De panda reageert

Dit is namelijk wat hij doet wanneer hij WWF-medewerkers uit Indonesië laat zien, geknipt uit een ander programma van de Duitse journaliste Inge Altemeier. Verder simplificeert Huisman de situatie op het terrein zodanig dat ze de realiteit helemaal niet meer kan weerspiegelen.

Transparantie

WWF is een mondiaal netwerk van organisaties actief in meer dan 100 landen. WWF is oplossingsgericht en gebruikt dialoog om die oplossingen te bereiken. Daarin wil WWF steeds transparant zijn en open staan voor kritiek. 

Volgens mijnheer Huisman gaat de kritiek van WWF op zijn film niet in op de inhoud ervan. Nochtans weerlegt WWF punt voor punt en in detail alle aantijgingen in de film. We beperken ons hieronder tot enkele van de uitspraken in het interview maar iedereen kan de andere punten nalezen op onze website.

Zo heeft mijnheer Huisman het over groepen adivasis in India die in 1973 en 1974 door de Indiase regering gedwongen werden te verhuizen uit het tijgerreservaat Kanha (en niet door WWF, zoals Huisman beweert). In de film wordt het Nagahole Nationaal park vermeldt in verband met de honingverzamelaars die er woonden, maar WWF werkt niet in dat specifieke park.

Vandaag zijn gedwongen verhuizingen verboden door de wet in India. WWF heeft een strikt beleid tegen gedwongen verhuizingen en heeft dat samen met het IUCN (Internationale Unie voor de conservatie van de natuur) vastgelegd in een pact. WWF werkt ook samen met vele inheemse volkeren en hun organisaties in het management van natuurgebieden en het duurzame gebruik van natuurlijke bronnen. Zo bestaan er talloze projecten waar met de lokale bevolking wordt samen gewerkt.

Eén van de manieren om geld binnen te brengen voor de lokale bevolking en het beheer van de natuur is ecotoerisme. WWF hanteert strikte regels voor een goed beheer van toerismeprojecten. Zo moeten er steeds zones zijn in de parken waar de bezoekers niet mogen komen, er moeten beperkingen zijn op het aantal toeristen en de inkomsten moeten deels ten goede komen aan de lokale bevolking en aan de conservatie van de dieren en hun habitat.

Duurzame palmolie

Huisman heeft het ook over de ronde tafel van duurzame palmolie (RSPO) die verschillende partners rond de tafel brengt waaronder de industrie en de milieubeweging. WWF heeft geen directe relatie met de bedrijven, in tegenstelling tot de beweringen van Huisman.

De bedoeling van het initiatief dat mee door WWF is opgezet, is om reële vooruitgang te boeken door er voor te zorgen dat bedrijven en overheden op een verantwoorde manier plantages gaan beheren en stoppen met het kappen van primaire bossen met een hoge biodiversiteit.

Gaat het snel genoeg? Is WWF tevreden met het feit dat er nog steeds veel wordt gekapt? Neen. Maar we krijgen tenminste al de belangrijkste actoren rond de tafel en er zijn onder invloed van de RSPO al grote gebieden beschermd. Het systeem is ook transparant en de informatie over de gecertificeerde gebieden is voor iedereen te lezen op de website.

In Borneo heeft WWF, in tegenstelling tot wat mijnheer Huisman beweert, jarenlang tegen de stroom in geroeid om de bossen te beschermen. Met het ‘heart of Borneo initiative’ bracht WWF voor het eerst Indonesië, Maleisië en Brunei samen rond de tafel om akkoorden te sluiten die een groot stuk van de overblijvende bossen moeten beschermen. Dat gaat om 22 miljoen hectaren die nu beschermd zijn.

Groot wild 

Over de jacht op groot wild is ook al veel geschreven. Het klopt dat de jacht toegestaan is in een aantal landen in Zuidelijk Afrika. Dat komt omdat, net door de vele volgehouden conservatiecampagnes van de voorbije decennia, onder meer olifanten het zeer goed doen.

Vele van die populaties zijn spectaculair gegroeid, wat ook problemen met zich meebrengt, vooral in de confrontatie met de lokale bevolking die hun oogst vernietigt zien. Dus is er een beperkte en zeer sterk gereguleerde vorm van jacht toegestaan, die overigens geld opbrengt waar de parken mee kunnen beheerd worden en de lokale bevolking mee van profiteert.

Het is ook waar dat in andere landen zoals Kameroen, waar een andere variant van de Afrikaanse olifant leeft, deze dieren heel sterk bedreigd zijn in hun voortbestaan. WWF zal in haar campagnes steeds vermelden over welke dieren het gaat die bedreigd worden.

Koning Juan Carlos

Het feit dat koning Juan Carlos gaat jagen in Botswana is iets dat WWF niet goedkeurt, alleen al omwille van zijn voorbeeldfunctie. WWF Spanje heeft ook stappen ondernomen om ervoor te zorgen dat een ere-voorzitter nooit meer deel neemt aan zulke jacht. De koning van Spanje had een historisch belangrijke rol in de totstandkoming van ngo’s in de nadagen van het Franco-regime, wat maakt dat de Spaanse bevolking zijn excuses voor het gebeurde redelijk snel aanvaarde.

Hoofd boven maaiveld

In zijn inleiding gebruikt Leo Broers de titel van het recente artikel in Knack “WWF is de vijand.” Het zou echter interessant zijn als hij ook de tekst zou lezen. Hij zou dan begrijpen dat journalist Dirk Draulans gewoon constateert dat er een verschil van mening bestaat tussen ngo’s over de aanpak van de wereldwijde crisissen die ons momenteel overspoelen: financiële en economische crisis, voedselcrisis, klimaatcrisis.

Hij neemt daarmee de aanpak van WWF eerder in verdediging. Oplossingen aanbrengen zal altijd controverse uitlokken want de problemen zijn complex en het is veel gemakkelijker je te beperken tot het roepen aan de zijlijn. WWF is niet bang om zijn hoofd boven het maaiveld uit te steken, en we stimuleren ook het debat over onze voorstellen, maar dan wel op basis van echte feiten.

Koen Stuyck is woordvoerder van WWF België