Drinkwater is meer dan koopwaar

Watervoorziening mag niet zomaar onderhevig
worden gemaakt aan de wetten van de vrije markt. Water is een vitaal
mensenrecht en het is de taak van de regeringen ervoor te zorgen dat ook de
minder gefortuneerde delen van de bevolking van dat recht kunnen genieten.
Dat staat in een rapport van de Subcommissie voor de Bevordering en
Bescherming van Mensenrechten, op een moment dat binnen de
Wereldhandelsorganisatie (WHO) wordt onderhandeld over de liberalisering
van diensten als de watervoorziening.


De subcommissie geeft advies aan de VN-commissie voor Mensenrechten. De
auteur van de studie, El Hadji Guiss, begint met de vaststelling dat water
levensnoodzakelijk is voor het menselijk organisme. Toch moeten 1,5 miljard
aardbewoners het zonder toegang tot veilig drinkwater stellen en beschikken
4 miljard mensen niet over adequaat sanitair. Volgens de
Wereldgezondheidsorganisatie is vervuild water de hoofdoorzaak in de
verspreiding van besmettelijke ziektes. Het drinkwatertekort is de
ernstigste bedreiging waarmee de menselijke soort ooit heeft moeten
afrekenen, stelt het rapport.

De mens is zelf verantwoordelijk voor de oorzaken van de schaarste, zoals
de vernieling van rivierbekkens, ontbossing, het gebruik van pesticiden en
het dumpen van giftig afval. Daarbij komt nog de oprukkende
woestijnvorming, een probleem voor de bevolking van Afrika bezuiden de
Sahara en de flora en fauna over de hele wereld. In droge gebieden
bevinden de waterreserves zich op een diepte die enkel kan worden bereikt
met technieken die rijke landen zich kunnen veroorloven.

De landbouwindustrie blijkt een van de grootste slokoppen van het kostbare
water. Om een kilo graan te telen is 1000 liter water nodig. Wanneer de
wereldbevolking zoals voorspeld tegen 2025 aangroeit tot 8,5 miljard, zal
er nog veel meer water over de akkers moeten vloeien. De industrie
verbruikt volgens Guiss bijna een vijfde van het beschikbare water. Voor
een ton staal zijn 200 kubieke meter water nodig, voor een auto 30.000
kubieke meter.

Om al die redenen moet de watervoorziening onder toezicht blijven van de
overheid, besluit het rapport. Water is economisch van grote waarde, maar
kan niet worden verhandeld als een andere grondstof of als consumptieartikel.
Als voorbeeld wordt de toestand in enkele Afrikaanse landen aangehaald,
waar een Franse watermultinational de distributie in handen heeft. De
overheid krijgt er onbeduidende commissies terwijl het water aan
exorbitante prijzen wordt verkocht. Dit management door uitsluiting
heeft in Afrika geleid tot ernstige en chronische armoede. Waterzuivering
en distributie heeft natuurlijk zijn prijs, maar toch moet het water worden
aangeboden tegen een tarief dat voor arm en rijk draaglijk is, aldus de
VN-tekst.

De liberalisering van de watervoorziening staat samen met transport,
telecommunicatie, toerisme, gezondheidszorg en onderwijs op de agenda van
de gesprekken over de vrijmaking van de dienstensector binnen de WHO. De
gesprekken begonnen in 2000 en moeten afgerond zijn eind 2004. Vanaf maart
2003 komen de onderhandelingen in de beslissende fase waarin de
WHO-lidstaten zich wederzijds engageren om bepaalde doelstellingen te bereiken.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.