Revolutionair Caïro: sfeerbeeld vanop Tahrirplein

Selma Saïd, een vrouw van halverwege de twintig slaapt al zes dagen op Tahrir. Haar stem heeft ze helemaal schorgeschreeuwd, maar de stemming is nog altijd goed. In een tentje, tussen de slapende mensen, vertelt ze lachend en met piepende stem bovenstaand verhaaltje. Om op te warmen sluit ze af en toe aan bij een voorbijkomende demonstratie die tot diep in de nacht spontaan opleven.

Even verderop zit een groepje mannen om een kampvuur. Ze zetten thee en discussiëren luidruchtig over het verloop van de revolutie. Het is even voor de toespraak van Moebarak, maar de mannen verwachten er weinig van. Met een zwaar plattelandsaccent vertelt een man dat er die dag twee records gebroken zijn. Een voor de meest massale afwijzing van een dictator in de geschiedenis. En een voor de meest koppige leider ooit. De mannen lachen.

De toespraak wordt uitgezonden op een reuzachtig scherm dat gedrapeerd is tegen de gebouwen rondom het plein. Zodra de president heeft verklaard dat hij pas in september zal aftreden, klinkt het Irhal (wegwezen) uit alle kelen. Het is niet genoeg, zo vindt men.

Het plein opereert elke nacht als een zelfvoorzienend organisme. Jongeren halen het vuilnis op en sorteren het aan de randen van het plein. De bomen rondom het plein worden gekapt voor brandhout en eten en medicijnen worden gratis uitgedeeld. Burgerwachten controleren id’s aan de ingangen en zorgen ervoor dat er geen wapens of politie het plein opkomen. De enige ervaring die deze mannen hebben met fouilleren is dat zij jarenlang het lijdend voorwerp zijn geweest van dergelijke handelingen. Maar alles gaat in saamhorigheid.

Een tachtigjarige man met slechts enkele tanden in zijn mond, kijkt tevreden uit zijn ogen. Met pretoogjes vertelt hij dat hij voor de coup van Gamal Abdel Nasser in 1952 nog geprotesteerd heeft tegen koning Farouk. “Maar hier had ik nooit van durven dromen zegt hij, ik ben blij.”

De Million Man March op dinsdag was qua aantallen een succes. Op het hoogtepunt van de dag waren er zelfs meer dan twee miljoen. Tegen het vallen van de avond lagen er duizenden slapende, zingende en discussierende lichamen op het bevrijdingsplein dat tijdelijk is omgedoopt tot een revolutionair kampeerterrein, voor al uw democratische aspiraties.