Rechtse regering heeft alles te winnen met vermogens(winst)belasting

Wie de moeite neemt om het regeerakkoord te lezen, ziet veel continuïteit met vorige bestuursperiodes. En sommige van haar meest opvallende maatregelen zijn volgens mij ook onvermijdelijk. Dat de pensioenleeftijd naar omhoog gaat, lijkt logisch als er veel meer oudere mensen zijn, die doorgaans ook veel langer leven. Al moet er natuurlijk rekening worden gehouden met het soort werk dat mensen doen. Dat zegt deze regering ook te willen doen.

Dat ambtenaren niet noodzakelijk een voorkeursbehandeling moeten blijven krijgen, ook akkoord. Dat stamt uit een ander tijdperk. En heel wat mensen in overheidsdienst zeggen me in stilte zelf dat ze verwend zijn.

Dat men voor de zelfstandigen hetzelfde minimumpensioen wil realiseren als voor anderen, vind ik zelfs een sociale maatregel. Daarom heb ik moeite met de algemene veroordeling die sommigen uitspreken over het hele regeerakkoord. Als de vorige premier Elio Di Rupo zelf zegt dat zijn regering zeventig procent van die maatregelen ook zou genomen hebben, dan is zo’n tapijtbombardementbenadering – wat’n woord! – niet gepast. Het is beter om scherper te schieten.

Onrechtvaardig

Het grote probleem van deze “De Wevercoalities” is dat ze de inspanningen zo onrechtvaardig verdelen. Er is alleen de kaaimantaks om de schijn wat op te houden, maar feitelijk legt ze alle lasten van de besparingen bij de gewone werkende mensen.

Het grote probleem van deze “De Wevercoalities” is dat ze de inspanningen zo onrechtvaardig verdelen

De Vlaamse regering bezuinigt op allerlei sociale voorzieningen die gewone gezinnen raken. De federale knaagt aan de arbeidsinkomens (indexsprong). Dan is er de lineaire verlaging van de sociale lasten voor de bedrijven terwijl specialisten zeggen dat je meer jobs schept door ze te richten op de laagste inkomens.

Goed, een centrumrechtse regering kan haar redenen hebben voor die maatregelen: lagere arbeidslasten, meer competitiviteit,… Maar waarom zouden de gewone mensen al deze inspanningen doen als het Luxleaksdossier dat MO* mee uitbracht, toont dat de grootste bedrijven en de rijkste families weinig of geen belastingen betalen? Dat is niet te verkopen. 

En dan is er nog die vrolijke Marc Coucke die 1,2 miljard euro binnenhaalde met de verkoop van aandelen in zijn bedrijf, zonder daarop een euro belasting te betalen. De Wever is een meester van het woord, maar wat zo krom is, kan ook hij niet recht praten. Hoeveel grimmige bonmots en oneliners hij ook van stal haalt.

Daarover is nu een worsteling bezig binnen de regering. De CD&V voelt dat die onverkoopbaarheid loodzwaar weegt bij een deel van haar achterban. En dringt aan op meer evenwicht. Lees: een vermogenswinstbelasting.

Internationale fiscale bedding verschuift naar links

Daar is niks revolutionairs aan. Ook de Europese Commissie en nu ook de OESO – niet echt de marxistische voorhoede- raden België nu aan om dat te doen. Het lijkt erop dat België met deze regering voor het eerst sinds lang rechts van de internationale consensus staat.

De Europese Commissie en de OESO – niet echt de marxistische voorhoede- raden België aan een vermogenswinstbelasting in te voeren

De internationale bedding inzake belastingen is overigens aan het opschuiven. Staten willen de belastingparadijzen meer aanpakken. De speech die Koen Geens, toen nog als minister van Financiën van de regering di Rupo, op 11 oktober bij de Wereldbank gaf, had bijna door 11.11.11 uitgesproken kunnen zijn: één lang pleidooi voor het belang van herverdeling, hier en elders.

Luxleaks zal alleen maar bijdragen tot die verplaatsing van die internationale bedding. Juncker werd gisteren – na een telefoontje van de parlementsvoorzitter Martin Schulz - gedwongen om zich te verdedigen in het Europees parlement. Het bewijst dat de media het internationale en Europese beleid beter kunnen beïnvloeden als de journalistiek zelf ook internationaliseert. Het feit dat die Luxemburgse toestanden in een hele reeks landen (ook op Mo.be) werden gepubliceerd, maakte er meteen een Europees feit van.

Kans op historische hervorming

Het gebrek aan legitimiteit, de morrende CD&V en de internationale omgeving die duwt in de richting van een vermogensbelasting, het is nog niet alles. De tegenvallende groeicijfers – die wellicht nog meer zullen tegenvallen door de stroom van besparingen die gewone mensen raken – zullen de federale regering nopen tot nieuwe inspanningen. Zal de regering dan nog altijd kiezen voor dezelfde eenzijdige aanpak? Dat kan alleen maar haar legitimiteitsprobleem vergroten.

Wellicht is een rechtse regering het best geplaatst om een tax shift te realiseren

Het alternatief is dat ze de kans aangrijpt om een historische taxshift – van lasten op arbeid naar meer lasten op vermogen(sinkomens), consumptie en milieuvervuiling, te realiseren. Als deze regering dat doet, verandert ze ons land. Wellicht is een rechtse regering daarvoor het best geplaatst: zij kan haar achterban beter van de noodzaak ervan overtuigen en kan met meer geloofwaardigheid garanderen dat de verhoogde last op vermogens daadwerkelijk gecompenseerd wordt door lagere lasten op arbeid.