Nigerese regering schuldig aan slavernij

Een West-Afrikaanse rechtbank heeft de Nigerese regering schuldig bevonden aan het niet kunnen beschermen van een vrouw tegen slavernij. De zaak is een belangrijk precedent, niet alleen voor Niger, ook voor omringende landen.
Niger moet een boete betalen van 10 miljoen CFA-frank (15.240 euro). Het is de allereerste zaak die voorgebracht werd door een voormalige slaaf uit Niger. Hadijatou Mani, die twaalf jaar geleden verkocht werd voor 500 dollar (400 euro), zei dat ze tien jaar lang gedwongen was te werken voor Souleymane Naroua, de man die haar gekocht heeft.
Volgens Mani faalde de overheid erin haar te beschermen tegen slavernij. De Nigerese regering zegt dat ze alles in het werk heeft gesteld om de slavernij uit te roeien.
Slavernij is in het straatarme Niger sinds 2003 dan wel officieel verboden, maar tot op de dag van vandaag komt het nog steeds voor. Ook in de naburige landen Mali en Mauritanië zijn er nog steeds slaven.

Bigamie



Hadijatou Mani verklaart dat ze tot 2005 gedwongen werd huishoudelijk en landbouwwerk uit te voeren. Maar daar bleef het niet bij. Ze was ook een seksslaaf of ‘sadaka’ van haar ‘eigenaar’ Naroua. Die had al vier vrouwen en meerdere ‘sadaka’s’. Ze is op 13-jarige leeftijd verkracht en heeft de kinderen van haar ‘eigenaar’ ter wereld gebracht.
‘Toen wist ik niet wat te doen, maar sinds ik weet dat slavernij verboden is heb ik mezelf gezegd dat ik geen slaaf meer ben’, vertelt ze over het begin van de nieuwe fase in haar leven. In 2005 gaf Naroua haar een bevrijdingscertificaat, zegt Anti-Slavery International, die haar hielp met de zaak.
Veel waarde kende hij hier echter niet aan toe, want wanneer Mani hem verliet en probeerde te trouwen met een andere man, wilde hij dit niet omdat ze ‘getrouwd’ waren. Een lokaal gerechtshof gaf Mani echter gelijk en dus ging ze door met haar nieuwe huwelijk.
Maar de uitspraak werd in beroep teniet gedaan en Mani werd zelfs tot zes maanden cel veroordeeld wegens bigamie. Daarop ging ze eerder dit jaar naar de Rechtbank van de West-Afrikaanse regionale organisatie Ecowas, gevestigd in buurland Nigeria.

40.000 slaven



Hadijatou Mani zegt ‘zeer blij’ te zijn met de uitspraak. ‘Ik deed dit vooral voor mijn kinderen. Ik wil niet dat zij hetzelfde meemaken. Ze moeten vrij zijn’
Correspondent Will Ross heeft het over een blaam voor de Nigerese regering. Volgens hem is het een duidelijke boodschap om de wet die de slavernij verbiedt ook toe te passen. Dit is niet enkel voor Niger een belangrijke zaak, ook de andere 14 lidstaten van Ecowas zijn bij deze gewaarschuwd slavernij niet langer oogluikend toe te laten.
Timidria, een lokale mensenrechtenorganisatie die zich inzet om de slavernij uit te roeien, zegt dat in Niger nog altijd 40.000 slaven leven. De regering vindt deze cijfers overdreven en beweert dat er een kastensysteem in Niger bestaat waarbij de leden van de laagste klasse onterecht als slaven worden beschouwd.
Velen in Niger hopen dat dit slechts het eerste van vele processen is en dat zo de oude praktijk eindelijk volledig zal uitgeroeid worden.
Aidan McQuade, directeur van Anti-Slavery International, beschouwt de zaak als cruciaal om de situatie van Afrikaanse slaven onder de aandacht te brengen. Volgens hen heeft de organisatie in Niger sinds 2003 al 80 vrouwen kunnen bevrijden uit de slavernij.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2793   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2793  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.