Worden vrouwen gedwongen gesteriliseerd in Namibië?

Vandaag begint in Namibië een opmerkelijke rechtszaak. Een groep hiv-positieve vrouwen beschuldigt staatsziekenhuizen ervan gedwongen sterilisaties uit te voeren. De vrouwen krijgen hulp van verschillende mensenrechtenorganisaties.
Hoewel de staat contracten kan overleggen waaruit blijkt dat de vrouwen toestemming hebben gegeven hadden voor de sterilisatie, denken de advocaten van de vrouwen dat het wel degelijk zinvol is om de rechtszaak te beginnen. De advocaten hopen te bewijzen dat de overheidsinstanties niet de juiste procedures gevolgd hebben. Vrouwen zouden mogelijk gedwongen zijn toestemming te geven voor de sterilisatie en in verschillende gevallen zou niet duidelijk zijn uitgelegd waarvoor de vrouwen tekenden.
De rechtbank in Windhoek begint vandaag met het horen van drie vrouwen. Zij eisen een schadevergoeding van ongeveer 100.000 euro.

Gedwongen


Volgens Veronica Kalambi van het ICW, de Internationale Gemeenschap van Vrouwen met hiv, werden in 2008 de eerste gevallen van gedwongen sterilisatie bekend. Tijdens een onderzoek vertelden veertig vrouwen tegen hun wil te zijn gesteriliseerd. “In augustus 2008 brachten wij het ministerie op de hoogte van de situatie,” vertelt Kalambi.
Ook bij andere mensenrechtenorganisaties in het land zijn gevallen van gedwongen sterilisatie bekend. Het in Windhoek gevestigde Legal Assistance Centre (LAC) is bezig met de bewijsvoering en documentatie van vijf bij hen bekende gevallen.
Volgens Mark Nonkes, medewerker van het LAC, is het belangrijk dat er aandacht is voor de mogelijke schendingen van de burgerrechten van deze vrouwen. “Maatschappelijke organisaties in andere Afrikaanse landen stellen zich solidair op met de vrouwen. Zo zijn er protestmarsen, petities en andere soortgelijke activiteiten gepland in landen als Zambia en Zuid-Afrika.”

Onwaar


Volgens Georg Judmann, een hooggeplaatste ambtenaar, zijn de beschuldigingen van de vrouwen onwaar. Bij toestemmingsprocedures wordt volgens Judmann juist met grote zorgvuldigheid gewerkt. “Mocht het ziekenhuispersoneel twijfel vermoeden bij de patiënt, dan wordt de procedure stopgezet. In dat geval wordt de patiënt geadviseerd naar huis te gaan, om er met familie over te spreken en een afspraak te maken met een maatschappelijk werker.”
Judmann is bang dat het proces schadelijke gevolgen zal hebben, ook als de rechtbank de ziekenhuizen in het gelijk zal stellen. “De beschuldigingen en de daarbij horende publiciteit kunnen ertoe leiden dat artsen niet meer zullen willen opereren. Patiënten kunnen hierdoor mogelijk niet de zorg krijgen die nodig is.”
Kalambi benadrukt dat het ICW niet zegt dat er niet geopereerd moet worden, maar dat vrouwen recht hebben op een goede uitleg en een zorgvuldige procedure.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2798   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2798  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.