Raadsels en kriebels

Explosief

Niemand begreep waar de klap vandaan was gekomen: een ontplofte gasfles, een bom, het tankstation om de hoek? De geruchten over een mogelijke aanslag gonsden meteen door de hoofdstad en over de sociale media. De ontploffing deed zich namelijk voor op een boogscheut van het huis van de Larlé Naaba, één van de weinige traditionele chefs die zich achter de politieke oppositie hebben geschaard. Pas vanmorgen kwam er een officiële uitleg bij het drama: in één van de getroffen huisjes lag een voorraad explosieven, bestemd voor de mijnbouw, opgeslagen. Dat zoiets kan, midden in een woonwijk, tart natuurlijk alle verbeelding. Zo heel af en toe zouden wat verstandig gekozen regels en een even verstandige controle daarop mooi zijn… Niettemin ‘hoopt’ iedereen dat het inderdaad om een tragisch ongeval gaat en niet om meer dan dat. De herinnering aan de verdachte dood van magistraat Nebie is nog vers. Het feit dat zowel regeringspartij CDP als oppositiepartij MPP (geleid door een aantal oud-zwaargewichten van de CDP) zich haastten om een verklaring af te leggen over het incident, is op zijn minst een beetje merkwaardig.

Internet aan banden

Er doen zich overigens wel meer raadselachtige dingen voor de laatste tijd. Tussen half juni en half juli was onze – nochtans prijzige – internetverbinding nagenoeg onbestaand. Bij de internetprovider, waar ik tot vier keer langs ging, klonk het steevast dat er een technische panne was, dat er hard gewerkt werd om die te verhelpen en dat het gauw in orde zou komen, “inch’allah”. Het was op den duur lastig om het gerucht - dat de regering van Blaise Compaore de opdrachtgever zou zijn van de ‘panne’ – niet te geloven. De internetverbinding was namelijk nooit helemaal onbestaand. Alleen was het debiet ervan zo laag dat het meestal onmogelijk was om je mailbox of Facebookpagina te openen, en om daar ook nog iets op te posten, had je al helemaal een engelengeduld nodig. Zou mijnheer de president eindelijk begrepen hebben hoe groot de kracht van het internet, zeker in de stedelijke centra Ouagadougou en Bobo Dioulasso, zou kunnen zijn?

Het zijn raadsels die wellicht nooit ontrafeld zullen worden maar de manier waarop ze hapklaar voer leveren voor de geruchtenmolen, zegt veel over de waakzaamheid die vandaag in politiek Burkina Faso heerst. De aanloop naar de presidentsverkiezingen eind 2015 is nog lang maar belooft over nog vele hordes te gaan.

Gunstige sterren

In Le Foyer lijken we intussen opnieuw onder gunstige sterren te zijn vertrokken. Regina haar afwezigheid doet zich voorlopig zo goed als niet voelen en in de keuken loopt alles op wieltjes. Tenzij ik me heel ernstig vergis, is de sfeer op de werkvloer flink wat losser, een beetje opgelaten zelfs, zo dat ik af en toe licht jaloers ben als ik mijn mensen zo gezellig kletsend en lachend bij elkaar zie zitten, solidair in de aanval van een kilo look of een zak aardappelen. Het is goed om elk van hen nu om de beurt én van harte twee weken (betaalde) vakantie te kunnen gunnen.

Le Foyer op de Belgische kaart

De Ramadan en het regenseizoen laten zich weliswaar voelen maar gelukkig brachten de voetbalwedstrijden op groot scherm de voorbije maand regelmatig volk over de vloer. Twee keer waren trouwens alle Belgen in Ouagadougou verenigd in Le Foyer, op initiatief van de Belgische ambassadeur. Hij en zijn echtgenote zijn formidabele mensen en hetzelfde geldt voor de consul en haar man: geen protocol en tierlantijntjes, wel hartelijke gezelligheid, veel humor en enthousiasme en een groot hart voor België en de Belgen. Zelfs een notoire voetballeek als ik zag het eerst nog middelmatige en later heel verdienstelijke spel van de Rode Duivels als de perfecte gelegenheid om mensen te ontmoeten en een verrassende duik te nemen in de grote diversiteit aan redenen voor een leven in Ouagadougou. Sommige van de mensen die ik leerde kennen, zijn opgelucht omdat ze binnenkort naar België ‘mogen’ terugkeren, anderen zitten voorlopig even blij in Burkina gebeiteld als ik. Le Foyer staat in elk geval ook in grote letters op de Belgische kaart nu!

Slaapstand

Mijn ideeën voor de verdere ontwikkeling van het ATB heb ik wel voorgesteld maar ze zijn heel zeker niet meteen opgepikt. Directeur Prosper deelt mijn analyse van de huidige slaapstand van het theater maar is ervan overtuigd dat het feit dat financiële en culturele partners niet op de kar springen in geen geval te wijten is aan een gebrek aan innovatie of frisse ideeën. Hij vroeg me wél om ook concerten en andere activiteiten te organiseren in de grote zaal (700 plaatsen) van het ATB. Ik wil nadenken over een aanpak en de voorwaarden daarvoor maar ik zie alvast dat het een kans is om te wegen op het imago van het huis én om de interne winkel van het ATB lichtjes te kruiden. Misschien is dit wel een onrechtstreeks pad in de richting van mijn ‘academie voor anders denken’…

Morgen staat hiphop-revelatie Art Melody op het podium in Le Foyer. Voor ik op het vliegtuig stap, komen er nog minstens drie andere activiteiten en de programmatie voor september en oktober is bijna ingeblikt. Drie weken rust en blij weerzien gaan me goed doen maar de kriebels voor het vervolg van mijn ontdekkingstocht in Burkina Faso en met Le Foyer kondigen zich nu al aan!