Het feminisme in Latijns-Amerika is meer dan protestmarsen, het is een sociale beweging met politieke kracht. De regio kent zoveel soorten feminisme als ze divers is. Voor nationale Vrouwendag laat MO* activistes uit Buenos Aires en Quito als het Guatemalteekse hooggebergte aan het woord.

Als de Braziliaanse gouverneur Eduardo Leite straks de voorverkiezing in zijn partij wint, wordt hij de eerste homoseksuele presidentskandidaat van het land. Hij verwacht homofobe uitingen als hij de extreemrechtse president Jair Bolsonaro uitdaagt in de presidentsverkiezingen volgend jaar.

‘Het was tijd dat we de Kerk en de rozenkrans uit onze baarmoeder en eierstokken haalden.’ De stemming voor de legalisatie van abortus in Argentinië is een belangrijke overwinning voor de feministische beweging in Latijns-Amerika.

Onder de noemer antikoloniaal feminisme kwamen in Latijns-Amerika de afgelopen decennia verschillende vormen van feminisme tot stand die zich niet herkennen in een Europees, blank en stedelijk feminisme. ‘Vroeger zei ik dat ik niet wist waar ik vandaan kwam, terwijl ik dat heel goed wist.’

De ervaringen van zwarte Brazilianen worden structureel weggelaten uit het publieke debat, ziet filosofe en schrijfster Djamila Ribeiro. ‘Als zwarte vrouw kun je in het Brazilië van Bolsonaro alleen bestaan als huishoudster of sekssymbool.’

Feminisme is sinds enkele jaren niet meer weg te denken uit Latijns-Amerika. De publieke acties die daarmee samengaan verbeelden een veranderend straatbeeld waarin de vrouw haar plaats opeist. De geweldcijfers tegen vrouwen zijn er hallucinant. Genderdiscriminatie is een dagelijks fenomeen. Een jonge generatie feministen reageert met een schre ...

In de Cubaanse hoofdstad Havana hebben politieagenten een mars voor holebirechten stopgezet. De mars was een onafhankelijk initiatief en alternatief voor de jaarlijkse Conga tegen homofobie en transfobie, die eerder verboden werd.

De Hondurese Paola werd geboren als Lionel. Verstoten door haar familie belandde ze in de straatprostitutie. Ze overleefde een gruwelijke moordpoging en vluchtte naar Mexico. Haar verhaal is dat van vele transgenders in Honduras.

Na decennia van intern conflict in Colombia is de tijd voor de vrede aangebroken, althans op papier. MO* ging in gesprek met drie vrouwen die het oorlogsgeweld aan den lijve ondervonden. Diana Vargas, Omaira Bastos Mora en Doris Carrascal noemen zichzelf de vredeweefsters en staan nu zelf slachtoffers bij.

​Op zondag 13 augustus trokken naar schatting meer dan tweehonderdduizend vrouwen en mannen, jong en oud, de straat op tegen vrouwengeweld in Peru. In Peru heerst een sterke machocultuur, wat zich in veel gevallen uit in fysiek, seksueel en psychologisch geweld tegen vrouwen en de LBGT-gemeenschap.