Twee jaar geleden kwamen de Taliban opnieuw aan de macht in Afghanistan. Vrouwen en verdedigers van mensenrechten betalen daarvoor een hoge prijs. Maar de strijdbaarheid van Afghanen is niet gebroken, zeggen twee vooraanstaande activistes, Sima Samar en Razia Arefi. ‘Kennis kan je niet afnemen.’ 

De Turkse president Erdogan wil dat Zweden Koerden gaat uitleveren in ruil voor NAVO-lidmaatschap. Krijgt hij de Zweden zover? MO* sprak erover met het Zweeds-Koerdische parlementslid Amineh Kakabaveh én over de felle protesten in haar land van afkomst, Iran.

MO*columnist en schooldirecteur Sahadi Daria was in volle voorbereiding van het nieuwe schooljaar toen de hel weer losbrak in zijn land van herkomst, Afghanistan. ‘Voor wie nu op de vlucht slaat weet ik: als vluchteling wacht een onzekere toekomst, vol gevaren.’

Tien dagen geleden reden de Taliban triomferend de Afghaanse hoofdstad Kaboel binnen. Gie Goris peilde naar de actuele toestand ter plekke, maar onderzoekt ook wat de gevolgen zijn voor de NAVO en voor het Europees migratiebeleid.

‘Het was de voorbije jaren vruchteloos zoeken naar nieuws of achtergrond over Afghanistan’, schrijft voormalig MO*hoofdredacteur Gie Goris. Hij dook in het eigen archief en biedt ons een korte handleiding om de spectaculaire gebeurtenissen in Afghanistan vandaag beter te begrijpen. ‘Lees de geschiedenis, als de toekomst je interesseert.’

Als de Taliban opnieuw de macht grijpt, zal de gruwel veel erger zijn dan de lijfstraffen waarvan Mariyam Safi als kind getuige was. ‘Afghanistan heeft meer te verliezen dan ooit.’

Westerse legers vertrekken zo onopvallend mogelijk uit Afghanistan. Volgens MO*medewerker Gie Goris moeten we er niet op rekenen dat de NAVO de juiste lessen zal trekken uit het debacle.

Afghanistan is sinds 9 maart een republiek met twee presidenten. Maandag leverde dat opvallend politiek theater op, maar nieuw geweld dreigt. De Taliban wrijven alvast in hun handen, de burgers vrezen het ergste. Wie zich afvraagt wat al die Afghanen aan de Griekse grens doen, moet maar naar Kaboel kijken.

Anderhalf jaar onderhandelen tussen de Verenigde Staten en de Afghaanse Taliban resulteert in een akkoord dat internationaal terrorisme moet bannen, de Amerikaanse troepen huiswaarts laat keren en vredesgesprekken met de Afghaanse regering mogelijk moet maken. Het akkoord moet een dezer wereldkundig gemaakt worden. Vanaf dan begint de perceptie-oor ...

Iedereen wist al die tijd dat de oorlog in Afghanistan uitzichtloos was, ook al bleef men tegenover de publieke opinie herhalen dat de overwinning nakende was. Zo blijkt uit onderzoek van de Washington Post dat interviews met honderden hoofdrolspelers voerde. 

Er is een akkoord tussen de VS en de Taliban over het vertrek van buitenlandse troepen uit Afghanistan en het voorkomen van internationaal terrorisme van op Afghaans grondgebied. De Afghaanse regering is niet betrokken, de voorwaarden zijn afgezwakt en de onduidelijkheid in de aanloop naar presidentsverkiezingen van eind september is groot.

De voorbije weken waren er enkele opvallend zware aanslagen in Kaboel, en dan komen de tientallen andere veiligheidsincidenten niet eens in het internationale nieuws. Het is opvallend dat de geweldcampagnes samenvallen met blijkbaar veelbelovende onderhandelingen tussen VS en Taliban.