Migranten in Maleisië likken wonden na klopjacht
Baradan Kuppusamy
18 mei 2005
Drie maanden nadat Maleisië een miljoen illegalen aan de deur zette, wordt pijnlijk duidelijk wat die daar deden. Verschillende sectoren, vooral in de bouw en de landbouw, hebben een acuut tekort aan arbeidskrachten.
Het personeelstekort deed zich het eerst voor in palmolieplantages, bij de bouwbedrijven en in de huishoudens. Filipino’s, Bengalezen, Indiërs en vooral Indonesiërs knapten er klusjes op waarvoor veel Maleisiërs hun neus ophaalden. Sinds de Maleisische politie in februari een klopjacht op illegalen hield, kampen ook veel restaurants met personeelsgebrek.
Illegalen riskeren sinds 2002 in Maleisië vijf jaar cel en zes stokslagen als ze gevat worden. Mangal Bahadur Gurung, een 30-jarig bordenwasser uit Nepal, was één van de mensen die gearresteerd werden. Hij werd veroordeeld tot 10 maanden cel en stokslagen. Zijn misdaad: borden afwassen. Vorige week liet een Maleisische rechtbank hem vrij toen bleek dat zijn papieren toch in orde waren.
De Nepalese bordenwasser had een geldig arbeidsbewijs en een paspoort, zo kon de mensenrechtengroep Tenaganita aantonen. Ik heb hen dat met handen en voeten proberen uit te leggen , zegt Gurung. Maar ik sprak geen Maleisisch of Engels. De dertigjarige man is beschaamd en wil weinig kwijt over de 51 dagen die hij in de gevangenis doorbracht. Volgens zijn vrienden is hij diep vernederd, vooral door de stokslagen.
Gurung werd opgespoord door een vriend, maar dat was geen sinecure. Bij zijn arrestatie op 6 maart in Subang Jaya, een chique wijk in Kuala Lumpur, werd hij met tientallen anderen in een vrachtwagen geladen en afgevoerd. In het detentiekamp waar Gurung verbleef vlak na zijn arrestatie, was geen tolk aanwezig.
Het openbaar ministerie onderzoekt nu hoe het mogelijk is dat de Nepalees schuldig pleitte zonder dat hij begreep wat er op zijn proces gezegd werd.
Agile Fernandez, de directeur van de mensenrechtengroep Tenaganita, gelooft dat er nog vele andere illegalen het lot van de onfortuinlijke Nepalese bordenwasser delen. Het verhaal van Gurung is slechts één van de vele. De actie tegen illegalen heeft voor onnoemelijk leed gezorgd. De rechten van zulke mensen bestaan enkel op papier.
Gurungs prioriteit is naar eigen zeggen zijn achterstallig loon terugkrijgen. De restauranthouder waarvoor ik werkte heeft me 18 maanden lang niet uitbetaald. Met dat geld wil hij zijn vrouw, kinderen en grootouders in leven houden. Hij wil zo snel mogelijk terug naar zijn familie in Nepal. Van Maleisië heeft Gurung genoeg gezien. (MM/ADR)