Elektronische afvalbergen overspoelen opkomende landen

De afvalbergen van elektronica groeien wereldwijd met 40 miljoen ton per jaar, blijkt uit een nieuw VN-rapport. In China, India en Zuid-Afrika wordt de hoeveelheid e-waste in het volgende decennium twee tot vijf keer zo groot.
Hierbij gaat het alleen nog maar om tv’s, computers, telefoons en andere elektronica die door deze landen zelf zijn geproduceerd, dus de miljoenen tonnen e-waste die naar deze landen worden geëxporteerd, vaak illegaal, zijn niet meegerekend. Alleen China produceert zelf al jaarlijks 2,3 miljoen ton e-waste, tegen 3 miljoen in de VS.
Een goede recycling en verwerking van elektronische consumentenproducten houdt geen gelijke tred met de massale verkoop ervan in de opkomende landen, aldus het rapport Recycling – van e-waste naar grondstof, dat op een conferentie in Bali werd gepresenteerd.

Informeel


“China is niet de enige met dit grote probleem”, zegt Achim Steiner, directeur van het VN-milieuprogramma. “Ook India, Brazilië, Mexico en anderen zullen steeds meer schade aan milieu en gezondheid ondervinden als de verwerking van elektronica in het informele circuit blijft.” Veel producten bevatten giftige stoffen.
Op dit moment worden veel producten met de hand ontmanteld, maar volgens het rapport moeten er grote en efficiënte fabrieken voor worden neergezet. Het zal vaak handwerk blijven, maar dan wel officieel.
Elektronisch afval is niet alleen giftig, maar ook heel waardevol. “In een mobieltje zitten wel 40 tot 60 elementen”, zegt Ruediger Kuehr, chef van het VN-intitiatief tegen het E-waste Probleem (StEP). Een daarvan is goud, en volgens het rapport wordt vier vijfde van het goud nu niet uit mobieltjes gehaald. Dat is honderden miljoenen euro’s waard.
Bovendien heeft het delven van goud, zilver, palladium, koper, indium en andere waardevolle metalen een grote impact op het milieu, en zijn veel van deze metalen schaars en duur.

Complex


Volgens het rapport is het te complex om in een land als China een nationaal recyclagesysteem op te zetten, zeker gezien de competitie met het goedkope handwerk. “Het kost te veel en het is te moeilijk om een zeldzaam metaal als iridium uit afval terug te winnen”, zegt Kuehr. Daarom moet de oplossing worden gezocht in westerse, gecertificeerde bedrijven die printplaten en batterijen uit ontwikkelingslanden gaan verwerken.
Kuehr erkent dat zo’n systeem niet zo makkelijk op te zetten is. Landen moeten het vertrouwen, bedrijven moeten onafhankelijk gekeurd worden en er is niet zomaar een goed systeem dat kan bepalen of een product beter gerepareerd of hergebruikt kan worden.
Uiteindelijk zal de wereldsamenleving moeten dematerialiseren, zegt hij. Volgens Kuehr is de toekomst aan bedrijven die geen producten meer verkopen, maar alleen diensten. De elektronica blijft dan eigendom van bedrijven die ervoor zorgen dat de producten worden vernieuwd en de grondstoffencyclus zich sluit. “Dat is uiteindelijk veel logischer.”

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.