Pakistaanse ngo’s ongerust over plannen voor strengere controle

De Pakistaanse regering publiceerde een ontwerp van haar Non-Profit
Organisations Governance and Support Ordinance 2002 in de tweede week van
juli om commentaren te verzamelen. Volgens de tekst moeten alle ngo’s die
per jaar meer dan 300.000 roepie (5.000 euro) ontvangen van Pakistaanse of
buitenlandse donoren, zich laten registreren bij een Nationale Commissie
voor Non-Profitorganisaties. Aan het eind van elk jaar moeten die ngo’s
bovendien van elke subsidie van meer dan 100.000 roepie (1.650 euro) bekend
maken van welke donor die komt en met welk doel dat geld verstrekt is. Het
publiek krijgt inzage in die gegevens. De nieuwe commissie zal onderzoeken
kunnen instellen tegen ngo’s die verdacht worden van financiële
onregelmatigheden; als dat onderzoek tot een gerechtszaak leidt waarin de
feiten worden bewezen, kan de regering dergelijke organisaties eventueel
opdoeken.

“Het lijkt op een poging om de ngo’s onder overheidscontrole te plaatsen,”
zegt Shafqat Munir, de voorzitter van Journalisten voor Democratie en
Mensenrechten. En volgens Khawar Mumtaz, de coördinator van het Pakistaanse
NGO-Forum dat de grootste organisaties in het land overkoepelt, is er in
elk geval meer discussie nodig over het ontwerp, zodat er een consensus kan
groeien over de doelstellingen van de regelgeving en hoe die het best
worden bereikt.

De ngo’s hebben vragen bij de macht en de samenstelling van de 15-koppige
Nationale Commissie voor Non-Profitorganisaties. Die zal geleid worden door
een minister en verder leden tellen uit de administratie en de ngo-wereld.
De ngo’s voelen zich er ongemakkelijk bij dat de commissie hun het werk met
één pennentrek onmogelijk kan maken. “In dit land worden veel wetten
selectief toegepast, en ook dit ontwerp kan misbruikt worden om ngo’s die
tegen het regeringsbeleid ingaan, op het beklaagdenbankje te plaatsen,”
stelt het Joint Action Committee (JAC), een koepel van organisaties uit
Peshawar.

Toch lijkt de nood aan een betere financiële controle niet helemaal
ongegrond. Volgens een schatting van de Pakistaanse regering ontvangen alle
Pakistaanse ngo’s samen meer dan 3 miljard roepie (50 miljoen euro) uit het
buitenland, en hebben ze meer dan 45.000 mensen in dienst. De noden in
Pakistan zijn dan ook groot: veel organisaties zeggen dat ze hulp leveren
aan de zowat 50 miljoen Pakistani die onder de armoedegrens leven, andere
ngo’s komen op voor de belangen van vrouwen of minderheden, houden zich
bezig met mensenrechtenwerk of zetten zich in voor andere goede doelen.
Maar critici beweren dat veel ngo’s zijn verworden tot machines die in de
eerste plaats hun stafmedewerkers rijk en beroemd moeten maken.

“Luxekantoren, glimmende limousines en dure jeeps, jaarrapporten op
glanspapier, workshops en studiedagen het zijn allemaal speeltjes voor
activisten die wel erg goed worden betaald om mensen te mobiliseren voor
ontwikkeling,” meende een commentaarschrijver vorige maand in de
Engelstalige krant ‘The News’. Ngo’s krijgen te horen dat ze geld over de
balk smijten en projecten opzetten die geen echte impact hebben. Maar het
gevaarlijkste verwijt is dat ze de belangen van de buitenlandse donoren
dienen. “De ngo’s moeten zich laten inspireren door de Pakistaanse
bevolking, eerder dan door de ideeën van hun buitenlandse geldschieters,”
waarschuwde minister van Financiën Shaukat Aziz vorige week tijdens een
bijeenkomst waarop het wetsontwerp werd besproken. De Pakistaanse regering
zegt overigens er van uit te gaan dat meer Pakistaanse ondernemers en
filantropen een duit in het zakje zullen willen doen als de boekhouding van
de ngo’s transparanter wordt.

Muddassir Rizvi

Xml=2

REF.: AP IP DV


ISLAMABAD, 7 augustus (IPS) De duizenden niet-gouvernementele organisaties
(ngo’s) in Pakistan maken zich zorgen over een wetsontwerp dat het toezicht
op hun handel en wandel en vooral op hun financiën moet verscherpen. De
hulporganisaties en mensenrechtengroepen vrezen dat de overheid de nieuwe
wetgeving zal misbruiken om dissidente groepen in de pas te doen lopen.
Maar de regering speelt in op het gevoel in de publieke opinie dat veel
ngo’s in de eerste plaats zelf beter worden van de indrukwekkende bedragen
die ze vanuit het buitenland ontvangen, en dat ze westerse ideeën
uitdragen.

De Pakistaanse regering publiceerde een ontwerp van haar Non-Profit
Organisations Governance and Support Ordinance 2002 in de tweede week van
juli om commentaren te verzamelen. Volgens de tekst moeten alle ngo’s die
per jaar meer dan 300.000 roepie (5.000 euro) ontvangen van Pakistaanse of
buitenlandse donoren, zich laten registreren bij een Nationale Commissie
voor Non-Profitorganisaties. Aan het eind van elk jaar moeten die ngo’s
bovendien van elke subsidie van meer dan 100.000 roepie (1.650 euro) bekend
maken van welke donor die komt en met welk doel dat geld verstrekt is. Het
publiek krijgt inzage in die gegevens. De nieuwe commissie zal onderzoeken
kunnen instellen tegen ngo’s die verdacht worden van financiële
onregelmatigheden; als dat onderzoek tot een gerechtszaak leidt waarin de
feiten worden bewezen, kan de regering dergelijke organisaties eventueel
opdoeken.

“Het lijkt op een poging om de ngo’s onder overheidscontrole te plaatsen,”
zegt Shafqat Munir, de voorzitter van Journalisten voor Democratie en
Mensenrechten. En volgens Khawar Mumtaz, de coördinator van het Pakistaanse
NGO-Forum dat de grootste organisaties in het land overkoepelt, is er in
elk geval meer discussie nodig over het ontwerp, zodat er een consensus kan
groeien over de doelstellingen van de regelgeving en hoe die het best
worden bereikt.

De ngo’s hebben vragen bij de macht en de samenstelling van de 15-koppige
Nationale Commissie voor Non-Profitorganisaties. Die zal geleid worden door
een minister en verder leden tellen uit de administratie en de ngo-wereld.
De ngo’s voelen zich er ongemakkelijk bij dat de commissie hun het werk met
één pennentrek onmogelijk kan maken. “In dit land worden veel wetten
selectief toegepast, en ook dit ontwerp kan misbruikt worden om ngo’s die
tegen het regeringsbeleid ingaan, op het beklaagdenbankje te plaatsen,”
stelt het Joint Action Committee (JAC), een koepel van organisaties uit
Peshawar.

Toch lijkt de nood aan een betere financiële controle niet helemaal
ongegrond. Volgens een schatting van de Pakistaanse regering ontvangen alle
Pakistaanse ngo’s samen meer dan 3 miljard roepie (50 miljoen euro) uit het
buitenland, en hebben ze meer dan 45.000 mensen in dienst. De noden in
Pakistan zijn dan ook groot: veel organisaties zeggen dat ze hulp leveren
aan de zowat 50 miljoen Pakistani die onder de armoedegrens leven, andere
ngo’s komen op voor de belangen van vrouwen of minderheden, houden zich
bezig met mensenrechtenwerk of zetten zich in voor andere goede doelen.
Maar critici beweren dat veel ngo’s zijn verworden tot machines die in de
eerste plaats hun stafmedewerkers rijk en beroemd moeten maken.

“Luxekantoren, glimmende limousines en dure jeeps, jaarrapporten op
glanspapier, workshops en studiedagen het zijn allemaal speeltjes voor
activisten die wel erg goed worden betaald om mensen te mobiliseren voor
ontwikkeling,” meende een commentaarschrijver vorige maand in de
Engelstalige krant ‘The News’. Ngo’s krijgen te horen dat ze geld over de
balk smijten en projecten opzetten die geen echte impact hebben. Maar het
gevaarlijkste verwijt is dat ze de belangen van de buitenlandse donoren
dienen. “De ngo’s moeten zich laten inspireren door de Pakistaanse
bevolking, eerder dan door de ideeën van hun buitenlandse geldschieters,”
waarschuwde minister van Financiën Shaukat Aziz vorige week tijdens een
bijeenkomst waarop het wetsontwerp werd besproken. De Pakistaanse regering
zegt overigens er van uit te gaan dat meer Pakistaanse ondernemers en
filantropen een duit in het zakje zullen willen doen als de boekhouding van
de ngo’s transparanter wordt.