Bruinwierinvasie jaagt toeristen weg op Tobago

Wieraanvallen deden zich voor in 2011, 2012, 2013, 2015 en ook dit jaar. ‘Sargassum is een natuurlijk verschijnsel, maar deze hoeveelheden zijn we niet gewend. Met de klimaatverandering en de opwarming van de oceanen, moeten we er rekening mee houden dat dit zich in de toekomst blijft voordoen’, zegt Rahanna Juman, plaatsvervangend directeur van het Institute of Marine Affairs (IMA) op Trinidad en Tobago.

‘We weten dat het vanuit het Zuid-Amerikaanse vasteland hierheen komt. Als we weten wanneer dat gebeurt en welk deel van de kust het treft, kunnen we ons erop voorbereiden.’ De regering wil daarvoor een waarschuwingssysteem opzetten waarbij satellieten worden gebruikt.

Stank

De toeristenindustrie lijdt onder het verschijnsel. ‘In 2015 annuleerden mensen hun vakanties. Toeristen die naar het noorden van het eiland wilden, werden op andere delen van het eiland ondergebracht’, zegt Wendy Austin, bestuurslid van de Associatie voor Hotels en Toerisme. ‘In Speyside was het heel erg. De stank was verschrikkelijk. De restaurants moesten sluiten omdat er geen mensen kwamen eten. Als het bruinwier gaat rotten, veroorzaakt het een misselijkmakende stank’, zegt ze.

‘Als het bruinwier gaat rotten, veroorzaakt het een misselijkmakende stank.’

Het wier heeft ook ecologische gevolgen, bijvoorbeeld voor zeeschildpadden die nesten maken op het strand. Zowel jonge als oude schildpadden kunnen verstrikt raken in de wiermassa. In 2015 gebeurde dat ook met schildpadjes die net uit het ei waren gekomen.

‘Sargassum kan ook koralen en zeegras verstikken en organismen meebrengen die niet thuishoren op Tobago’, zegt ecoloog Juman. ‘Deze organismen kunnen een negatieve invloed hebben op inheemse soorten.’

Een mogelijke aanpak van het probleem is het gebruik van sargassum als basis voor biogas, zegt Juman. ‘Maar daarvoor heb je een bepaalde hoeveelheid nodig, een consistente aanvoer. Bovendien moet je weten welke invloed zo’n industrie heeft op de visserij, scheepvaart en het toerisme. Die data hebben we nu niet. Met de juiste kennis kunnen we proactief zijn, in plaats van reactief.’