Op weg naar een groene economie

Het is weer helemaal stil geworden rond de klimaatproblematiek. Zelfs Europa lijkt zich steeds zwakker op te stellen in haar engagement. Is dit uit pragmatisme of eerder een blijk van onverantwoordelijkheid?

Het pragmatisme dat Europa in het licht van de heersende impasse aan de dag zou kunnen leggen, zie ik als volgt: we weten dat we evolueren naar een koolstofarme wereld, waarin energie-efficiëntie, nieuwe mobiliteitssystemen, slimme netten, hernieuwbare energie en groene technologie onze economie zullen vorm geven. Het is dan geen optie om te wachten op de anderen maar wel om de hand aan de ploeg te slaan en anderen voor te zijn. Het onderzoek van de Commissie heeft uitgewezen dat Europa het best aankan om naar 30 procent reductie te gaan tegen 2020 in plaats van 20 procent. We hebben de technologie, het is een gelegenheid voor jobcreatie, een kans voor nieuwe industrieën, voor diversificatie van de economie, en dit alles zonder op andere vlakken nadelen op de hals te halen. De stap naar die 30 procent niet zetten is voor mij geen pragmatisme maar weigeren om in actie te komen, het is weerbarstigheid om te handelen.

Hoe schat u de kansen is voor de klimaatconferentie van Durban, eind dit jaar?

Kopenhagen was een ernstig moment waarop we ons gerealiseerd hebben dat als sommige landen weigeren om te zoeken naar rechtvaardige oplossingen, als er een gebrek is aan transparantie en aan vertrouwen, we nooit een globaal akkoord zullen bereiken. Samenwerking is nodig, want alleen door ons als één blok in te spannen om de emissies in te perken, zullen we erin slagen de zogenaamde “kloof” tussen wat er beloofd is door de landen om te reduceren en wat er nodig is om gevaarlijke opwarming te vermijden, te dichten.

Achim Steiner is directeur van UNEP (United Nations Environment Program), het enige VN-bureau dat zijn hoofdkantoor heeft in Afrika, namelijk Nairobi. Steiner was in Brussel naar aanleiding van het Millenium International Documentary Film Festival, met documentaires die aansluiten bij de millenniumdoelen. Doelstelling 7 roept op om actief werk te maken van een duurzaam milieu.

In Cancún vorige december, werden de parameters vastgelegd voor de verdere evolutie van het proces maar als er geen drastische stappen gezet worden vóór de conferentie van Durban, ziet het er heel slecht uit. We zullen daar opnieuw voor een heel indringende tweesprong staan waarbij we kunnen kiezen tussen ofwel een globaal akkoord met gedeelde verantwoordelijkheid, ofwel geen akkoord en het einde van de VN-klimaatconferenties, het enige platform dat we vandaag hebben om de landen bij elkaar te brengen.

Resource Efficiency was het thema van de jaarlijkse Europese Greenweek. Gaat dit de motor zijn voor het milieubeleid van de toekomst?

De huidige consumptie van grondstoffen groeit spectaculair. Als we dit ritme aanhouden, komen we over veertig jaar tot een verdrievoudiging. Dat is gewoon niet haalbaar. We moeten komen tot een veel efficiëntere economie om aan onze noden te voldoen. Recyclage is een belangrijk spoor. De storten van onze wereld liggen vol met waardevolle metalen en grondstoffen. Maar ook de input en output van grondstoffen voor een bepaald productieproces moeten verminderen, en ook wat men “ontkoppeling” noemt is belangrijk: minder energie en grondstoffen om tot een zelfde product te komen. Resource efficiency is een belangrijk element in de Europese milieuagenda, maar het is niet het enige. Het doel is een transitie naar een groene economie. En dat is een economie met minder grondstoffen en minder koolstof, minder energie en meer efficiëntie. Bedoeling is dat we het natuurlijk kapitaal van de planeet en van de ecosystemen kunnen behouden, ook met een wereldbevolking van 9 of 9,5 miljard mensen over 40 jaar. (Alma De Walsche)