De psychologie van de klimaatontkenning (*)

Sociologe Kari Marie Norgaard onderzocht in een rapport voor de Wereldbank de irrationele reactie van de mensheid op het groeiend wetenschappelijk bewijs van de klimaatverandering. Ze concludeert dat veel mensen moedwillig in ontkenning leven.
Ondanks de wetenschappelijke consensus en het nog steeds groeiende bewijsmateriaal voor de menselijke invloed op de klimaatverandering, blijven veel mensen sceptisch. In de VS gelooft zelfs amper de helft van de bevolking in het klimaatverhaal. Er is dus voldoende informatie, maar toch blijven mensen ontkennen. Dat is niet verrassend, zegt Norgaard. “Onze respons op bedreigende informatie is erg complex. We onderhandelen erover. We nemen het niet gewoon op om er rationeel mee om te gaan.”
Volgens Norgaard is nieuws over de klimaatverandering onaangenaam. We willen er niet over nadenken. Daarom ontwikkelen mensen mechanismen om het nieuws veraf te houden of weg te denken. Mensen houden zichzelf bijvoorbeeld voor dat de gevolgen enkel in verre landen voelbaar zullen zijn, zoals in eilandstaten die wegzinken of kustgebieden die overstromen.
Maar ook de klimaatverandering zelf wordt in twijfel getrokken, omdat mensen psychologische mechanismen ontwikkelen om zich tegen verstorende informatie te beschermen. We willen immers liever niet denken dat onze manier van leven en uitstoot voor vernieling zorgt. Met name op momenten dat er twijfel gezaaid wordt over die informatie, zoals laatst met de gelekte e-mails van klimaatwetenschappers, springen mensen daar dankbaar op om de waarheid niet onder ogen te hoeven zien. Juist in de Verenigde Staten wordt de bevolking bestookt met erg goed georganiseerde, dure mediacampagnes die de klimaatverandering in twijfel trekken.

Eigen rol


Volgens Norgaard speelt het ook een rol dat mensen niet goed weten wat ze zelf aan het probleem kunnen doen. Uit onderzoek van psycholoog Jon Krosnick van de Universiteit van Stanford bleek dat mensen hun aandacht verliezen voor de klimaatverandering als ze zich realiseren dat er geen eenvoudige oplossing is. Mensen vinden een probleem pas ernstig als er een oplossing voor bestaat.
Als derde factor is er het gebrek aan “gevoel van permanentie”. Psycholoog Robert Lifton beschreef een gelijkaardige respons op de atoomwapenproblematiek. Ook toen was er het gevoel dat de wereld elk moment kon vergaan, en schakelden mensen het probleem bewust uit.
(*) Dit artikel maakt deel uit van een reeks bijdragen van IPS naar aanleiding van de klimaatconferentie in Kopenhagen. ‘Planeet Kopenhagen’ startte op 23 november en loopt tot het einde van de conferentie op 18 december.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2770   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2770  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.