Schilder strijdt met penseel tegen sociale uitsluiting hoerenbuurt

Het seks- en muziekbedrijf draait op volle toeren, maar is financieel noch sociaal zeer lonend. Schilder Hussain Iqbal probeert in zijn werken de pijn en ellende van deze vrolijke buurt naar buiten te brengen. Zijn modellen zijn hoeren en danseressen waarbij het gebrek aan perspectieven op het gezicht af te lezen staat. Ze lijken hem te smeken de wereld op de hoogte te brengen van hun droeve lot. De doffe kleuren van Lubna, Meisje in het rood en Moeder en Dochter staan in schril contrast tot de luisterrijke glans die de buitenwereld normaal associeert met het leven in Heera Mandi.

Veel fotografen, filmmakers en wetenschappers bezochten de buurt achter de moskee, maar niemand heeft de intieme kennis van de schilder. Mijn familie behoorde tot deze gemeenschap en mijn familieleden werken in deze beroepen. Ik heb hard moeten werken om hier weg te raken, zegt Hussain, Bijgevolg kan ik me perfect inleven in de gevoelens en problemen van deze mensen.

Hussain geeft nu les aan het prestigieuze National College of Arts in Lahore maar blijft zich inzetten voor de financiële en sociale integratie van zijn buurt, waar hij altijd is blijven wonen. Onlangs waren 31 van zijn schilderijen te zien in de lobby van de Wereldbank in Islamabad. De bank geeft de Pakistaanse regering in de volgende vijf jaar 47,77 miljoen dollar (41,5 euro) om de levenskwaliteit in Heera Mandi te verbeteren en om de verspreiding van het hiv-virus tegen te gaan.

De bewoners willen meer dan alleen aidspreventie, ze vragen een waardig leven en respect. Waarom helpen ze ons geen andere job te vinden ?, zo vraagt een prostituee, Willen ze dat we gewoon blijven werken, wanneer ze ons enkel voorbehoedsmiddelen laten gebruiken ? Volgens de regering ligt de prioriteit bij de bescherming van kwetsbare bevolkingsgroepen tegen aids.

Schilder Iqbal Hussain beseft dat hij op zijn eentje niet veel kan veranderen. De armoede jaagt steeds meer nieuwkomers naar Heera Mandi. Waar vroeger één meisje in een kamer zat, zijn er nu vijf, legt de schilder uit, Velen komen van het platteland. Hun ouders hadden niet genoeg geld voor een bruidschat om hen uit te huwelijken.

Officiële bevolkingscijfers zijn er niet, maar de International Human Rights Monitoring Group schat het aantal Pakistaanse prostituees op 800.000, met een jaarlijkse stijging van 100.000. 44 procent van hen worden gedreven door armoede, 31 procent worden misleid, 18 procent gedwongen, 4 procent is in het beroep geboren en 2 procent werkt uit vrije wil, zo meldt het IHRM-rapport.

Een wet uit 1961 maakt prostitutie in Pakistan illegaal. Strafbaar is wie een bordeel uitbaat, vrouwen aanzet tot prostitutie of hen dwingt tot seksuele handelingen. De islamitische wet bestraft overspel met steniging. Volgens Hussain is niet de toepassing van de wet het probleem, maar het wegwerken van een vorm van sociale apartheid.