Ooit kwamen ze zelf als vluchteling naar België, nu helpen ze Oekraïense vluchtelingen. Hoe vergelijken deze hulpverleners hun eigen ervaringen met wat vandaag gebeurt? Voor MO* getuigen ze over verlies, veerkracht en de stap van vluchten naar helpen. Vandaag: Radimchan Palankoyeva uit Tsjetsjenië.

De komst van heel wat Afghaanse vluchtelingen heeft ook in de boekhandel gezorgd voor een opvallend nieuw aanbod aan vluchtverhalen. Onder andere van Matthieu Aikins, een Canadese journalist die zich voordeed als Afghaanse vluchteling en zo Europa trachtte te bereiken.

Naar schatting 300 Afghanen migreerden vorige zomer, na de val van de Taliban, naar Oekraïne. Velen van hen zijn nu voor de tweede keer in een half jaar tijd gevlucht. Waar moeten deze mensen naartoe? MO* sprak met twee Oekraïense Afghanen die veilig Antwerpen konden bereiken.

Elk boek is een geschenk van de auteur aan de samenleving, maar het kan natuurlijk ook gewoon een cadeau zijn dat je een geliefde of jezelf geeft. Tips nodig? Journalist Gie Goris neemt met u het stapeltje door dat hij de voorbije maanden las. Van beklijvende romans tot urgente non-fictie.

Afghanen die vluchten voor de Taliban botsen in Turkije letterlijk tegen muren: ze kunnen niet verder, ze kunnen niet terug en ze mogen ook niet blijven. Turkije maakt zich schuldig aan “pushbacks” aan de grens met Iran. MO* trok naar Turkije en documenteerde de impasse waarin deze mensen zitten. 

Fatima Noori was acht jaar toen ze halsoverkop met haar ouders moest vluchten uit Afghanistan. In het boek dat ze over haar ervaringen schreef, krijgt de lezer een inkijk in haar tocht van Afghanistan naar België. We publiceren het tweede hoofdstuk integraal.

Ahmad Ahmadyar was bijna 9 toen zijn vader hem meenam, weg uit Afghanistan. Ze hadden een loodzware missie: een veilige toekomst vinden voor het hele gezin. Vandaag is Ahmad 20 en Belg en neemt hij je graag mee op de haast onmogelijke tocht, die twee jaar duurde. En waarbij één moment bleef plakken.

Staatssecretaris Sammy Mahdi zet zichzelf in een spreidstand. Enerzijds roept hij op voor gedwongen terugkeer naar Afghanistan, ongeacht de zeer precaire veiligheidssituatie. Anderzijds is van gedwongen terugkeer vanuit België in de praktijk nauwelijks sprake. 

Dertien jaar geleden was Musa Huzzeinzadah (22) niet welkom in België. Nu werkt hij als apotheekassistent, doet hij vrijwilligerswerk en is hij verzot op zijn bijna eenjarige dochter. Als hij vertelt over die eerste maanden in ons Belgenlandje lijkt het wel een scène uit een film.

Negen jaar was de jongen, toen Wereldblogger Denise hem leerde kennen. Op zijn achtste met zijn familie uit Afghanistan gevlucht en onderweg kwijt geraakt. Als alles goed gaat, zal hij zijn vader, moeder, broers en zusje terugzien tegen dat hij twaalf is, na vier jaar van gemis, onzekerheid en radeloosheid. 

Goedele en Kurt uit Muizen werden pleegouders van de minderjarige vluchteling Hekmat (17). Jaarlijks komen er tienduizenden vluchtelingen naar Europa, in de hoop hier een beter leven op te bouwen. Eén vijfde van hen is minderjarig, en een deel wordt bovendien niet begeleid door een volwassen familielid. 

Hoe meer ik als voogd actief ben met de begeleiding van Niet Begeleide Minderjarige Vluchtelingen, hoe meer ik versteld sta van het ongelofelijke hindernissenparcours voor die jongeren. Periodes van kleine overwinningen worden afgewisseld met momenten van enorme tegenslagen, onmogelijke hindernissen en onmetelijk verdriet.