EU moet veranderen om problemen globalisering aan te pakken

Bij de voorstelling van ‘Europe and a New Global Order’ stelde Rasmussen woensdag dat de Europese Unie anders moet gaan werken om internationale problemen als de miskenning van de rechten van arbeiders, onevenwichten in de wereldhandel en de uitbreiding van aids met succes te kunnen aangaan. Dergelijke uitdagingen vormen een nieuwe globale agenda, en internationale instellingen moeten zich daaraan aanpassen.

Rasmussen vindt dat de intergouvernementele conferenties die de Europese leiders af en toe samenbrengen om over kernproblemen te discussiëren of knopen door te hakken, vervangen moeten worden door een systeem dat democratischer en open is en ook de inbreng van arme landen van buiten de Unie toelaat. Tegelijkertijd moet de Unie er toe komen met één stem te spreken in de VN, de Wereldbank en het IMF. Op die manier kan Europa een echte ‘global player’ worden, en tegelijk de ontwikkelingslanden helpen om zich meer te doen gelden in die internationale instellingen.

De belangrijkste internationale vragen waarmee de Unie geconfronteerd zal worden, hebben volgens Rasmussen te maken met ontwikkeling, economische uitdagingen als werkgelegenheid en groei en de kansen om tot een vorm van ‘global governance’ te komen - een internatonaal beleid dat de belangen van de hele wereldbevolking behartigt. Sommige van die uitdagingen komen al ter sprake in het ontwerp voor een Europese Grondwet waaraan de Unie nu werkt.

De Unie zal zich volgens Rasmussen ook buiten Europa meer moeten inzetten voor de creatie van werkgelegenheid en sociale vooruitgang. Rasmussen pleit daarom onder meer voor inspanningen om de ontwikkelingsronde weer vlot te trekken - de gesprekken die binnen de Wereldhandelsorganisatie worden gevoerd over de verdere liberalisering van de wereldhandel en waarbij bijzondere aandacht zou worden besteed aan de belangen van de ontwikkelingslanden.

De EU dient daarmee ook het eigenbelang. Alleen al demografisch verschuift het zwaartepunt van de wereld verder naar het Zuiden: in de ontwikkelingslanden zullen de komende 20 jaar ongeveer 1,5 miljard kinderen geboren worden, in de rijke landen maar 50 miljoen. De Wereldbank verwacht ook dat de economische groei de komende jaren hoger zal liggen in het Zuiden dan in het Noorden. Door die twee factoren zullen grote ontwikkelingslanden aan onderhandelingsmacht winnen.