Algerijnse wrevel over bekeringsijver evangelische christenen

De 74-jarige dominee Johnson, oud-voorzitter van de protestantse Kerk in Algerije, kreeg op 27 februari te horen dat hij het land voor 11 maart moest verlaten. En op 19 februari kreeg een rooms-katholieke priester een jaar celstraf met uitstel en een boete omdat hij aan de grens met Marokko in het openbaar had gebeden met christelijke vluchtelingen uit Kameroen. De Algerijnse overheid reageert steeds zenuwachtiger op wat ze als christelijke zieltjeswinnerij beschouwt, vooral vanwege evangelische Kerken.
Van de 33 miljoen Algerijnen zijn er 11.000 christenen, overwegend rooms-katholieken. Ze mogen hun godsdienst alleen beoefenen op erkende lokaties. De protestantse aanwezigheid beperkt zich tot Kabylië, de bergachtige streek in het oosten van het land, de stad Constantine en de havenstad Oran in het westen.
In Kabylië hebben volgens voorzichtige schattingen 2500 mensen zich bekeerd tot een evangelische variant van het christendom. Er zijn een twintigtal plaatsen van samenkomst bijgekomen, meestal bij mensen thuis. In Constantine ging twee jaar geleden een methodistisch gebedshuis open. De plaats van samenkomst van de evangelische christenen die actief zijn in Oran is een goed bewaard geheim.
Zieltjeswinnerij
Algerijnse politieke partijen beschouwen de bescheiden evangelisatie als een gevaarlijke vorm van zieltjeswinnerij. Volgens minister van Religieuze Zaken Bouabdelah Ghlamallah gaat het om een “grootschalige campagne om de Algerijnen van hun geloof af te brengen”. “Het is de bedoeling een christelijke gemeenschap op te richten en dat vormt op langere termijn een bedreiging voor de eenheid van het land.”
De islam is de staatsgodsdienst volgens de Algerijnse grondwet, maar er is ook godsdienstvrijheid. De godsdienstwetten werden in juli 2007 aangescherpt. Vertegenwoordigers van andere godsdiensten moeten zich verplicht organiseren in een vereniging en activiteiten op voorhand aanmelden.
Volgens de voorzitter van de Hoge Islamitische Raad, Cheikh Bouamrane, profiteren de kerken van de sociale ellende en zijn veel bekeringen geïnspireerd door praktische motieven als het verwerven van een baan. De Vereniging van Moslimgeleerden heeft zelfs een comité voor de strijd tegen de evangelisatie opgericht.
De voorzitter van dat comité, Abderrahmane Chibane, verspreidt de ene alarmerende verklaring na de andere. “Missionarissen bieden een premie van 5000 euro voor iemand die erin slaagt iemand anders te bekeren tot het protestantse christendom”, zegt Chibane. Hij verwijst naar de ervaringen van drie jonge moslims die na een hun bekering tot christen zijn teruggekeerd tot de islam.
“Aanvankelijk werden we ontvangen door vreemdelingen, die ons verzekerden dat ze voor onze materiële noden zouden zorgen”, zegt een van hen. “Daarna vroegen ze ons om onze huizen om te vormen tot kerken om nieuwe bekeerlingen te ontvangen.”
Volgens de rooms-katholieke aartsbisschop van Algiers, mgr. Tessier, gaat het om een beweging van “simplistische bekeringen”, die weinig te maken heeft met het “veeleisende” katholieke geloof. Niettemin tekende Tessier protest aan tegen de uitwijzing van Johnson.
Die laatste beweert nooit actief een bekeringscampagne te hebben gevoerd. “De mensen komen op eigen houtje en willen zich aansluiten bij onze gemeenschap”, zei Johnson. “De aanwezigheid van evangelische gemeenten betekent niet dat we beslag willen leggen op de Algerijnen.”
“Het goede nieuws verspreid zich vanzelf”, zegt Djamel, die aan het hoofd staat van de protestantse kerk in Tizi-Ouzou, de hoofdplaats van Kabylië. Omdat de evangelische christenen erg discreet te werk gaan, is het moeilijk om een precies beeld te krijgen van hun invloed. Het twintigtal christelijke gebedsplaatsen in de regio verzinkt alleszins in het niets in vergelijking met de meer dan 1500 moskeeën, minstens één in elk dorp. (InfoSud/vertaling: IPS)