Mohan verdient 36 euro per maand, Lakshmi niets. “Als ik niet werk, dan krijgt mijn man geen loon van de baas”, zegt ze.
Mohan en Lakshmi komen uit een dorp Nelapatla 40 kilometer hiervandaan. Mohan kweekte daar katoen maar na verschillende mislukte oogsten trok hij naar de stad.

Volgens de Global Slavery Index 2013 zijn bijna 14 miljoen Indiërs slachtoffer van dwangarbeid. Je vindt ze vooral op bouwterreinen, boerderijen, in steenbakkerijen, steengroeves, privéwoningen en de seksindustrie.

Kastensysteem

Lakshmi is een dalit, net zoals de meeste andere slachtoffers. Dalits (“onaanraakbaren”) vallen buiten het Indiase kastenstelsel. Het kastenstelsel maakt vooral dalitvrouwen kwetsbaar voor exploitatie, zegt Mary Madiga, die de rechten van dalits verdedigt in Hyderabad.

De 39-jarige vrouw moest zelf zes jaar op een boerderij in Nalgonda werken. Toen haar familie haar op haar veertiende naar school probeerde te sturen, werden ze geslagen en stuurde haar baas hen het dorp uit. “Ik had het geluk dat ik kon ontsnappen, maar vele anderen blijven omdat ze bang ze voor het fysiek geweld.”

Sekswerkers

De angst voor geweld drijft veel vrouwen de seksindustrie in, zegt Jayamma Bandari van het National Aids Control Programme. “Hyderabad telt meer dan 25.000 sekswerkers. 60 procent zijn plattelandsvrouwen die naar de stad kwamen en tot sekswerk gedwongen werden.”

In 1998 kwam Bandari naar Hyderabad met haar man. Die sloot haar op in een kamer en dwong haar drie jaar lang zich te prostitueren. Ze werd gered door een plaatselijke organisatie. Nu leidt ze een opvanghuis voor minderjarige sekswerkers.

“Wie tot sekswerk gedwongen wordt, krijgt van haar werkgever vaak onvoldoende te eten en wordt gefolterd. Bijna elke sekswerker heeft sporen van foltering op haar lichaam.”

Huwelijk terugbetalen

In steenbakkerijen moeten vrouwen werken omdat hun man een lening is aangegaan voor de kosten van het huwelijk. “Na het huwelijk verplicht de geldschieter man en vrouw te werken om de lening terug te betalen”, zegt Tathagata Sengupta. “Aangezien de sociale normen bepalen dat een goede vrouw de lasten met haar man moet delen, weigert de vrouw niet.”

Met haar groep Solidarity for Brick Kiln Workers bevrijdde Sengupta eind januari zestig van die arbeiders uit een steenbakkerij in de buurt van Hyderabad. Meer dan de helft waren vrouwen, een van hen was zelfs hoogzwanger.

Dwangarbeid is sinds 1976 strafbaar in India. Maar het komt zelden tot een veroordeling, zegt advocaat Satyavati Kondaveeti, die voor de Andhra Pradesh Human Rights Commission werkt. Werkgevers maken alleen mondelinge afspraken, waardoor dwangarbeid onmogelijk te bewijzen is. “Ze zijn slim, kennen de achterpoortjes van de wet goed en gebruiken die in hun voordeel.”